DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49023#0031
nuto, Adoreo, ssbeolo, Dotaro, multisque aliis, quorum musea 6t pelssora illi patebant, nec
defuit otium rerum litorariarum ssudiis tribuendum. ?ossquam autem sati8 concedente
cardinali Oenfuego publico imperatoris minisserio fungi jussus ess blarracbius, negotiis pu-
blicis invigilare, quos lingUD DatinN, Italica- L Oermanica; usum poscebant, paulumque ab
isso servore lirerario remittere coacius ess. Lomitacus ess berum in itinere lVeapolirano
anno cloIoccXXXII. 6t pristinas virorum dolorum amicitias renovavit, novas adjecit: epbo-
riam quoque principis Oravinre ex illorum commendatione accepisset, nisi maluisset l^omam
cum comite Idarracbio reverti.
Mansit vero in Vrbe 8cbeybius beri minisserio intentus ad annum cloIzccXXXVII.
quam ille moram ad sapientia; incrementa, rerumque usum, tum ad augendum apparatum
literarium L emendandum de rebus ad liceras pertinentibus judicium adbibuit. sseverlus
elc Keapolitani regni prorex boc anno Viennam, L a sslio I^ossrum revocavit: dimissus
ab bero cum luculento gratia; tessimonio, Veneriis, Ooritio, dra-cio, Viennam intra oAo
dies maxima sessinations properavit, cum cbartas nonnullas maximi momenti ad imperatorem
transferendas accepisset, <L insigni benevolentia atque munillcentiL tessimonio exceptus ess.
kaulo magis tunc a Xlusss remotus vivebat, niss quoties libris Iboma transmissis cum illis
in gratiam redibat. ?ra-ter beri minisserium aucem, in quo miram ssdem dexteritatem
dudum probaverat, anno cloIoccXXXIX. ab Xussrise inferioris ssacibus, cbartis quoque pu-
blicis <L arcanis prasesse jussus ess, anno cIoIoccXb.II. berum non ssne ingenti ja<ssura ssbi
ereptum dessevit. 8uccessit tamen in eodem munere axiomate apud sslium kridericum
comitem Issarracbium, cum is ex suprema Delgii preeseclura Lruxellis Viennam reverteretur;
apud quem usque ad mortem ejus permansit, dignus tanto ^la-cenate cliens, quem cum
publica paneg^ri oratione luculenta Kosser laudasset in vulgus edica, summo omnium'
plausu eloquentia auroris excepta ess; patuit enim, quanta dicendi vis L copia, L qus
elegantia oratori subnasci soleat, ubi argumenti nobilitas petssusque gratum L assecssu pio.
sussultum accesserint. Igitur inter pr^ssantissimos oratores publice laudari in annalibus
literariis meruit.
(^uanquam autem inter publicorum negotiorum ssrepitus versandum erat celeberrimo
Lcbe^bio, ingenium tamen, quod a natura elegans accepit, diuturna ssudiorum conten-
tione pulcbre expolivit, ad publicam literati orbis jucunditatem Lc utilitatem adbibere, non
dessitit, Lc imprimis excitare ex torpore Viennenses Xlufas nobssisslmo exemplo ssatuit.
Omittimus verssones nonnullas opusculorum politicorum ex Xnglica lingua, quibus juvari
judicium rerum civilium credebat, itemque poemata nonnulla dialeKo Xussrica compossta,
qurs aulrs ndn displicebant, quamvis auclorem ignoraret: illud autem in prEntia conss-
derandum potissmum putamus, tencasss eum, quid in puriori Oermanicre lingUD diciione
Vienna prs-ssare posset, qnamvis ejus usum in provinciis, ubi illa viget, nunquam degendo
non didicisset, sola optimorum scriptorum Oermanicorum lecssione sretus. 8ed de^-gumento
quoque dispicere coepit, cujus magnitudo L pulcbra facies accendere prreclaras cogitationes, Lc
inssammare imaginandi vim valeat^ sperans sore, ut ex objecsso excesso ipss, quod medita-
batur, poemati splendor ingens accedat. Idabuit autem domi, quo augussius nullibi repererat,
augussissimam, cui serviebat, blungaria- <L DobemiN reginam lVIariam ssberessam. In cujus
laudes boc loco excurrere, vel lineas quoque virtutis tantre principis ducere velle, temerarium
esse putamus calamo exili L inutile, cum totius DuropL admirationem bas populorum deliciss,
L posseritatis exemplum meruerint. Itaque ssnibus scriptionis bujus concluss tantum monemus,
criticas rerum publicarum circumssantias, innumera, quss Xussricas provincias ab anno
cInloccXb.1. ad Xnnum cloIoccXbVlll. cinxerunt, pericula, quibus superiorem se in adversa
pariter quam in secunda fortuna animi excessi magnitudine esse incomparabilis regina demon-
ssravit, excitasse b^ossrum beroinre bujus admiratione totum occupatum, ut de ejus laudibus
augussum carmen caneret, lentaturus, quid in emendatiori lingua; vernacula ufu valeret.
Anatum inde ssberessadrL poema, quod anno cloloccXbVI. magnissco elegantissnno apparatu
ViennW t^pis vulgatum ess. krodidit in illo carmine vim ingenii igneam Lt excessam, L ex
lectione veterum poetarum rite cassigatam, aucssam vero ex nossri revi poetis, etiam Oermanis,
L ad eam ssduciam adduissum, ut non inglorius blelicona Oermanum tentare fe posse ssbi pro-
mitteret: elecsso autem argumento maximo, non pocuit non illa virtus ingenii accendi amplius
L ad praeclara quaque cogitanda concitari. bdo verat quoque tantum esse, quod intuebatur
/rugussa: exemplum, ut laudibus illud esserre 6t adjicere glorire ejus aliquid, ineptum teme-
rarium videri queat: quapropter omissis epopMN regulis , quibus ad tanti numinis majessatem
IVlufam fuam assurgere posse desperabat, depro-dicare potius ejus virtutes, A bissoricum carmen,
arce tamen <L venussate non dessicutum condere meditacus ess.l>Ion tamen desiderabit accentus letssor,
Dec. X. vel
defuit otium rerum litorariarum ssudiis tribuendum. ?ossquam autem sati8 concedente
cardinali Oenfuego publico imperatoris minisserio fungi jussus ess blarracbius, negotiis pu-
blicis invigilare, quos lingUD DatinN, Italica- L Oermanica; usum poscebant, paulumque ab
isso servore lirerario remittere coacius ess. Lomitacus ess berum in itinere lVeapolirano
anno cloIoccXXXII. 6t pristinas virorum dolorum amicitias renovavit, novas adjecit: epbo-
riam quoque principis Oravinre ex illorum commendatione accepisset, nisi maluisset l^omam
cum comite Idarracbio reverti.
Mansit vero in Vrbe 8cbeybius beri minisserio intentus ad annum cloIzccXXXVII.
quam ille moram ad sapientia; incrementa, rerumque usum, tum ad augendum apparatum
literarium L emendandum de rebus ad liceras pertinentibus judicium adbibuit. sseverlus
elc Keapolitani regni prorex boc anno Viennam, L a sslio I^ossrum revocavit: dimissus
ab bero cum luculento gratia; tessimonio, Veneriis, Ooritio, dra-cio, Viennam intra oAo
dies maxima sessinations properavit, cum cbartas nonnullas maximi momenti ad imperatorem
transferendas accepisset, <L insigni benevolentia atque munillcentiL tessimonio exceptus ess.
kaulo magis tunc a Xlusss remotus vivebat, niss quoties libris Iboma transmissis cum illis
in gratiam redibat. ?ra-ter beri minisserium aucem, in quo miram ssdem dexteritatem
dudum probaverat, anno cloIoccXXXIX. ab Xussrise inferioris ssacibus, cbartis quoque pu-
blicis <L arcanis prasesse jussus ess, anno cIoIoccXb.II. berum non ssne ingenti ja<ssura ssbi
ereptum dessevit. 8uccessit tamen in eodem munere axiomate apud sslium kridericum
comitem Issarracbium, cum is ex suprema Delgii preeseclura Lruxellis Viennam reverteretur;
apud quem usque ad mortem ejus permansit, dignus tanto ^la-cenate cliens, quem cum
publica paneg^ri oratione luculenta Kosser laudasset in vulgus edica, summo omnium'
plausu eloquentia auroris excepta ess; patuit enim, quanta dicendi vis L copia, L qus
elegantia oratori subnasci soleat, ubi argumenti nobilitas petssusque gratum L assecssu pio.
sussultum accesserint. Igitur inter pr^ssantissimos oratores publice laudari in annalibus
literariis meruit.
(^uanquam autem inter publicorum negotiorum ssrepitus versandum erat celeberrimo
Lcbe^bio, ingenium tamen, quod a natura elegans accepit, diuturna ssudiorum conten-
tione pulcbre expolivit, ad publicam literati orbis jucunditatem Lc utilitatem adbibere, non
dessitit, Lc imprimis excitare ex torpore Viennenses Xlufas nobssisslmo exemplo ssatuit.
Omittimus verssones nonnullas opusculorum politicorum ex Xnglica lingua, quibus juvari
judicium rerum civilium credebat, itemque poemata nonnulla dialeKo Xussrica compossta,
qurs aulrs ndn displicebant, quamvis auclorem ignoraret: illud autem in prEntia conss-
derandum potissmum putamus, tencasss eum, quid in puriori Oermanicre lingUD diciione
Vienna prs-ssare posset, qnamvis ejus usum in provinciis, ubi illa viget, nunquam degendo
non didicisset, sola optimorum scriptorum Oermanicorum lecssione sretus. 8ed de^-gumento
quoque dispicere coepit, cujus magnitudo L pulcbra facies accendere prreclaras cogitationes, Lc
inssammare imaginandi vim valeat^ sperans sore, ut ex objecsso excesso ipss, quod medita-
batur, poemati splendor ingens accedat. Idabuit autem domi, quo augussius nullibi repererat,
augussissimam, cui serviebat, blungaria- <L DobemiN reginam lVIariam ssberessam. In cujus
laudes boc loco excurrere, vel lineas quoque virtutis tantre principis ducere velle, temerarium
esse putamus calamo exili L inutile, cum totius DuropL admirationem bas populorum deliciss,
L posseritatis exemplum meruerint. Itaque ssnibus scriptionis bujus concluss tantum monemus,
criticas rerum publicarum circumssantias, innumera, quss Xussricas provincias ab anno
cInloccXb.1. ad Xnnum cloIoccXbVlll. cinxerunt, pericula, quibus superiorem se in adversa
pariter quam in secunda fortuna animi excessi magnitudine esse incomparabilis regina demon-
ssravit, excitasse b^ossrum beroinre bujus admiratione totum occupatum, ut de ejus laudibus
augussum carmen caneret, lentaturus, quid in emendatiori lingua; vernacula ufu valeret.
Anatum inde ssberessadrL poema, quod anno cloloccXbVI. magnissco elegantissnno apparatu
ViennW t^pis vulgatum ess. krodidit in illo carmine vim ingenii igneam Lt excessam, L ex
lectione veterum poetarum rite cassigatam, aucssam vero ex nossri revi poetis, etiam Oermanis,
L ad eam ssduciam adduissum, ut non inglorius blelicona Oermanum tentare fe posse ssbi pro-
mitteret: elecsso autem argumento maximo, non pocuit non illa virtus ingenii accendi amplius
L ad praeclara quaque cogitanda concitari. bdo verat quoque tantum esse, quod intuebatur
/rugussa: exemplum, ut laudibus illud esserre 6t adjicere glorire ejus aliquid, ineptum teme-
rarium videri queat: quapropter omissis epopMN regulis , quibus ad tanti numinis majessatem
IVlufam fuam assurgere posse desperabat, depro-dicare potius ejus virtutes, A bissoricum carmen,
arce tamen <L venussate non dessicutum condere meditacus ess.l>Ion tamen desiderabit accentus letssor,
Dec. X. vel