de Natura Entis Generatim. 19
47. Propositio III. Quidquid reipfa exi[iit3
eft ens. Si enim existere non posset, non
existeret reipsa: cum ergo reipsa existat, ne-
cesie est illud posse existere: quidquid autem
existere potest , est ens (37 ): ergo quidquid
reipla existit, est ens.
qg. Scholion I. Idcirco multi ens genera»
tim ita definiunt: ens eft, quod existit , vel existere
poteft. Sed quoniam entis tanquam supremi gene-
ris idea latitlirne, atque adeo ad omnia omnino entia
tum existentia, tum non existentia pertinere debet,
perspicuum est, entia, qua: reipsa existunt, non
esse entia, quia existunt, sed quia existere possunt,
adeo , ut non per existentiam denique entia fiant,
sed ex eorum existentia tantum inteliigatur , ipsa
esse entia: ac proinde quoque patet, ens reftius
definiri , fi (impliciter tantum dicatur effe id, quod
existere potest.
49. Scholion II. Sed jam porro possibilita-
tem superius (zx^ita desinivi, ut etiam negationi-
bus conveniat, qute sane (impliciter impossibiles dici
non debent, cum omnino esse, vel dari possint, licet
existere nequeant, si de vera & reali existentia ,
quam vox ista proprie significat, sermo sit. No-
mine autem possibilitatis satpe etiam sola potentia ex-
istendi intelligitur, quse solis entibus propria est
07 &?9): unde quoque hoc sensu a nonnullis ens
simpliciter dicitur esse id, quod poflibile eft. Ec
htcc quidem pojftbilitas vocatur interna, quia in ipsis
entibus inest, curn reipsa nihil aliud sit, nisi ipsa
entium realitas contradiiftonis expers: prater eam
autem datur etiam poftihilitas externa , qus in po-
tentia ens producendi , atque adeo in potestate caute
effestricis , a qua ens existentiam suam recipere
debet, sita ast ; vocaturque externa, quia est ex-
ter*
47. Propositio III. Quidquid reipfa exi[iit3
eft ens. Si enim existere non posset, non
existeret reipsa: cum ergo reipsa existat, ne-
cesie est illud posse existere: quidquid autem
existere potest , est ens (37 ): ergo quidquid
reipla existit, est ens.
qg. Scholion I. Idcirco multi ens genera»
tim ita definiunt: ens eft, quod existit , vel existere
poteft. Sed quoniam entis tanquam supremi gene-
ris idea latitlirne, atque adeo ad omnia omnino entia
tum existentia, tum non existentia pertinere debet,
perspicuum est, entia, qua: reipsa existunt, non
esse entia, quia existunt, sed quia existere possunt,
adeo , ut non per existentiam denique entia fiant,
sed ex eorum existentia tantum inteliigatur , ipsa
esse entia: ac proinde quoque patet, ens reftius
definiri , fi (impliciter tantum dicatur effe id, quod
existere potest.
49. Scholion II. Sed jam porro possibilita-
tem superius (zx^ita desinivi, ut etiam negationi-
bus conveniat, qute sane (impliciter impossibiles dici
non debent, cum omnino esse, vel dari possint, licet
existere nequeant, si de vera & reali existentia ,
quam vox ista proprie significat, sermo sit. No-
mine autem possibilitatis satpe etiam sola potentia ex-
istendi intelligitur, quse solis entibus propria est
07 &?9): unde quoque hoc sensu a nonnullis ens
simpliciter dicitur esse id, quod poflibile eft. Ec
htcc quidem pojftbilitas vocatur interna, quia in ipsis
entibus inest, curn reipsa nihil aliud sit, nisi ipsa
entium realitas contradiiftonis expers: prater eam
autem datur etiam poftihilitas externa , qus in po-
tentia ens producendi , atque adeo in potestate caute
effestricis , a qua ens existentiam suam recipere
debet, sita ast ; vocaturque externa, quia est ex-
ter*