Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (10.1948)

134

Piotr Bohdziewicz

(17)


Ryc. 58. Przekrój podłużny klatki schodowej.

salą kariatyd na piętrze. Wynika z tego, że później dopiero przedzielono
ją na trzy mniejsze pomieszczenia: wąskie przejście pośrodku i dwa mniej-
sze pokoje po bokach. Trudno orzec, co należy rozumieć pod „galeryjką"
od strony ogrodu, z której wchodzi się do dwu pokoi — jeden o 3, drugi
o 1 oknie. Wygląda to tak, jak gdyby sala oznaczona na ryc. 56a jako 16,
była przedzielona na dwa mniejsze pokoje i jak gdyby przed nią od strony
ogrodu, między ryzalitami istniała galeria. Rozkład na dole po stronie
lewej gmachu na ogół odpowiada późniejszemu, sala o 4 oknach od ogrodu
istniała. Nowością dla nas jest to, że z tej sali wychodziło się na galerię
od strony ogrodu, o której wyraźnie powiedziano, że jest taka sama, jak
i po stronie prawej. Czyli od strony ogrodu istniały pierwotnie między
ryzalitami skrajnymi i środkowym wąskie galerie, prawdopodobnie otwar-
te, ale na wysokości tylko przyziemia, gdyż wyżej nie ma o nich żadnej
wzmianki. Nadawało to budynkowi wyraz większej zwartości od strony
ogrodu, co zresztą zgadza się z duchem architektury barokowej. Trudno
bowiem pod nazwą ,,galerie" rozumieć tarasy, w takim charakterze, jak to
widzimy np. w Wilanowie. Warto by przeprowadzić pod tym względem
odpowiednie badania na miejscu. Również inny nieco niż później był
układ sal na pierwszym piętrze. Informacja inwentarza 1765 r., według