DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.17167#0203
Rege solemni fratrum & Abbatis occursu, ut par erat,
in Palniis gloriose suscepto, Episcopus Abbatem faniilia-
ri colloquio adorsus eit, & sermonibus muitis ultro citro-
que habitis, fidelem se patronum & indubitatum amicuin
Abbati in negotiis Ecclesie sue apud aures regias , data
quoque fide, poliicitus eit. Cui Abbas par pari repan-
dens, obsequio officium se compensaturum respondit: Epi-
scopus autem , ne nihil inteniptatum omitteret, Judeuni
quendam , imo Judam , qui Episcopi loculos habebat ,
callide subornat, eumque velut ex mandato Regis Abbati
summo ltudio commendat. At Judeus judaica utens per-
fidia, nihil, quod sui erat, reliquum sacere , singulos fra-
trum, & maxime juniores sollicitare, dein ab his , qui ad
Abbatis auriculam erant, singula queque scitari: que fra-
trum cum Abbate concordia , que providentia , que ordi-
nis observantia, quis denique rerum & personarum (tatus
per Abbatis vel indufiriam elset, vel ignaviam, attentius
indagare. At ubi nihil, nisi laude dignum expiscari potuit,
tandem animos sub vulpe latentes detexit, ipsumque lo-
cum cum omni integritate Domno suo Regali munificentia
contraditum else propalavit. Quo audito Abbas, homo
librati consilii, spem vultu fimulans premit alto corde do-
lorem. Inter hec a Rege Basileam evocatus , frequenti ,
ut decebat, comitatu, & curiali apparatu proseclus elt,
ubi miles quidam in ipsa Civitatis porta de adventu intran-
tium curiosius exquirens, hec, ait, omnia juffu Regis Adal-
berto Episcopo tradtta in Saxoniam transferenda sunt. Quo
rumore per omnium ora volitante , difiicile visum elt Re-
gi & Episcopo tum cepta prosequi, presertim cum Nim-
cii ad Apofiolicam sedem iuper hoc direcli, infeclo ne-
gotio redierint. Nam dillidentibus inter se de Aposiolatu
tunc etiam novis partibus , nihil promovere poterant. Ea
spe frnitratus rursum Episcopus Abbatem alia via aggredi-
tur: Persuaso Rege, exposci secit ab Abbate quoddam be-
neiicium regio militi, ex quo fratrum plurima pendebat
utilitas , sperans Abbatem, si juliis morem 11011 gereret,
regalem oiFensam incursurum. Abbas vero diu multumque
reni-
in Palniis gloriose suscepto, Episcopus Abbatem faniilia-
ri colloquio adorsus eit, & sermonibus muitis ultro citro-
que habitis, fidelem se patronum & indubitatum amicuin
Abbati in negotiis Ecclesie sue apud aures regias , data
quoque fide, poliicitus eit. Cui Abbas par pari repan-
dens, obsequio officium se compensaturum respondit: Epi-
scopus autem , ne nihil inteniptatum omitteret, Judeuni
quendam , imo Judam , qui Episcopi loculos habebat ,
callide subornat, eumque velut ex mandato Regis Abbati
summo ltudio commendat. At Judeus judaica utens per-
fidia, nihil, quod sui erat, reliquum sacere , singulos fra-
trum, & maxime juniores sollicitare, dein ab his , qui ad
Abbatis auriculam erant, singula queque scitari: que fra-
trum cum Abbate concordia , que providentia , que ordi-
nis observantia, quis denique rerum & personarum (tatus
per Abbatis vel indufiriam elset, vel ignaviam, attentius
indagare. At ubi nihil, nisi laude dignum expiscari potuit,
tandem animos sub vulpe latentes detexit, ipsumque lo-
cum cum omni integritate Domno suo Regali munificentia
contraditum else propalavit. Quo audito Abbas, homo
librati consilii, spem vultu fimulans premit alto corde do-
lorem. Inter hec a Rege Basileam evocatus , frequenti ,
ut decebat, comitatu, & curiali apparatu proseclus elt,
ubi miles quidam in ipsa Civitatis porta de adventu intran-
tium curiosius exquirens, hec, ait, omnia juffu Regis Adal-
berto Episcopo tradtta in Saxoniam transferenda sunt. Quo
rumore per omnium ora volitante , difiicile visum elt Re-
gi & Episcopo tum cepta prosequi, presertim cum Nim-
cii ad Apofiolicam sedem iuper hoc direcli, infeclo ne-
gotio redierint. Nam dillidentibus inter se de Aposiolatu
tunc etiam novis partibus , nihil promovere poterant. Ea
spe frnitratus rursum Episcopus Abbatem alia via aggredi-
tur: Persuaso Rege, exposci secit ab Abbate quoddam be-
neiicium regio militi, ex quo fratrum plurima pendebat
utilitas , sperans Abbatem, si juliis morem 11011 gereret,
regalem oiFensam incursurum. Abbas vero diu multumque
reni-