DOI Heft:
Nr. 1/2
DOI Artikel:Notatki naukowe
DOI Artikel:Rewski, Zbigniew: Biblioteka architekta Jana de Witte oraz syna Józefa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34477#0170
164
Zbigniew Rewski
(5)
PF.HSPKC! !' A.
PPS P!CTVRAE.
i'RACHCABM3«'REGVŁ.
TfwmwMtn'
(i i§ ti ft t! 3 3
n'!'i '! <t
!¬tm mtatm M]4 OMt!
ARCH! TECTVR
gga4 S^Pf IVNDAMRNT
^Mnt .^idhkrn)/
Ryc. 73 i 74. fol. B. Marconi
chitekturę i sztukę baroku. Był on obdarzony niezwykłą fantazją, jakkolwiek prace
jego wykazały również znajomość projektów Beraina oraz teoretyków włoskich.
Rodem był z Norymbergi, gdzie zmarł w r. 1741.
Wspominam o nim szerzej, gdyż prace jego mogły być znane i architektowi Ja-
nowi de Witte, jakkolwiek jedno z dzieł Schublera o perspektywie architektonicznej
nosi ekslibrys Józefa, który zresztą odziedziczył wiele książek po ojcu. o czym świad-
czą wspólne ich ekslibrysy na niektórych książkach. Przejrzenie samego dzieła,
a w szczególności jego rycin, skłania do potwierdzenia tej możliwości. Raz, że roz-
patruje się tam zagadnienie konstrukcji kopuły barokowej, które niewątpliwie zaj-
mowało Jana, a po drugie, że jeden z projektów portali bardzo przypomina portal
jego kościoła dominikanów (ryc. 74).
Trzeba przy okazji podkreślić, że w studiach nad barokiem w Polsce nie na-
leży zapominać, o żywej bardzo w XVII i XVIII w. pośredniczącej działalności archi-
tektów, rysowników, sztycharzy i wydawców wzorników projektowania artystycz-
nego w Norymberdze i Augsburgu. Skądinąd mam dowody, że tamtejsze tego ro-
dzaju ryciny docierały do nas, często nawet na głęboką prowincję, i służyły za pod-
stawę do projektowania oraz do porozumienia się architekta z polskim klientem.
Przynajmniej część książek z ekslibrysem Józefa de Witte pochodziła od Jana,
sądząc np. po tym, że i wśród jego książek występuje pieczątka Załuskiego. Również
część wśród książek zaopatrzonych wyłącznie niemal ekslibrysem Zofii Potockiej
Greczynki — ze względu na specjalny charakter treści -— należałoby przypisać zbie-
ractwu Jana de Witte. Jest tam i architektura militarna znanego teoretyka Dógena,
książki dotyczące Skandynawii, którą interesował się Jan de Witte, oraz książka
Zbigniew Rewski
(5)
PF.HSPKC! !' A.
PPS P!CTVRAE.
i'RACHCABM3«'REGVŁ.
TfwmwMtn'
(i i§ ti ft t! 3 3
n'!'i '! <t
!¬tm mtatm M]4 OMt!
ARCH! TECTVR
gga4 S^Pf IVNDAMRNT
^Mnt .^idhkrn)/
Ryc. 73 i 74. fol. B. Marconi
chitekturę i sztukę baroku. Był on obdarzony niezwykłą fantazją, jakkolwiek prace
jego wykazały również znajomość projektów Beraina oraz teoretyków włoskich.
Rodem był z Norymbergi, gdzie zmarł w r. 1741.
Wspominam o nim szerzej, gdyż prace jego mogły być znane i architektowi Ja-
nowi de Witte, jakkolwiek jedno z dzieł Schublera o perspektywie architektonicznej
nosi ekslibrys Józefa, który zresztą odziedziczył wiele książek po ojcu. o czym świad-
czą wspólne ich ekslibrysy na niektórych książkach. Przejrzenie samego dzieła,
a w szczególności jego rycin, skłania do potwierdzenia tej możliwości. Raz, że roz-
patruje się tam zagadnienie konstrukcji kopuły barokowej, które niewątpliwie zaj-
mowało Jana, a po drugie, że jeden z projektów portali bardzo przypomina portal
jego kościoła dominikanów (ryc. 74).
Trzeba przy okazji podkreślić, że w studiach nad barokiem w Polsce nie na-
leży zapominać, o żywej bardzo w XVII i XVIII w. pośredniczącej działalności archi-
tektów, rysowników, sztycharzy i wydawców wzorników projektowania artystycz-
nego w Norymberdze i Augsburgu. Skądinąd mam dowody, że tamtejsze tego ro-
dzaju ryciny docierały do nas, często nawet na głęboką prowincję, i służyły za pod-
stawę do projektowania oraz do porozumienia się architekta z polskim klientem.
Przynajmniej część książek z ekslibrysem Józefa de Witte pochodziła od Jana,
sądząc np. po tym, że i wśród jego książek występuje pieczątka Załuskiego. Również
część wśród książek zaopatrzonych wyłącznie niemal ekslibrysem Zofii Potockiej
Greczynki — ze względu na specjalny charakter treści -— należałoby przypisać zbie-
ractwu Jana de Witte. Jest tam i architektura militarna znanego teoretyka Dógena,
książki dotyczące Skandynawii, którą interesował się Jan de Witte, oraz książka