Burkhäuser, Nikolaus; Göbhardt, Tobias [Oth.]; Nitribitt, Franz Ernst [Oth.]: Institutiones Metaphysicae (Pars 3): De Deo, Sive Theologia Naturalis (Bambergae Et Wirceburgi: Sumptibus Tobiae Goebhardt, 1774) [VD18 90785061]

322 Partis III. Sectio III.
Nam si primum verum esset, ens creatum es-
set ens a se, adeoque nec creatione indiguid
set, quod evidenter absurdum est. Sin se-
cundum verum esset, rado sufficiens existen-
tise entis creati ordine posterior esset, quam
ipsa essis existentia (Ont. yyq); ad existentiam
enim accidentis requiritur existentia Cubitan-
tia?; ac proinde quoque existentia continuata
entis creati in quovis momento requireretur
ad continuatam existentiam illius accidentis,
quo entis existentia continuari deberet: rur-
sus autem evidenter absurdum est, rationem
sussicientem existentia? hac ipsa posteriorem
esse (Ont. ;6o). In aperto igitur est:,nullum
ens creatum per se & suapte virtute existen-
tiam suam continuare posse.
406- Corollarium. Rado igitur suffi-
ciens, cur unumquodque ens creatum non
illico post primum momentum sua? existentia?
intereat, sed aliquamdiu perduret, non in ip-
so, sed in alio quodam ente continetur; adeo-
que evidens est, unumquodque ens creatum,
ut existentiam suam aliquamdiu continuer, ab
alio quodam ente conservari debere (401, &
Ont. p§6).
407. Propositio II. Conjervatio entis crea-
ti ejl vera ejusdem creatio. Nam adio, qua ens
creatum primo producitur, est creatio, quia,
est produdtio rei ex nihilo: sive quia est adio,
qua totum ens, atque adeo tota substantia en-
tis ipsa ad existendum perducitur, non vero
adtio, qua duntaxat substantia? jam existentes
ita conjunguntur, ut simul unum aliquod ens
composirum essiciant. Sed conservatio etiam
ipsa est adtio, qua toti enti, atque adeo toti
substantia? entis ipsl existentia confertur: pro-
prius