Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Cook, Arthur B.
Zeus: a study in ancient religion (Band 3,1): Zeus god of the dark sky (earthquake, clouds, wind, dew, rain, meteorits): Text and notes — Cambridge, 1940

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.14698#1038

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
936

The stone of Kronos

The myth as a whole is a complex involving two originally
distinct elements. On the one hand, there is the folk-tale motifof
the Unnatural Parent who eats his Children1. On the other hand,
the acceptance of a swathed stone as a substitute for Zeus suggests
the ritual of litholatry and in particular recalls the draped meteorites
worshipped in sundry Levantine cults2. The stone swallowed by
Kronos is described by late writers as bearing more than one
significant name. It was dtskos, perhaps with a solar connotation3.
It was baitylos because of its wrappings4. It was abaddir5, a Semitic
term meaning 'mighty father6.'

1 Stith Thompson Motif-Index of Folk-Literature (FF Communications No. 108)
Helsinki 1934 iii. 207 G 72 ' Unnatural parents eat children.'' See also J. A. MacCulloch
in J. Hastings Encyclopedia of Religion and Ethics Edinburgh 1910 iii. 2o8b—209a,
Frazer Golden Bouglfl: The Dying God p. 192.

Pohlenz in Pauly—Wissowa Real-Enc. xi. 1992 is reminded of Rotkdppchen (J. Bolte—■
G. Polfvka Anmerkungen zu den Kinder- u. Hatismarchen der Briider Grimm Leipzig
1913 i. 234 ff. No. 26), in which the little girl rescued from the belly of the wolf fetches
great stones and fills him up with these. See also A. H. Krappe Mythologie universelU
Paris 1930 p. 281.

2 Supra pp. 888, 898, 906, 916 n. 1, 918, 922. 3 Supra i. 299.

4 Herodian. nepl KadoktKrjs Trpotrtfblas 6 (i. 163, 17 f. Lentz) pcuruXos 0 XWos &v 0
Kpbvos Kariwiev, Theognost. can. 330 (Cramer anecd. Oxon. ii. 61, 21) /3eri)Xos 6 XiOos &>>
b Kpbvos KaT^7riev, Hesych. palrvXos' ovrtos eKaXecro 6 bo8els \idos t£ Kpbvip dvri At6s,
Bekker anecd. i. 224, 10 f. /3cu'tuXos- XWos. ouras eKoKeiro 0 SoOeh rif Kpbvcp dvri toS
Aids, Trapa rb rtiXov 6vra Kenpvipdat., et. Gud. p. 102, 47 fiairvkos- 6 e(rirapyavbip.hos \Wo5t
et. mag. p. 192, 56 ff. /3cutuXos be ii<\-qBri nai b \t80s bv dvri Atos 6 Kpbvos Ka.Tiirt.eV
eiprjTCU Se on 17 'P^a (Bahy alybs airapyu,v<baaaa. rb) Kpovcp biduKe (leg. ISuiKe)' /3aiV?) Si
ar\p.oivei TTjV bitpdipav, Apostol. 9. 24 nai fialrvkov hv /carries' £iri rdv tiyav Xi.u/3^'
(3airv\os be etsriv 6 eaira,pyavwp.£vos \160s, bv Kpbvos Kartiriev dvri rod Atbs. G. F. Moofe
in the Am. Journ. Arch. 1903 vii. 202 says: 'A comparison of these passages plainly
shows that they are all ultimately derived from one source.'

6 Priscian. hist. 2. 6 (i. 47, 9 Hertz) 'abaddir' vel 'abaddier,' 5. 18 (i. 153, 19 Hertz)
' abaddir,' 6. 45 (i. 234, 16 f. Hertz) 'abaddir' quoque ('abaddier,' 6 /3o.Itv\os), declinatuo1
non legi, 7. 32 (i. 313, 24 ff. Hertz) quidam addunt 'hie abaddir,' 6 fiaiTvXos, 'hUlUs
abaddiris,' lapis, quem pro love devoravit Saturnus, sed in usu hoc lion inveni,

Myth'

Vat. 1. 104 sed tunc quum natus esset Juppiter, ut partum ejus celaret mater, ffli*,
Saturno gemmam in similitudinem pueri celsam, quam ABIDIR vocant, cujus

nature

semper movetur. quam accipiens pater dentibus collisit et consumsit, 3. 15. 10 pri10
ergo tradidit ei Neptunum, quem in mare submersit, et factus est deus marinus. secund0
dedit ei Plutonem, quem in foveam suffocavit, et factus est deus inferorum. tandem nat°
Jove mirae pulchritudinis, ipsius miserta misit Saturno lapidem nomine abidir, quettl
pulveratum devoravit. deinde egestus et formatus est in speciem humanam et vivificatuS'
cp. G. Goetz Corpus glossariorum Latinorum Lipsiae 1888—1901 iii. 8, 52 fio.^^0
abaldir, 83, 6 beutylos abaddir, 289, 53 ftervXos auiaddir (with corr. abbadir), v. 5^9'
Abadir lapis, 632, 1 Abaddir lapis, 615, 37 Abadir est lapis quem deuorauit satuin.s
pro ioue filio suo, vi. 1. 1 abderites id est Saturnus, 125 Baetulum (bellium cod.) 'aPj
que<m> ferunt comedisse Saturnum pro filio suo Ioue ( = v. 563, 3), Gloss. Pup- cl^I)
in the Thes. Ling. Lat. i. 43, 27 ff. abaddir deus dicitur, quo nomine lapis vocatur, 1l£lJl
devoravit Saturnus pro love, dicitur quoque abaddir vel Abdira vel Abderites, 1

Graeci badelion vocant.

We gather from Augustine that the term was used of certain deities by the

pit«lC
 
Annotationen