Buxtorf, Johann: Johannis Buxtorfi[i] Epitome Grammaticae Hebraeae: Breviter Et Methodice ad publicum Scholarum usum proposita$dAdjecta Succincta de Mutatione punctorum vocalium Instructio, & Textuum Psalmorumq́ue aliquot Hebraicorum Latina interpretatio (Basel, 1710) [VD18 13183192]

109 UNCTORUM._.
fttecum, t]3Ji Tecum, &c.
Inseparabiles tres ^33 ante Nomina, sspiiTnne
articulum n extrudunt,acsuicipiuntejusvocalem*
ut, Y^2 Sicut gluma, pro Yisn3.
VABJATIO punctobjjm
Vocalium propter Accentus.

*

Triplicitdndpotissimum fit : i. Quando legiti-
mus accentus a voce ausertur : z. Quando a pro-
prio loco transponitur: i. Quando pausa syllabam
occupafi
De primo & secundo, vide cap. s.
3. Pausa; majores Athnach & Sillulg communiter
producunt PathaCh & Sqgolin Kametz:
Pathach iri qualibet voce: ut, £33*0$ Ccelum, Ge-
nes i.S. ririX Dixit, Genes. 21. i. & sic cum Silluky i
pro “IDX» C3*atP.
Saegol non quodvis , sed periultimum in voci-
bus cum gemino Sxgol: ut, ion pro Ibn Benignitas,
J OXCri pro J qtxsiri Decus. Excipiuntur tamen
utrinque non pauca, qua; a Masorethis observata
sunt.
. Sakephkaton quandoque etiam hoc facit: iit.
Corripiet, Exod. 14. pro inx. Rariisime pau-
sx minores id agunt.
Pausa ex ultima ad penultimam reje&a, conver-
tit ibi Scheva ante affixum "1 in Saegol: ut, 1Wpro
tp37 Verbum tuum.S\c etiam Scheva in Nominibus
sormae : ut, Super maxillam, 1. Reg- 22-24-
quod alias scxibitur .

Dicitur