Cropacius, Caspar: Cropacii Poemata: Cvnarvm Christi Libri II. Varior. Poematvm Libri IX. Fragmenta. Dvces Et Reges Bohemiae (Noribergae Francorum, 1581) [VD16 ZV 4131]

.21

LIBER IL
Cur adeo scelerum sub pondere svsja laboras ?
Turee metu ; Mors vitta jacet: quid sidere disfers ?
Omnia dat terris ccdi clementia dona, c c
Tunde alacres ulnas, neseis exterrita neseis,
Insideat pavida quantus DEVS. excipe, er intra
Tettoris ima tui, denota mente, reconde.
Santte puer, quem non tattapudor edidit alvo,
Telluris ccrfiq- potens, pelagiq; prosundi
Arbiter, alme Deus, caro VERB VAI ex virginefa»
Vt te vera sides, manifaslaq■ lumine claro, ( dum y
En er sis terris docet advenisse salutiy
Te Uti accipimus, tibi thura prcccsq- litamus,
Orantes culpis veniam3 Dominumq; fatemur.
Eripe nos irx patria, juslumq; surorem
Tlacatus cohibe. non o mitisime slagrans
IUa tui pietas in nos nunc cessct amoris.
Aeterno aeternus sit amor, bonitasque perennis;
Nec sccleris gravitate cadat, sed crescat ab usu
Afiduo sese insinuans clementia maior:
Qualis ubi tenebrae densa caligine terris
Eripuere diem, terretq- minacibus umbris
N ox obscura homines, ne qui sit conslet eundum;
Discusis nebulis, coelo se pandit aperto
Aureus, er rutila Sol luslrat lampade terras';
Nec minor ett aut lucis egens, sed purior exit
Emenso quoties ad nos convertitur orbe.
Scimuss cr heu trisli commijsa piacula sletu
Troscquimur, meritosfy necem nos esse fatemur.
B i Sups