Burkhäuser, Nikolaus; Göbhardt, Tobias [Oth.]; Nitribitt, Franz Ernst [Oth.]: Institutiones Metaphysicae (Pars 1): De Ente, Sive Ontologia (Wirceburgi: Sumptibus Tobiae Goebhardt, 1771) [VD18 90785045]

330 Partis 1. Sectio II.
in se ipso rationem sufficientem suse existen-
tiae contineret (472) : si autem ens rationem
sufficientem existentiae suse in se ipso conti-
neat , illa non potest aliud quid esse , nisi in-
finitas entis, seu conjun&io omnium realita-
turri possibtlium , ut perspicue ex demonstra-
tione propositionis X. patet. Sed in ente fi-
nito non possunt omnes realitates possibiles
conjungas esse (497) : ergo & ens finitum in
se ipso rationem sufficientem suae exislentite
habere nequit: ac proinde nec ens a se esse
potest. Quare cum ens necessario vel ens a
se , vel ens ab alio sit (474), manifestum est,
ens finitum esse ens ab alio.
ysi. Corollarium. Patet igitur, omne;
ens a se esse ens infinitum (499), ac proin-
de, cum nonnisi unum ens infinitum possibi-
le sit (741), etiam reipsa nonnisi unum ens
a se existere , & existere posse.
Propositio XVI. Ratio fitfficiens ex?-
sientice entis finiti in ente insinito continetur. Nam
ens finitum est ens ab alio (sso): ens autem
ab alio rationem sufficientem suat existentise
habet in ente a se ( 490 ) : ergo & in isto ens
finitum rationem sufficientem sus existentia;
habet. Ens vero a se est ens infinitum (prie-
ced.) : ergo ratio sussiciens existentiae entis
finiti continetur in ente infinito.
Corollarium. Si igitur existant en-
tia finita, imo si vel unicum ens finitum exi-
stat, evidens est, etiam existere ens infinitum.
Ac proinde, cum vel ex solis mutationibus
nostri ipsorum certum fit, existere entia fini-
ta C 53° J > novum jam habemus argumen-
tum,