. ! t j i
> CVi CY3 CV-i CVS C/?
..jieCtSG-OGl
«pV^^5*5^^5^^^^^ tTT^tTTT TTT^TTT^TTTTTTT
THES. I.
Ro veritate Summi Boni Moralis pr£eliminarirer di-
gnoscendum (1) Quid,& quotuplex sitbonum :(i)
Quid sitfinis, quotque ejusdenturspecies ■> inque E-
thicis de iis notabiliores MaximEe: (j) Qui sinis 8c
bonum abinvicem disFtrant; Denique (4) Quo-
JHl inodo agendum nobis sit.
"^* II,
Bonum generatim in siio sormali conceptu notat respe&urrL.
convenientiee esse&iva?. Etenim (1) quod effe&u non convenit,
non convenirecenFendumest: Nullumque (2) eft bonum, quod
non alicui eatenus conveniat; Nec (?) quid priusin bonointelli-
•gi potest. tltbonum fit&dicaturreFpecFu ejus, cui effefliv? conve-
niu Est autem effeWivt convenire, convenientia. Fua? effe&um (uni-
cum Faltem: ) inaliquo habere.
ffl.
Dividitur bonum in Transcendentale & Certi generU* Illud
convenire ajuntiiM»<e7/o/#Htanyeftqueomniurn entium, quse quid
Funt pofitive. Nam res nihil Funt, quod DEUS eas efie non voluit.
Utideo voluntatemdivinam convenientiaFua" (jnquoeue convenien-
tti beic effeiium!) vere in tantum expleant,
IV.
Certi generis aut rei bonum primo eft A fe, vel Ab alio. II-
lud FuaFoIius.nonalteriusivirtutecontinet aclualiter omnem con-
venientiam pofsibilem & excogitabilem. Quod bonum eft extra
nosi& ceternum, abFoluteFummum; Ideo x*t' efa^ijVtale: ncc nifi
DEUSeft. NamDEUSefFecT:iveconvenit//^)(feintUv;ndoS.8, cum
FenFu inessabilis acquiescenti£e,gIori£e&:majeflatis :; & omnibuh qua-
^ Z tenus