DOI Heft:
Nr. 6
DOI Artikel:Hoefer, Frederic Adolph: De Mariakerk te Nijmegen
DOI Artikel:Hoefer, Frederic Adolph: De trouwzaal in het Raadhuis te Zwolle
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19797#0266
zich èn door zijn historie èn door zijn schoonheid aanbiedt. Alleen hij, die voorstellings-
vermogen mist, stoot zich aan het thans onooglijk voorkomen van het gebouw, maar voor
hem, die geleerd heeft te zien, verrijst dat gebouw als een sieraad van het ontworpen plein,
als een aantrekkingspunt, waarheen men van de er op aanloopende straten gaat.
Laat ons hopen, Nijmegen binnenkort geluk te kunnen wenschen met het behoud
van een monument voor de stad zelf èn voor ons land. Het heden heeft zijn eischen en
rechten, maar ook het verleden. Gelukkig wanneer beiden, zooals hier, niet met elkander
in botsing hehoeven te komen.
F. A. HOEFER.
DE TROUWZAAL IN HET RAADHUIS TE ZWOLLE.
Sinds eenigen tijd bestaat te Zwolle het voornemen om een nieuw raadhuis op de
plaats van het tegenwoordige stadhuis te bouwen. De uitbreiding der werkzaamheden aan
het beheer eener gemeente verbonden, gevoegd bij den wensch om over de stad verspreide
bureaux te vereenigen in één gebouw, leidden ten slotte er toe, het aanvankelijk beschikbaar
gestelde terrein uit te breiden tot nog een paar belendende perceelen in de Sassenstraat.
Niets zou nu voor een bekwaam architect gemakkelijker geweest zijn, dan om op
een ruim en open terrein een gebouw te ontwerpen, dat aan de gestelde eischen voldeed.
Het terrein is echter niet geheel vrij. De overblijfselen van het oude stadhuis,
vertegenwoordigd en aanwezig in de trouwzaal, de oude raadkamer, zijn van zóó groot
belang voor de kunstgeschiedenis in het geheel en voor de geschiedenis én van de provincie
Overijsel én voor de gemeente Zwolle in het bijzonder, dat hun behoud een dringende
eisch is. Terecht zijn dan ook, toen eenige weken geleden verluidde, dat Zwolle’s trouwzaal
gevaar liep afgebroken te worden, in den lande door deskundigen verzoekschriften tot haar
behoud aan den gemeenteraad van Zwolle gericht.
Wel gevoelde men te Zwolle eenigzins de waarde van de zaal door een eventueele
verplaatsing voor te stellen, maar besefte niet, dat dit dan iets geheel anders zou worden.
Reeds het zuiver copieeren der afmetingen en der indeeling zou stellig moeilijkheden
opleveren en menig stuk, dat tot heden de eeuwen getrotseerd heeft, zou bij afbreken
bezwijken en nagemaakt niet meer het oorspronkelijk werk van den meester zijn.
Wetende, dat niet aan allen de zaal bekend is of niet duidelijk voor den geest
staat, zal ik trachten er een beschrijving van te geven. De uitspraak van een Galland 1),
dat de zaal »ein Raum von charaktervoller Schönheit” is, wekt reeds terecht verwachtingen
op, verwachtingen, die stellig niet verzwakt worden wanneer men weet, dat in de schepenzaal
der 15de eeuw, voorgesteld in het Rijksmuseum, de schoorsteen, de zich er naast bevindende
muurkastjes en de zoldering van het Zwolsche raadhuis getrouw nagebootst werden.
1) Dr. Georg Galland, »Geschichte der Flollandischen Baukunst und Bildnerei”, 1890, blz. 580.
16
251
vermogen mist, stoot zich aan het thans onooglijk voorkomen van het gebouw, maar voor
hem, die geleerd heeft te zien, verrijst dat gebouw als een sieraad van het ontworpen plein,
als een aantrekkingspunt, waarheen men van de er op aanloopende straten gaat.
Laat ons hopen, Nijmegen binnenkort geluk te kunnen wenschen met het behoud
van een monument voor de stad zelf èn voor ons land. Het heden heeft zijn eischen en
rechten, maar ook het verleden. Gelukkig wanneer beiden, zooals hier, niet met elkander
in botsing hehoeven te komen.
F. A. HOEFER.
DE TROUWZAAL IN HET RAADHUIS TE ZWOLLE.
Sinds eenigen tijd bestaat te Zwolle het voornemen om een nieuw raadhuis op de
plaats van het tegenwoordige stadhuis te bouwen. De uitbreiding der werkzaamheden aan
het beheer eener gemeente verbonden, gevoegd bij den wensch om over de stad verspreide
bureaux te vereenigen in één gebouw, leidden ten slotte er toe, het aanvankelijk beschikbaar
gestelde terrein uit te breiden tot nog een paar belendende perceelen in de Sassenstraat.
Niets zou nu voor een bekwaam architect gemakkelijker geweest zijn, dan om op
een ruim en open terrein een gebouw te ontwerpen, dat aan de gestelde eischen voldeed.
Het terrein is echter niet geheel vrij. De overblijfselen van het oude stadhuis,
vertegenwoordigd en aanwezig in de trouwzaal, de oude raadkamer, zijn van zóó groot
belang voor de kunstgeschiedenis in het geheel en voor de geschiedenis én van de provincie
Overijsel én voor de gemeente Zwolle in het bijzonder, dat hun behoud een dringende
eisch is. Terecht zijn dan ook, toen eenige weken geleden verluidde, dat Zwolle’s trouwzaal
gevaar liep afgebroken te worden, in den lande door deskundigen verzoekschriften tot haar
behoud aan den gemeenteraad van Zwolle gericht.
Wel gevoelde men te Zwolle eenigzins de waarde van de zaal door een eventueele
verplaatsing voor te stellen, maar besefte niet, dat dit dan iets geheel anders zou worden.
Reeds het zuiver copieeren der afmetingen en der indeeling zou stellig moeilijkheden
opleveren en menig stuk, dat tot heden de eeuwen getrotseerd heeft, zou bij afbreken
bezwijken en nagemaakt niet meer het oorspronkelijk werk van den meester zijn.
Wetende, dat niet aan allen de zaal bekend is of niet duidelijk voor den geest
staat, zal ik trachten er een beschrijving van te geven. De uitspraak van een Galland 1),
dat de zaal »ein Raum von charaktervoller Schönheit” is, wekt reeds terecht verwachtingen
op, verwachtingen, die stellig niet verzwakt worden wanneer men weet, dat in de schepenzaal
der 15de eeuw, voorgesteld in het Rijksmuseum, de schoorsteen, de zich er naast bevindende
muurkastjes en de zoldering van het Zwolsche raadhuis getrouw nagebootst werden.
1) Dr. Georg Galland, »Geschichte der Flollandischen Baukunst und Bildnerei”, 1890, blz. 580.
16
251