Liber IV. Decretalium Titulus XIX.

284
Oritur autem praesumtio contra Ac-
cusatorem, si eo tempore, quo Denun-
tiationes ante Matrimonium in Ecclesia
fadae sunt, ipse in loco prtesens fuerit,
nec contradixerit , & primum post Ma-
trimonium contraClum accusationem in-
stituat : quare non erit sacile audien-
dus , nisi juramentum praestiterit, quod
primum ex postfado in veram Impedi-
menti notitiam devenerit, nullaque ma-
litia ad accusandum moveatur, c. ult, ubi
Panorm. n. 9. 10. h. t. &c.
4074 Qjtio. Quid Juris , si conjugati ul-
tro fateantur Impedimentum? Non
ideo Matrimonium statim separandum
est , nisi ex aliis conjecturis de verita-
te appareret , ne conjuges cohabitatio-
nis pertaesi colludere & Impedimentum
fingere valeant, C. Super eo s. de eo qui
eognov.
2073 Q- 4to. An post lapsum longissimi
temporis institui possit accusatio Matri-
monii ? Licet aliae Adtiones regulari-
ter extinguantur lapsu triginta vel qua-
draginta annorum , L.Sicut. 3. & L. Om-
nes 4. Cod. de prafcriptione triginta
ann. Accusatio tamen Matrimonii etiam
post lapsum tanti temporis institui potest;
neque enim Matrimonium ab initio
invalidum traCtu temporis convalescit,
aut illius tollitur Impedimentum. Hoc
tamen concedendum videtur, quod, post
mortem Conjugum triginta vel etiam
viginti annis elapsis , non possit amplius
dilputari de valore Matrimonii praeteriti,
e. g. ut filius vel nepos a successione hee-
reditaria excludatur; quia cum tali casu
cessarit peccatum Conjugum , non ap-
paret ratio , cur dispolitio Juris Civilis,
quae post tantum tempus omnem tollit
ACtionem , locum non habeat. Facit
etiam textus in L. Querela. 12. ubi Bar-
tholus & DD. Cod. ad Leg. Cornei, de
saljls.

Cteterum quod causa Matrimonialisio?
summariter sit tradanda , ne litigan-
tes ob longiorem moram periculo in-
continentiae exponantur , innuimus
Lib. 2. t. I. n. 323. Qudd ad im-
pediendum Matrimonium sufficiant se-
miplenae probationes , diximus eodem
Lib. 2, tit. 19. jf. 4. n. 4sp. Quod
in causa Matrimoniali consanguinei re-
Clte testentur , asseruimus eod. Lib. 2.
Tit. 21. w. 470 Quod denique sen-
tentia lata in causa Matrimoniali non
transeat in rem judicatam diximus
eod Lib. 2. tit. jf. 2« »♦ 02.
Titulus XIX. 2«T5
De Divortiis.
§• I. .
De Separatione Matrimonii ob nui-
' litatem.
Upp. imo. Quod non semper invitis
Conjugibus Matrimonium separan-
dum sit , dummodo Impedimen-
tum vel causa nullitatis per dispensa-
tionem aut alium modum tolli possit :
imo si vir tantum fuerit in mala fide,
& fceminam Impedimenti ignaram de-
ceperit, videtur pland ex naturali segni-
tate ad tollendum Impedimentum & di-
spensationem impetrandam eum cogi
posse.
Supp» 2do. Quod si nullitatis causa
occulta, & uni tantum parti cognita,
convalidari possit Matrimonium absque
eo , quod id alteri parti intimetur;
posset enim nonnunquam ex notificatio-
ne Impedimenti oriri dissensio , perple-
xitas , infamia, &c.
Qumo.


' fljmo- Q.ua11
V”lidarIsp
jsimijoniiim «t
ssifctoconse
fetat, modo al
per copulam
■Metor. Si
l^imentum alie
fata dispensatio
■s^oe conseosu
it talis smpedim
te tamen v. g.
fcito nollitatem c
ipi poterit: Si
nvtlles fieril Q
rfer negative r
•4 interrogatior
Henffeftumai
itolishic prtestat,

k?esnn c

W ;ex Pr,vat
indir

‘ ido. An reci
*nonii debeat
Mos cum testi
Wentum pro
«Coon fuerit,
* divulgetur
£ sPedimento (
- f{s,e® cautela
darius petens
11 prisent ?
* E,a du
% ? de c°ns
artes c°ram