DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.9325#0689
« PHILIPPICLWERII
uno nomine S v e v i a M adpellat: tertia eft ultra Viftulam, & dichim Germania: fi.
num, ad Sarmatarum ufque confinia. Harum fingulas eodcm ordine, uti ego heic re-
cenfui, quam curatiffime ac fummacum fide expofuit. Prima pars continet populos,
quos Romani armis, bellis, atque trophaeis pervagati funt, ad Albim ufque flumcn.
quibus au&or addidit, trans Albim proximos a (eptemtrionibus, Fofos, ntqucCimbros.
Primam autem hanc partem adgreflurus, hoc inftituti habuit, uti, a fontibusDanubii
incipiens,Rheniripara, proximaque decurreret: dein Oceani litore, Albifque ripa
le&a, tandem in finum Gcrmaniae defineret. quod confiliumde Rheno diferte iple-
met in dicto libro indicat, his verbis: Vropior [ut, qnomodopaullo anteRhenum, ficnunc
Danttbittmfequar) Hermundurorum civitas. Hoc igitur inftitutum nos quoque fervabi- xo
musjquo ipfeaudor commodiusfaciliufque cxplicari poftit. fimulque & alias quaf-
dam nationes adjiciemus, ab au&ore noftro pmeritas.
C a p, ii.
De HelvetiiS,Gallicagente,antiquijjlmfstempo-
ribmin Germaniam tranfgrefjis.
INter Danubium, Rhenum, Mcenumque amneis, quinam Germanici nominis
populiab initioincoluerint,incertum eft. AuclornofterHelvetios, Galli-20
cam gentem, quondam ea loca tenuifle tradit, in libro de Germania. Validiores ,m-
quit, olim GaUorumres fuifie,fummwsauc/orumdivusluUtu tradit. eo^credtbtleesi, ettam
Gallosin Germaniam tranfgrtffos. £>uantulum enim amnis obfiabat, quo minus, ut qu<eque
gens evaluerat, occuparet, permutaretque fedes, promifcuas adhuc, ejr nu/la regnorum potentii
divifos? Igiturinter f/ercyniam filvam, Rhenumque ejr Mosnum,amneis,Hehetii} ulteriora
Boji, GaUica utraquegens, tenuert. Idem attcftatur & Dio,in lib. xxxv 111; ubi fic de Hel-
vctiis , in Gallia a Caefare prcelio ftiperatis, tradit: o'i<%, ovk iQi\y<ra,vng ra o-7rh.ct -&x-
Q$ovva,t} 7rfd( rov P'»vov, u<s£iQ rltv ctpx<tta,v o-<puv yr\v i7rctvih§hv o*vva,[Aivoi, up^tmv. Id
eft: £>mdam, arma tradereabnuentts, ad Rhenum versusperrexerunt; revertifepoffein an-
tiquasfuasfedeis rati. Termini igitur Helvetiorum in Germani a. fuere, ab occafu Rhe- 30
nus, a leptemtrionibus Mcenus, abortu haud dubie Bojohemici montes ac faltus. id
enim aperte au6tor duobus modis affirmat: primum dum Helvctios inter Htrcyniam
fllvam, Rhtnumqut, ejr Mtxnum collocat; ubi Hercyniam filvam intelligit eos £altus,qui
Bojoha:mumclaudunt 5ut fuo loco demonftrabitur: deinde, quum vlterioraprouims
Bojis tribuat; quos Bojohsmum tenuifle, infra oftendetur. ceterum a meridie fuit Da-
nnbius amnis: quem lfcet auttor non nominet; tamen, quia nullos ahos ad ejus ri-
panvhoc tra&u recerriet populos, terminu fuifle Helveaomm haud dubitandum eft.
txxnvm ipiuot, ideftHELVETlORVMDESERTVM, in Germania circa Ni-
cri,Danubiiquefonteismernoratur Ptolcmaso, in his veibis: Kctt tvivnstp^ct^ ovclp-
yimi<1,x,oCtKctpirvo(,v ovg Ovio-7roi , <£>; tuv thwriuv toqu@j , fMXtfi r®v (ipnutvuv^ts
AxttIuv opiuv. Hoc eft; Pratereafc Intuergi, & Vargiones, ejr Caritni 5fub quibutVifpi,ejr
Uelvetiorum defertum, ufque addicla Alpiumjuga. Ptolemaeus heic a feptemtrionibus ad
meridiem versus populos enumerando progreditur: quamvis male, ac longe alienis fi-
tibus di&os populos collocet; ut fuo loco patebit. Alpeis vero hafcc efle eos monteis^
qui a Danubii & Nicri fontibusin orientem versus, juxta Ixvam Danubii ripam por-
recti, etiam nuncvulgo dicuntur incolis die Alben; ad finem hujus voluminis pluribus
oftendam. Fuit igitiir prardidum Helvetiorum defertum ad fcptemtrionale diftoruni
montium latus. unde fatis longe errare ii deprehenduntur,qui id interpretantur Martia-
nantfdvam, Marcellinoac tabuls itinerariae memoratam jquasfupra fontemDanu-
bii, ex occalu ajftivo in ortum hibernum, ad lacum ufque Brigantinum porre£ta, vul- 50
go nunc vocatur Schrvartz tvald,id eft, Nigra filva. Nequc vcxbtptiftov, fi\c defrtum rcfte
interpreterisfi/vam. Ab iis Helvetiis, quos Tacitus heic collocat, nomcn habuifle de-
lertum certum eft. nam Ptolem£ei tempeftate nulli heicfuere Hclvctii; ne Iulii quidem
CslarisjevojUtmox infra docebitur. Hinc eft quod Tacitus inter Hercyniam filvamt
EkemmqueejrMammamac/slldvctiQsfoQS collocat j ncc ullam Danubii facit mca-
tionena
uno nomine S v e v i a M adpellat: tertia eft ultra Viftulam, & dichim Germania: fi.
num, ad Sarmatarum ufque confinia. Harum fingulas eodcm ordine, uti ego heic re-
cenfui, quam curatiffime ac fummacum fide expofuit. Prima pars continet populos,
quos Romani armis, bellis, atque trophaeis pervagati funt, ad Albim ufque flumcn.
quibus au&or addidit, trans Albim proximos a (eptemtrionibus, Fofos, ntqucCimbros.
Primam autem hanc partem adgreflurus, hoc inftituti habuit, uti, a fontibusDanubii
incipiens,Rheniripara, proximaque decurreret: dein Oceani litore, Albifque ripa
le&a, tandem in finum Gcrmaniae defineret. quod confiliumde Rheno diferte iple-
met in dicto libro indicat, his verbis: Vropior [ut, qnomodopaullo anteRhenum, ficnunc
Danttbittmfequar) Hermundurorum civitas. Hoc igitur inftitutum nos quoque fervabi- xo
musjquo ipfeaudor commodiusfaciliufque cxplicari poftit. fimulque & alias quaf-
dam nationes adjiciemus, ab au&ore noftro pmeritas.
C a p, ii.
De HelvetiiS,Gallicagente,antiquijjlmfstempo-
ribmin Germaniam tranfgrefjis.
INter Danubium, Rhenum, Mcenumque amneis, quinam Germanici nominis
populiab initioincoluerint,incertum eft. AuclornofterHelvetios, Galli-20
cam gentem, quondam ea loca tenuifle tradit, in libro de Germania. Validiores ,m-
quit, olim GaUorumres fuifie,fummwsauc/orumdivusluUtu tradit. eo^credtbtleesi, ettam
Gallosin Germaniam tranfgrtffos. £>uantulum enim amnis obfiabat, quo minus, ut qu<eque
gens evaluerat, occuparet, permutaretque fedes, promifcuas adhuc, ejr nu/la regnorum potentii
divifos? Igiturinter f/ercyniam filvam, Rhenumque ejr Mosnum,amneis,Hehetii} ulteriora
Boji, GaUica utraquegens, tenuert. Idem attcftatur & Dio,in lib. xxxv 111; ubi fic de Hel-
vctiis , in Gallia a Caefare prcelio ftiperatis, tradit: o'i<%, ovk iQi\y<ra,vng ra o-7rh.ct -&x-
Q$ovva,t} 7rfd( rov P'»vov, u<s£iQ rltv ctpx<tta,v o-<puv yr\v i7rctvih§hv o*vva,[Aivoi, up^tmv. Id
eft: £>mdam, arma tradereabnuentts, ad Rhenum versusperrexerunt; revertifepoffein an-
tiquasfuasfedeis rati. Termini igitur Helvetiorum in Germani a. fuere, ab occafu Rhe- 30
nus, a leptemtrionibus Mcenus, abortu haud dubie Bojohemici montes ac faltus. id
enim aperte au6tor duobus modis affirmat: primum dum Helvctios inter Htrcyniam
fllvam, Rhtnumqut, ejr Mtxnum collocat; ubi Hercyniam filvam intelligit eos £altus,qui
Bojoha:mumclaudunt 5ut fuo loco demonftrabitur: deinde, quum vlterioraprouims
Bojis tribuat; quos Bojohsmum tenuifle, infra oftendetur. ceterum a meridie fuit Da-
nnbius amnis: quem lfcet auttor non nominet; tamen, quia nullos ahos ad ejus ri-
panvhoc tra&u recerriet populos, terminu fuifle Helveaomm haud dubitandum eft.
txxnvm ipiuot, ideftHELVETlORVMDESERTVM, in Germania circa Ni-
cri,Danubiiquefonteismernoratur Ptolcmaso, in his veibis: Kctt tvivnstp^ct^ ovclp-
yimi<1,x,oCtKctpirvo(,v ovg Ovio-7roi , <£>; tuv thwriuv toqu@j , fMXtfi r®v (ipnutvuv^ts
AxttIuv opiuv. Hoc eft; Pratereafc Intuergi, & Vargiones, ejr Caritni 5fub quibutVifpi,ejr
Uelvetiorum defertum, ufque addicla Alpiumjuga. Ptolemaeus heic a feptemtrionibus ad
meridiem versus populos enumerando progreditur: quamvis male, ac longe alienis fi-
tibus di&os populos collocet; ut fuo loco patebit. Alpeis vero hafcc efle eos monteis^
qui a Danubii & Nicri fontibusin orientem versus, juxta Ixvam Danubii ripam por-
recti, etiam nuncvulgo dicuntur incolis die Alben; ad finem hujus voluminis pluribus
oftendam. Fuit igitiir prardidum Helvetiorum defertum ad fcptemtrionale diftoruni
montium latus. unde fatis longe errare ii deprehenduntur,qui id interpretantur Martia-
nantfdvam, Marcellinoac tabuls itinerariae memoratam jquasfupra fontemDanu-
bii, ex occalu ajftivo in ortum hibernum, ad lacum ufque Brigantinum porre£ta, vul- 50
go nunc vocatur Schrvartz tvald,id eft, Nigra filva. Nequc vcxbtptiftov, fi\c defrtum rcfte
interpreterisfi/vam. Ab iis Helvetiis, quos Tacitus heic collocat, nomcn habuifle de-
lertum certum eft. nam Ptolem£ei tempeftate nulli heicfuere Hclvctii; ne Iulii quidem
CslarisjevojUtmox infra docebitur. Hinc eft quod Tacitus inter Hercyniam filvamt
EkemmqueejrMammamac/slldvctiQsfoQS collocat j ncc ullam Danubii facit mca-
tionena