de Existentia Del .19
terminatum existere potest (Ont. ratio
vero illa non est per se ipsam solam omnimo-
dis determinata, nili in se ipsa sola rationem
sufficientem ultimam habeat, cur & limitata,
& ita praecise limitata sit. Evidens est igitur,
rationem sufficientem ultimam existentiae
certis limitibus circumscriptam in ente a se
esie impoffibilem, ac proinde, cum ens a se
rationem sufficientem ultimam lux existentite
necessario in se ipso habeat, ens a se in se
continere rationem sufficientem ultimam
existentise infinitam, i. e. rationem sufficien-
tem ultimam existentiae omnium realitatum
possibilium. Sed si ens a se rationem tussi-
cientem ultimam existentise omnium realita-
tum possibilium in se conticeat, reipsa etiam
omnes realitates possibiles in eo existere ne-
cesseest: & si in ente a se realitates omnes
possibiles existant, illud est ens infinitum
(Ont. 496 & 497): evidens est ergo, ens a
le else ens infinitum.
9. Corollarium. Cum igitur demon-
stratum sit, reipsa existere ens a se (y), in
aperto est, reipsa etiam existere ens infinitum,
atque adeo reipsa existere ens infinite perfe-
rum, quo nullum majus meliusque esie po-
test (One. yiy & 521).
10. ScHOLION I. Rationem sufficientem
ultimam existentije entis infiniti non effe peculia-
rem quandam realitatem a caeteris ejus realitatibus
distinstam, sed esie ipsam ejus infinitionem, sivo
conjunstionem omnium realitatum possibilium, ar-
gumento, utexishmo, satis gravi in Ontolegia n.
s 5$. probavi; ac proinde quoque proposirionem
iftam eodem argumento tueri potuillem, quo in
B a Ori-
terminatum existere potest (Ont. ratio
vero illa non est per se ipsam solam omnimo-
dis determinata, nili in se ipsa sola rationem
sufficientem ultimam habeat, cur & limitata,
& ita praecise limitata sit. Evidens est igitur,
rationem sufficientem ultimam existentiae
certis limitibus circumscriptam in ente a se
esie impoffibilem, ac proinde, cum ens a se
rationem sufficientem ultimam lux existentite
necessario in se ipso habeat, ens a se in se
continere rationem sufficientem ultimam
existentise infinitam, i. e. rationem sufficien-
tem ultimam existentiae omnium realitatum
possibilium. Sed si ens a se rationem tussi-
cientem ultimam existentise omnium realita-
tum possibilium in se conticeat, reipsa etiam
omnes realitates possibiles in eo existere ne-
cesseest: & si in ente a se realitates omnes
possibiles existant, illud est ens infinitum
(Ont. 496 & 497): evidens est ergo, ens a
le else ens infinitum.
9. Corollarium. Cum igitur demon-
stratum sit, reipsa existere ens a se (y), in
aperto est, reipsa etiam existere ens infinitum,
atque adeo reipsa existere ens infinite perfe-
rum, quo nullum majus meliusque esie po-
test (One. yiy & 521).
10. ScHOLION I. Rationem sufficientem
ultimam existentije entis infiniti non effe peculia-
rem quandam realitatem a caeteris ejus realitatibus
distinstam, sed esie ipsam ejus infinitionem, sivo
conjunstionem omnium realitatum possibilium, ar-
gumento, utexishmo, satis gravi in Ontolegia n.
s 5$. probavi; ac proinde quoque proposirionem
iftam eodem argumento tueri potuillem, quo in
B a Ori-