DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.21835#0699
("2515]
Delphi.
689
Gruppe D (240—230).
Die Gruppe D bilden nur 3 Inschriften. Gemeinsam haben sie 1) die
Zahl von fünf ätolischen Hieromnemonen, 2) die Verleihung von
επιτιμά, 3) den Zusatz καϋά και τοις άλλοις αΐ προδικίαι εντί (δίδονται),
und 4) die Begründung mit dem formelhaften Sätzchen επειδή φαίνον-
ται τον ϋεόν ε υ ε ρ γ ετ η κ ό τ ε ς: das erklärt sich aus ihrem direkten
zeitlichen Anschlüsse an einander (s. u).
2515 Wescher sur le monument bilingue de Delphes (Memoires pre-
sentes par divers savants ä l'Ac. des Inscr. Ser. I Tom. VUI Paris 1SGS)
p. 139D. Foucart, Bull. VII, I, S. 412. Ditl. 184. Pomtoiv Jhrb. 40,
S. 517: vgl. dazu Fig. II auf Tfl. I ebenda.
'/;,α 1<4ρχιάδα άρχοντος εν Λελφοΐς, ττνλαίας ηρινής,
ίερομνημονονντων | Λίτωλών Γαυσον, Ί'ριχά, Πολυφρονος,
Τειοάρχον, Πολνχάρμον, Φωχ,έων \ Λωρο&έον, Πεισίωνος,
ζ/ελφ ών 3Λνα'ξανδρίδα, Νιχοδάμον, Βοιωτών Θηβαγγέλον, Ι
Μοιρίχον, ^-Α&ηναίων Φαλαίχον, Ένβο ιέων Έπηράστον,
5 Σιχνωνίων 2ωσιχλεονς, || εδοξε τοις ιερομνημοσιν επειδή
■ Σάτυρος Νιχομάχον 'Λχαρναν εκ Τνρβείον \ xcd Τείσανδρος
Μι/.χίνα Λϊτωλός εγ Βόττον χαί Φαινίων Καλ(Χ\ίχλέονς
Μεγαρείς χρήματα τώι &εώι εμάννσαν, α ήσαν εχ του ιεροΰ
α7νολω(λό)τα | άιτο του αναθέματος του Φωχέων, χαϊ έξηλεγξαν
τους ιεροσυληχότας, \ ν.αί τά τε άζτολωλότα εχ του ιερού
10 άνέοωοαν, χαϊ τά άλλα α αυτοί εχτ7]μένύ[ι] \\ ήσαν ο'ι ιερο-
σνλήσαντες ιερά εγενοντο τώι Οεώι, δεδόχϋαι τοις ίερομνή-
μο[σι], | Σατνρωι χαί 'Ρεισάνδρίοι χαί Φαινίωνι δούναι τερο-
διχίαν χαϊ άοψάλειαν | χαί ετνιτιμάν, χαθά χαί τοις άλλοις
αι τΐροδιχΐαι εντί, χαί αυτοίς \ χαί εχγόνοις, ε^τειδή φαίνονται
τον &εον ευεργετηχότες.
Standort-: Ostseite der Polygonalmauer Strecke GH. η. IV. S. Pom-
tow Beitr. 102 Tfl. IV, 5. Unter Nr. 2519 stehend, aber älter.
Ζ. 1 P. „in άρχοντος das Ρ später dazwischengeklemmt". — 2 Πο-
λνφρονος aus ΡΟΛΟΦ0 corrigiert. — 3 Zeilenenden von 3, 7, 9, 10 erst
von P. gelesen. Hier Wescher [und Ditt.] Θηβα[γόρον], F. Θηβα[γγέλον]
mit Recht nach 2516, 3; P. Tafel Θηβαγγέλου, Umschrift Θηβαγγ[έ\λ\ο\υ.
— 4 St. ΣΩΝΙΚΛ0, und Ν ist in Σ corrigiert. — 5 Ρ. Τνρβαίου Ver-
sehen: er erläutert: „d. i. Θυρρείου", Haussoullier dagegen (Revue XVIII
(1894) 155) hält Τνρβείον für Nebenform zu Τορύβεια (belegt in der epi-
daurischen '&εαροδόκοι-^ι&ίο, Kahbadias, fouilles d'Epidaure 243, Vf. Philol.
54, 55). Da es nun Pomtow Jhrb. 41, 463 gelungen ist, den in unserer
Inschrift geehrten Σάτυρος Νικόμαχου Άκαρνάν εκ Τυρβείου als Vater des
von Polyh. XVIII, 10, 10 genannten Νικόμαχος Άκαρνάν των εκ Θούριου
Delphi.
689
Gruppe D (240—230).
Die Gruppe D bilden nur 3 Inschriften. Gemeinsam haben sie 1) die
Zahl von fünf ätolischen Hieromnemonen, 2) die Verleihung von
επιτιμά, 3) den Zusatz καϋά και τοις άλλοις αΐ προδικίαι εντί (δίδονται),
und 4) die Begründung mit dem formelhaften Sätzchen επειδή φαίνον-
ται τον ϋεόν ε υ ε ρ γ ετ η κ ό τ ε ς: das erklärt sich aus ihrem direkten
zeitlichen Anschlüsse an einander (s. u).
2515 Wescher sur le monument bilingue de Delphes (Memoires pre-
sentes par divers savants ä l'Ac. des Inscr. Ser. I Tom. VUI Paris 1SGS)
p. 139D. Foucart, Bull. VII, I, S. 412. Ditl. 184. Pomtoiv Jhrb. 40,
S. 517: vgl. dazu Fig. II auf Tfl. I ebenda.
'/;,α 1<4ρχιάδα άρχοντος εν Λελφοΐς, ττνλαίας ηρινής,
ίερομνημονονντων | Λίτωλών Γαυσον, Ί'ριχά, Πολυφρονος,
Τειοάρχον, Πολνχάρμον, Φωχ,έων \ Λωρο&έον, Πεισίωνος,
ζ/ελφ ών 3Λνα'ξανδρίδα, Νιχοδάμον, Βοιωτών Θηβαγγέλον, Ι
Μοιρίχον, ^-Α&ηναίων Φαλαίχον, Ένβο ιέων Έπηράστον,
5 Σιχνωνίων 2ωσιχλεονς, || εδοξε τοις ιερομνημοσιν επειδή
■ Σάτυρος Νιχομάχον 'Λχαρναν εκ Τνρβείον \ xcd Τείσανδρος
Μι/.χίνα Λϊτωλός εγ Βόττον χαί Φαινίων Καλ(Χ\ίχλέονς
Μεγαρείς χρήματα τώι &εώι εμάννσαν, α ήσαν εχ του ιεροΰ
α7νολω(λό)τα | άιτο του αναθέματος του Φωχέων, χαϊ έξηλεγξαν
τους ιεροσυληχότας, \ ν.αί τά τε άζτολωλότα εχ του ιερού
10 άνέοωοαν, χαϊ τά άλλα α αυτοί εχτ7]μένύ[ι] \\ ήσαν ο'ι ιερο-
σνλήσαντες ιερά εγενοντο τώι Οεώι, δεδόχϋαι τοις ίερομνή-
μο[σι], | Σατνρωι χαί 'Ρεισάνδρίοι χαί Φαινίωνι δούναι τερο-
διχίαν χαϊ άοψάλειαν | χαί ετνιτιμάν, χαθά χαί τοις άλλοις
αι τΐροδιχΐαι εντί, χαί αυτοίς \ χαί εχγόνοις, ε^τειδή φαίνονται
τον &εον ευεργετηχότες.
Standort-: Ostseite der Polygonalmauer Strecke GH. η. IV. S. Pom-
tow Beitr. 102 Tfl. IV, 5. Unter Nr. 2519 stehend, aber älter.
Ζ. 1 P. „in άρχοντος das Ρ später dazwischengeklemmt". — 2 Πο-
λνφρονος aus ΡΟΛΟΦ0 corrigiert. — 3 Zeilenenden von 3, 7, 9, 10 erst
von P. gelesen. Hier Wescher [und Ditt.] Θηβα[γόρον], F. Θηβα[γγέλον]
mit Recht nach 2516, 3; P. Tafel Θηβαγγέλου, Umschrift Θηβαγγ[έ\λ\ο\υ.
— 4 St. ΣΩΝΙΚΛ0, und Ν ist in Σ corrigiert. — 5 Ρ. Τνρβαίου Ver-
sehen: er erläutert: „d. i. Θυρρείου", Haussoullier dagegen (Revue XVIII
(1894) 155) hält Τνρβείον für Nebenform zu Τορύβεια (belegt in der epi-
daurischen '&εαροδόκοι-^ι&ίο, Kahbadias, fouilles d'Epidaure 243, Vf. Philol.
54, 55). Da es nun Pomtow Jhrb. 41, 463 gelungen ist, den in unserer
Inschrift geehrten Σάτυρος Νικόμαχου Άκαρνάν εκ Τυρβείου als Vater des
von Polyh. XVIII, 10, 10 genannten Νικόμαχος Άκαρνάν των εκ Θούριου