Burkhäuser, Nikolaus; Göbhardt, Tobias [Oth.]; Nitribitt, Franz Ernst [Oth.]: Institutiones Metaphysicae (Pars 3): De Deo, Sive Theologia Naturalis (Bambergae Et Wirceburgi: Sumptibus Tobiae Goebhardt, 1774) [VD18 90785061]

de Natura Dei. 209
Deus neceffario vult; aliqua vero absque omni omni-
no neceffitate, atque adeo libere vult: idque jam in
consequentibus ostendam.
216. Propositio VIII. Deus ex cognitio-
ne fui ipfius insinitam percipit voluptatem. Nam in
ente iutelledu & voluntate prodito cognitio
boni est ratio sufficiens voluptatis, adeo, ut
exilia semper tanto major volupras percipia-
tur, quanto majus bonum ipsum est, quanto-
que illud distimftius & perfedius cognoscitur
(Piych. 201 & 202): cum igitur Deus intel-
leclu & voluntate insinite perfecta gaudeat,
simulque bonum infinitum sit (94), seque
ipsum distindtissime perfedtissimeque cognosi
cat & comprehendat (147 & 148), eum om-
nino ex cognitione sui ipsius voluptatem infi-
nitam percipere necesse est.
217. Corollarium. Deus igitur nullo
affici taedio potest; evidens enim est, cum
voluptate infinita nullum conjungi tcedium
posse: ac proinde patet, Deum esse felicissi-
mum &beatissimum, imo infinite felicem &
beatum, beatitudine absolute summa (19;).
llg. Scholion, Voluptatem, qus ex cogni-
tione boni percipitur, effe realitatem aliquam, quin
ipsam etiam, si modo ex cognitione veri boni oria-
tur, verum aliquod bonum esse, nemo certe negare
potest: est enim positiva quaedam affeiftio animi, si-
mulque per se est & motivum, & objeftum appetitio-
nis. Quare cum in Deo omnes omnino realitates,
atque adeo omne verum bonum comprehendi opor-
teat, perspicuum sane est, Deum non poffe volupta-
te, eademque puriffima infiniteque magna & perfecfta
dessitutum effe. Cum vero voluptas nonnisi ex per-
fe-