DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49596#0243
de Natura Animae hum. 235
concretum: eandemque Zeno ignem quendatn som-
me aftuosum , Diogenes aerem , Heraclitus vapo-
rem , Hippon aquam , alii simile quid aliud esse
putarunt. Contra vero alii, pracipue recentiores,
animam humanam a corpore ipso hominis haud
dissinguunt; perceptiones enim & appetitiones ani-
mae revera nihil effe contendunt, nili quod in ma-
china aliqua, ut in horologio automato , certae mo-
tiones, & aftiones variarum partium sunt; unde
quoque nonnulli usque adeo impudentes fuere , ut
hominem in numero machinarum ponerent.
Atque istorum fere Principes effe videntur
Dicsarchus, vel Pherecrates, & Thomas Hobbelius,
ille ex veteribus, isse ex recentioribus. De illis
itascribit TULLIUS,QQ.Tuscul.L. i.c. 10.: Is, Dicae-
archus scilicet, in eo sermone, quem Corinthi habitum
tribus libris exponit, doliorum hominum disiputantium
primo libro'multos loquentcs sacit: duobus Pherecratem
quendam Phtiotam senem , quem ait a Deucalione or-
tum , disserentem inducit, nihil esse omnino animum,
& hoc esse nomen totum inane, srusiraque animalia iy
animantes appellari , neque in homine inejfe animum ,
vel animam, nec in beftia; vimque omnem eam, qua,
vel agamus quid, vel sentiamus , in omnibus corporibus
vivis aqualiter esse susam, nec separabilem a corpore,
quippe qua nulla fit, nec fit quidquam, nisi corpus
vnuin & fimplex ita figuratum, ut temperatione natura
vigeat & sentiat. Et Hobbesius c. j. p. 1. Leviathan.
ita differit : Causa sensionis esi externum corpus, sive
objectum , quod premit uniuscujusque organum propri-
um vel immediate, ut in sensu talius & gusius, vel
mediate, ut in visu, auditu, olsabiu : & premendo, me-
diantibus nervis & membranis, continuum essicit ma-
tum iutrorsum ad cerebrum, C5** inde ad cor .* unde
naseitur cordis resifientia & contrapassio, siu
concretum: eandemque Zeno ignem quendatn som-
me aftuosum , Diogenes aerem , Heraclitus vapo-
rem , Hippon aquam , alii simile quid aliud esse
putarunt. Contra vero alii, pracipue recentiores,
animam humanam a corpore ipso hominis haud
dissinguunt; perceptiones enim & appetitiones ani-
mae revera nihil effe contendunt, nili quod in ma-
china aliqua, ut in horologio automato , certae mo-
tiones, & aftiones variarum partium sunt; unde
quoque nonnulli usque adeo impudentes fuere , ut
hominem in numero machinarum ponerent.
Atque istorum fere Principes effe videntur
Dicsarchus, vel Pherecrates, & Thomas Hobbelius,
ille ex veteribus, isse ex recentioribus. De illis
itascribit TULLIUS,QQ.Tuscul.L. i.c. 10.: Is, Dicae-
archus scilicet, in eo sermone, quem Corinthi habitum
tribus libris exponit, doliorum hominum disiputantium
primo libro'multos loquentcs sacit: duobus Pherecratem
quendam Phtiotam senem , quem ait a Deucalione or-
tum , disserentem inducit, nihil esse omnino animum,
& hoc esse nomen totum inane, srusiraque animalia iy
animantes appellari , neque in homine inejfe animum ,
vel animam, nec in beftia; vimque omnem eam, qua,
vel agamus quid, vel sentiamus , in omnibus corporibus
vivis aqualiter esse susam, nec separabilem a corpore,
quippe qua nulla fit, nec fit quidquam, nisi corpus
vnuin & fimplex ita figuratum, ut temperatione natura
vigeat & sentiat. Et Hobbesius c. j. p. 1. Leviathan.
ita differit : Causa sensionis esi externum corpus, sive
objectum , quod premit uniuscujusque organum propri-
um vel immediate, ut in sensu talius & gusius, vel
mediate, ut in visu, auditu, olsabiu : & premendo, me-
diantibus nervis & membranis, continuum essicit ma-
tum iutrorsum ad cerebrum, C5** inde ad cor .* unde
naseitur cordis resifientia & contrapassio, siu