INAV GVRATIONIS PRINCIPVM. iyi
Vbertas ei Cratartecla, intercalathos vimineossedens frugibus plenos.ssorictagenisbe
gratilsimi apibus pabuli ramum tenens.
Inferiorltylobatarumornatusinhisemblematisconsistebac.
Agriculcurx cum armis rusticis, ik. aratro depidce, ssoridamque arborem ampleden-
ti,ass'criptumerat:
Demnobish&cotia fecit.
Id omnepostDeumPrincipibus nostrisacceptum feremus, cumpacatisprouinciis,
pulsisque procul diicordibus armis:
Frndet humo 'vittum sacilem iujUfma tellus.
Neque solitm ex vetcri siuesuperstitionesiue adulationequadiuinos honores homi-
nibus tribuebant, beneficum sibi Principem appellauit Maro deum, vteundem dSnei-
dos 6. diuum genus, &C 9. diisgcnitum,deoIquegeniturum vocat Iulum,ad fabulosarm
deVeneregenitriceoriginem respiciens j sed quemadmodum Ouidius eleg. 9. lib. 2, de
Ponto,homines cum diis commune habere tradit, qubd rogati supplicibus opem ferant,
rationem subiiciens:
Dfam qnid erit quare folito dignemur honore^>
3fumina,sidemai velle iuuare deos?
Vtqui propterea, Horatij verbis vtar, deorum fuerunt in templa recepti, cur non eos
seu mortales quosdam deos,siue hSovc,, vel ZaSiot* aut Stx;<P£< cum poeta salutabi-
mus ? Receptum olim eratconsuetudine communi, vt beneficiisexcellentes viros in cx~
lumfamaac voluntatetollerent, vt testis est Cicero lib.i. denaturadeorum. Ipsumque
adeo Iouem prius optimum vocari, id est,be^eficentissimu, quam maximum voluerint,
vt eodem libro Tullius.Qui dat itaque benesicia,deos imitatur,iuxta Senecam Iib.de be-
neficiis tertio. Sed nos ne aduersus Christianam pietatem vlquam impingamus, hax be-
neficcntix inter Deum 6C Principes munia sic diuisimus in pegmatis huius mfcriptione,
qux in summo fastigio medium locum vendicabat:
QVEMADMODVM IMPERII INTER DEVM IMMORTALEM ET
BENIGNOS PRINCIPES, SIC ET BENEFICIO RVM ^QVALITAS
ET COMMVNIO EST. VTROSQVE PRECAMVR, C O L I M V S,
QV^ESVMVSQVE VTI S INT
VOLENTES PROPITII:
SED AB AGRO , TERRA ET FAMILIA MORBOS VISOS
INVISOSQVE, INTEMPERIEM, VASTITATEM, LABEMQVE
PROHIBERE , ET AVERRVNCARE, FRVGES, FRVMENTA,
VINETA GRANDIRE BENEQ^SINERE EVENIREj PASTORES,
PECORA, FOETVSQVE SERVARE, BONAM SALVTEM ET
VALETVDINEM DARE, OMNIPQTENTIS
DEI SVNT MVNERA.
IN LIBERO AVTEM PACATOQVE SOLO,ET AB HOSTIVM
INCVRSV AC DIREPTIONE TVTO PASCERE , ARARE,
VENARI, AVCVPARI, PARTIS VTI FRVIQVE,
ALBERTI ET I SABELLA
PRINCIPVM QVIETIS PVBLICiE FVNDATORVM SINGVLARI
BENEFICIO INTEGRVM NOBIS ESSE,
QVIS EST QVI NON EFFVSE GAVDEAT ETEXVLTET?
In dextro autem fastigij latere hi versus legebantur:
oAlter vt oAlctdes vitfor domitorque ferarum
Albertus desenfor adesi, gaudete coloni,
<Terror abeji, metus omnu abeji ,pofcentibus aruis
fNfon defunt velut ante manus, £$* pinguiasat 0
Fabulafufsicimtpecori, non horrea mefit.
C 2, In uni-
Vbertas ei Cratartecla, intercalathos vimineossedens frugibus plenos.ssorictagenisbe
gratilsimi apibus pabuli ramum tenens.
Inferiorltylobatarumornatusinhisemblematisconsistebac.
Agriculcurx cum armis rusticis, ik. aratro depidce, ssoridamque arborem ampleden-
ti,ass'criptumerat:
Demnobish&cotia fecit.
Id omnepostDeumPrincipibus nostrisacceptum feremus, cumpacatisprouinciis,
pulsisque procul diicordibus armis:
Frndet humo 'vittum sacilem iujUfma tellus.
Neque solitm ex vetcri siuesuperstitionesiue adulationequadiuinos honores homi-
nibus tribuebant, beneficum sibi Principem appellauit Maro deum, vteundem dSnei-
dos 6. diuum genus, &C 9. diisgcnitum,deoIquegeniturum vocat Iulum,ad fabulosarm
deVeneregenitriceoriginem respiciens j sed quemadmodum Ouidius eleg. 9. lib. 2, de
Ponto,homines cum diis commune habere tradit, qubd rogati supplicibus opem ferant,
rationem subiiciens:
Dfam qnid erit quare folito dignemur honore^>
3fumina,sidemai velle iuuare deos?
Vtqui propterea, Horatij verbis vtar, deorum fuerunt in templa recepti, cur non eos
seu mortales quosdam deos,siue hSovc,, vel ZaSiot* aut Stx;<P£< cum poeta salutabi-
mus ? Receptum olim eratconsuetudine communi, vt beneficiisexcellentes viros in cx~
lumfamaac voluntatetollerent, vt testis est Cicero lib.i. denaturadeorum. Ipsumque
adeo Iouem prius optimum vocari, id est,be^eficentissimu, quam maximum voluerint,
vt eodem libro Tullius.Qui dat itaque benesicia,deos imitatur,iuxta Senecam Iib.de be-
neficiis tertio. Sed nos ne aduersus Christianam pietatem vlquam impingamus, hax be-
neficcntix inter Deum 6C Principes munia sic diuisimus in pegmatis huius mfcriptione,
qux in summo fastigio medium locum vendicabat:
QVEMADMODVM IMPERII INTER DEVM IMMORTALEM ET
BENIGNOS PRINCIPES, SIC ET BENEFICIO RVM ^QVALITAS
ET COMMVNIO EST. VTROSQVE PRECAMVR, C O L I M V S,
QV^ESVMVSQVE VTI S INT
VOLENTES PROPITII:
SED AB AGRO , TERRA ET FAMILIA MORBOS VISOS
INVISOSQVE, INTEMPERIEM, VASTITATEM, LABEMQVE
PROHIBERE , ET AVERRVNCARE, FRVGES, FRVMENTA,
VINETA GRANDIRE BENEQ^SINERE EVENIREj PASTORES,
PECORA, FOETVSQVE SERVARE, BONAM SALVTEM ET
VALETVDINEM DARE, OMNIPQTENTIS
DEI SVNT MVNERA.
IN LIBERO AVTEM PACATOQVE SOLO,ET AB HOSTIVM
INCVRSV AC DIREPTIONE TVTO PASCERE , ARARE,
VENARI, AVCVPARI, PARTIS VTI FRVIQVE,
ALBERTI ET I SABELLA
PRINCIPVM QVIETIS PVBLICiE FVNDATORVM SINGVLARI
BENEFICIO INTEGRVM NOBIS ESSE,
QVIS EST QVI NON EFFVSE GAVDEAT ETEXVLTET?
In dextro autem fastigij latere hi versus legebantur:
oAlter vt oAlctdes vitfor domitorque ferarum
Albertus desenfor adesi, gaudete coloni,
<Terror abeji, metus omnu abeji ,pofcentibus aruis
fNfon defunt velut ante manus, £$* pinguiasat 0
Fabulafufsicimtpecori, non horrea mefit.
C 2, In uni-