DOI Heft:
[Nr. 1]
DOI Artikel:De Frans Hals van Akersloot
DOI Artikel:Boekbespreking
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19806#0050
nog een enkel woord over de zaak. — Het schilderij hing in onwaardigen toestand in
het Bisschoppelijk museum. Het is vreemd, dat jaren-lang noch de eigenaars in Akersloot
noch de museum-Commissie begrepen, dat een restauratie wel degelijk tot hun taak
behoorde. Toen die nu ten langen leste plaats had, is er een schilderij van Hals wel niet
ontdekt, maar toch herboren. Het heeft nu eerst reputatie gekregen en is nu eerst te
beoordeelen. Het is natuurlijk, dat Moes, Bode en Hofstede de Groot het stuk niet genoemd
hebben. Bij een schilderij in zulk een ver-
waarloosden staat is immers de grootste voor-
zichtigheid gebod. Al heeft het de aandacht
getrokken »juist om de kreuken en gebarsten
plekken” zooals de heer Graaf verzekert, men
kan het een kunsthistoricus niet kwalijk nemen,
dat hij naar andere kwaliteiten zoekt en zijn
oordeel in een geval als dit maar liever op-
schort. En waarom protesteerde de heer Graaf
nooit, toen de verschillende schrijvers over het
oeuvre van Hals van dit schilderij niet repten ?
Waarom moest hij wachten tot na de restauratie,
nu de algemeene aandacht erop gevestigd is?
En waarom wordt het schilderij, nu het eindelijk
de »vereering” kan genieten, waarop het recht
heeft, niet op nieuw geplaatst in het Bisschop-
pelijk museum en wordt het verbannen naar
het afgelegen Akersloot?
De heer Graaf vindt het »onnoozel”
dat er bij mijn opstel reproducties geplaatst
Frans Hals. Portret van Nicolaas Stenius. waren van het schÜderij voor en na de
restauratie. Opdat de vrienden van Hals’ kunst
die krasse uitspraak kunnen toetsen gaat de eerste reproductie er hier op nieuw bij.
Toont deze foto soms zoo n gaaf doek dat men het niet »ontramponeerd” zou mogen noemen?
J. Z.
□ BOEKBESPREKING. □
BESCHRIJVING DER UTRECHTSCHE STADSZEGELS.
Deze uitgave is een vermeerderde en omgewerkte herdruk van de beschrijving,
welke door Mr. S. Muller Fz. achter het gemeente-verslag van 1905 werd gegeven, en
waarbij gebruik gemaakt is van de belangrijke vondsten in lateren tijd, vooral door de
onderzoekingen van den adjunct-archivaris Mr. W. C. Schuylenburg.
38
het Bisschoppelijk museum. Het is vreemd, dat jaren-lang noch de eigenaars in Akersloot
noch de museum-Commissie begrepen, dat een restauratie wel degelijk tot hun taak
behoorde. Toen die nu ten langen leste plaats had, is er een schilderij van Hals wel niet
ontdekt, maar toch herboren. Het heeft nu eerst reputatie gekregen en is nu eerst te
beoordeelen. Het is natuurlijk, dat Moes, Bode en Hofstede de Groot het stuk niet genoemd
hebben. Bij een schilderij in zulk een ver-
waarloosden staat is immers de grootste voor-
zichtigheid gebod. Al heeft het de aandacht
getrokken »juist om de kreuken en gebarsten
plekken” zooals de heer Graaf verzekert, men
kan het een kunsthistoricus niet kwalijk nemen,
dat hij naar andere kwaliteiten zoekt en zijn
oordeel in een geval als dit maar liever op-
schort. En waarom protesteerde de heer Graaf
nooit, toen de verschillende schrijvers over het
oeuvre van Hals van dit schilderij niet repten ?
Waarom moest hij wachten tot na de restauratie,
nu de algemeene aandacht erop gevestigd is?
En waarom wordt het schilderij, nu het eindelijk
de »vereering” kan genieten, waarop het recht
heeft, niet op nieuw geplaatst in het Bisschop-
pelijk museum en wordt het verbannen naar
het afgelegen Akersloot?
De heer Graaf vindt het »onnoozel”
dat er bij mijn opstel reproducties geplaatst
Frans Hals. Portret van Nicolaas Stenius. waren van het schÜderij voor en na de
restauratie. Opdat de vrienden van Hals’ kunst
die krasse uitspraak kunnen toetsen gaat de eerste reproductie er hier op nieuw bij.
Toont deze foto soms zoo n gaaf doek dat men het niet »ontramponeerd” zou mogen noemen?
J. Z.
□ BOEKBESPREKING. □
BESCHRIJVING DER UTRECHTSCHE STADSZEGELS.
Deze uitgave is een vermeerderde en omgewerkte herdruk van de beschrijving,
welke door Mr. S. Muller Fz. achter het gemeente-verslag van 1905 werd gegeven, en
waarbij gebruik gemaakt is van de belangrijke vondsten in lateren tijd, vooral door de
onderzoekingen van den adjunct-archivaris Mr. W. C. Schuylenburg.
38