DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Stedelijk Museum te Haarlem
DOI Artikel:Gijn, Simon van: De halsketen van de schutterij der Kloveniers te Dordrecht
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19798#0031
3o. De zoogenaamde »catastrophe” heeft enkel bestaan in het uitslaan van het vernis
der schilderij van Frans Hals, gemerkt n°. 122 in den catalogus. Daardoor is het stuk
gedurende circa één week van zijn gewone plaats verwijderd geweest, ten einde het vernis
te regenereeren.
Noch het doek noch de verf hebben, ook niet in de geringste mate, geleden.
Ihans is nog een kleine plek vernis (boven den inktkoker op de tafel) gedeeltelijk
ondoorzichtig gebleven, doch dit onbeduidende schoonheidsgebrek zal spoedig geheel
verdwijnen, wanneer het stuk beter wordt verwarmd en de bewuste plek vernis nog enkele
malen geregenereerd wordt.
4°. Dat door het »te snel ophangen van het verniste stuk druipplekken aan den
onderkant van het schilderij zouden zijn ontstaan”, is een volkomen onzaakkundige en
onjuiste bewering.
De bewuste druipplekken komen zonder twijfel voort uit het in vroeger jaren
eenigszins onhandig vernissen der schilderij. Zoolang ons bekend is, werd deze schilderij
niet opnieuw vernist. In elk geval zijn deze druipplekken zonder eenige beteekenis en
hebben niets te maken met de conservatie der schilderij.
Vroeger is meermalen de wenschelijkheid besproken om het vernis van dit stuk te
verwijderen; de bewuste druipplekken zouden dan natuurlijk verdwijnen. Bij zijn laatste
bezoek aan het Museum sprak de eminente kunstkenner Dr. Bode de meening uit, dat het
stuk te dik in het vernis zit. Met het oog evenwel op het feit, dat deze schilderij zoo
bizonder dun in de verf is, heeft de Commissie steeds gemeend geen dergelijken maatregel
te moeten toepassen, doch enkel het bestaande vernis te moeten doen regenereeren, wanneer
zulks op zijn tijd noodig mocht blijken.
DE HALSKETEN VAN DE SCHUTTERIJ DER KLOVENIERS TE DORDRECHT.
Waar zoo vaak klaagto.onen worden aangeheven, dat de meesterwerken onzer oude
kunst en kunstnijverheid of oudheden van historisch belang, ten gevolge der meerdere
koopkracht van het buitenland, over onze grenzen worden gevoerd om er, in de meeste
gevallen, nimmer meer binnen terug te keeren, is het verblijdend, ditmaal eens te kunnen
gewagen van een merkwaardig, historisch voorwerp, dat, dank zij de groote vrijgevigheid
en vaderlandschen zin der eigenaressen, voor stad en land behouden is gebleven en in
veilige haven binnengebracht.
Door den notaris W. H. van Bilderbeek alhier werd, bij missive van 8 dezer, aan
het gemeentebestuur van Dordrecht, namens zijne lastgeefsters, de dames Johanna en
Margaretha Bemolt, aan de gemeente Dordrecht ten geschenke aangeboden de zilver-
vergulde halsketen, afkomstig van de voormalige Schutterij der Kloveniers te Dordrecht,
onder voorwaarde dat dit kleinood, zooals sedert 1906 reeds het geval was, in bruikleen
19
der schilderij van Frans Hals, gemerkt n°. 122 in den catalogus. Daardoor is het stuk
gedurende circa één week van zijn gewone plaats verwijderd geweest, ten einde het vernis
te regenereeren.
Noch het doek noch de verf hebben, ook niet in de geringste mate, geleden.
Ihans is nog een kleine plek vernis (boven den inktkoker op de tafel) gedeeltelijk
ondoorzichtig gebleven, doch dit onbeduidende schoonheidsgebrek zal spoedig geheel
verdwijnen, wanneer het stuk beter wordt verwarmd en de bewuste plek vernis nog enkele
malen geregenereerd wordt.
4°. Dat door het »te snel ophangen van het verniste stuk druipplekken aan den
onderkant van het schilderij zouden zijn ontstaan”, is een volkomen onzaakkundige en
onjuiste bewering.
De bewuste druipplekken komen zonder twijfel voort uit het in vroeger jaren
eenigszins onhandig vernissen der schilderij. Zoolang ons bekend is, werd deze schilderij
niet opnieuw vernist. In elk geval zijn deze druipplekken zonder eenige beteekenis en
hebben niets te maken met de conservatie der schilderij.
Vroeger is meermalen de wenschelijkheid besproken om het vernis van dit stuk te
verwijderen; de bewuste druipplekken zouden dan natuurlijk verdwijnen. Bij zijn laatste
bezoek aan het Museum sprak de eminente kunstkenner Dr. Bode de meening uit, dat het
stuk te dik in het vernis zit. Met het oog evenwel op het feit, dat deze schilderij zoo
bizonder dun in de verf is, heeft de Commissie steeds gemeend geen dergelijken maatregel
te moeten toepassen, doch enkel het bestaande vernis te moeten doen regenereeren, wanneer
zulks op zijn tijd noodig mocht blijken.
DE HALSKETEN VAN DE SCHUTTERIJ DER KLOVENIERS TE DORDRECHT.
Waar zoo vaak klaagto.onen worden aangeheven, dat de meesterwerken onzer oude
kunst en kunstnijverheid of oudheden van historisch belang, ten gevolge der meerdere
koopkracht van het buitenland, over onze grenzen worden gevoerd om er, in de meeste
gevallen, nimmer meer binnen terug te keeren, is het verblijdend, ditmaal eens te kunnen
gewagen van een merkwaardig, historisch voorwerp, dat, dank zij de groote vrijgevigheid
en vaderlandschen zin der eigenaressen, voor stad en land behouden is gebleven en in
veilige haven binnengebracht.
Door den notaris W. H. van Bilderbeek alhier werd, bij missive van 8 dezer, aan
het gemeentebestuur van Dordrecht, namens zijne lastgeefsters, de dames Johanna en
Margaretha Bemolt, aan de gemeente Dordrecht ten geschenke aangeboden de zilver-
vergulde halsketen, afkomstig van de voormalige Schutterij der Kloveniers te Dordrecht,
onder voorwaarde dat dit kleinood, zooals sedert 1906 reeds het geval was, in bruikleen
19