DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28074#0035
POCRATES.
Harpocrates. 21
si apud eum rescribatur, uc omnino rescribendum est toT pro tJ
•S-eoT; id quod proculdubio animadvertit eiiam Gyraldus, vir do-
ctissimus, quia hoc ex loco docet perseam arborem Harpocrati
Hogyptum dicasse. Depravata tamen iedio post Gyraldum etiam
in errorem induxiteruditione praestanti viros, qui censuerunt per-
seam Isidi sacratam essse : Harpocrates qnoqm, ait, deus necjue im-
perfecius ac infans putandus e(i ; fed prafes atcjue redor recentis at~
cjue imperfeida & incompofita hominum de diis fententia. Itacjue &
digitum ori impojitum tenet, argumentum taciturnitatis & (ilentii, &
menfe Adefore osferenies ei legumina dicunt, lingua fortuna, litrua ge-
nipts. Tat' cl cv Aiyv7rlq> tyuiss fxctXig-ct rf Sio.s xaSiepdofy Kiynoi tImj
Trepodccv, CTt y.ccpj)a ySs o n<xsp7ioc cwtvs, yftuslri J & Cpufthcv eoiztv :
de flirpibm zAigyptiis pracipue deo confecratam ajunt perfeam ; qma
frucius ejus cordis, lingua fpeciem folium refert. Ouippe eorum , cjua
homini obtingere pofsunt omnium nihil divinius ess oratione, pracipuede
diis, neyue majus res ulla ad felicitatem momentum adsert. Itaquehic
oraculum adeunti mandatur, ut fanlbe fentiat, qt modefte loquatur.
Plerique autem ridicule agunt, cjui in pompis & fejltvitatibus favere
linguis jubentes, pofl diis ipfis tu dusepn/al^i & loquuntur & fen-
tiunt. Et quanquam ante longiuscula hoec verba, audtor narrave-
rit, Isidis amuletum, quod eam sibi appendisse fabulantur, expo-
ni tycsvlw ctXnd-n vocem veram, & ita aliquis suspicari possit huc re-
spicere Plutarchum, cum th Stcfi dicit perseam sacrari; tamen arbi-
tror ad Harpocratem hoc referri debere, qui linguae praeerat, ei-
que acclamabatur, lingua fortuna; &quia moxsequiturperseam ob
similitudinem linguae llii sacrari. Num autem per hanc exclamatio-
nem respexerint ad deos praesides vel praestites homini nascenti,
Aetijuova, luybjj. E p&>§6, kvdyyhjj, memoratos Macrobio, uti arbitra-
tur Seldenus inlib.de Diis Syris; an vero signisicaverint potius,ex
linguaeusu penderehominis fortunam eamque Joit/xov(& atque Tvync
locum implere. In iilud alii, quibus plus otii est , inquirant. Ceterum
sifolia, quas caput nostri exornant, diligentius inspiciantur, per-
sex arboris potius quam loti esse videntur; quia oblonga sunt, &
Jamblichus Secft. 7-cap. i.de Mysteriis, omnia in loto circularia es-
se scribit, & proinde folia rotunda magis quamoblonga illi tribuit:
stoaKonpn fs cmvfj o^Tcts rd tu Kmtv , ij ru cv (£7r, cpvftkoi; etln
tu cv S7V r.ct^TToi; cpctivo/suct. Ncque tamen repugnabo si quis lotum
C 3, Ixlc
Harpocrates. 21
si apud eum rescribatur, uc omnino rescribendum est toT pro tJ
•S-eoT; id quod proculdubio animadvertit eiiam Gyraldus, vir do-
ctissimus, quia hoc ex loco docet perseam arborem Harpocrati
Hogyptum dicasse. Depravata tamen iedio post Gyraldum etiam
in errorem induxiteruditione praestanti viros, qui censuerunt per-
seam Isidi sacratam essse : Harpocrates qnoqm, ait, deus necjue im-
perfecius ac infans putandus e(i ; fed prafes atcjue redor recentis at~
cjue imperfeida & incompofita hominum de diis fententia. Itacjue &
digitum ori impojitum tenet, argumentum taciturnitatis & (ilentii, &
menfe Adefore osferenies ei legumina dicunt, lingua fortuna, litrua ge-
nipts. Tat' cl cv Aiyv7rlq> tyuiss fxctXig-ct rf Sio.s xaSiepdofy Kiynoi tImj
Trepodccv, CTt y.ccpj)a ySs o n<xsp7ioc cwtvs, yftuslri J & Cpufthcv eoiztv :
de flirpibm zAigyptiis pracipue deo confecratam ajunt perfeam ; qma
frucius ejus cordis, lingua fpeciem folium refert. Ouippe eorum , cjua
homini obtingere pofsunt omnium nihil divinius ess oratione, pracipuede
diis, neyue majus res ulla ad felicitatem momentum adsert. Itaquehic
oraculum adeunti mandatur, ut fanlbe fentiat, qt modefte loquatur.
Plerique autem ridicule agunt, cjui in pompis & fejltvitatibus favere
linguis jubentes, pofl diis ipfis tu dusepn/al^i & loquuntur & fen-
tiunt. Et quanquam ante longiuscula hoec verba, audtor narrave-
rit, Isidis amuletum, quod eam sibi appendisse fabulantur, expo-
ni tycsvlw ctXnd-n vocem veram, & ita aliquis suspicari possit huc re-
spicere Plutarchum, cum th Stcfi dicit perseam sacrari; tamen arbi-
tror ad Harpocratem hoc referri debere, qui linguae praeerat, ei-
que acclamabatur, lingua fortuna; &quia moxsequiturperseam ob
similitudinem linguae llii sacrari. Num autem per hanc exclamatio-
nem respexerint ad deos praesides vel praestites homini nascenti,
Aetijuova, luybjj. E p&>§6, kvdyyhjj, memoratos Macrobio, uti arbitra-
tur Seldenus inlib.de Diis Syris; an vero signisicaverint potius,ex
linguaeusu penderehominis fortunam eamque Joit/xov(& atque Tvync
locum implere. In iilud alii, quibus plus otii est , inquirant. Ceterum
sifolia, quas caput nostri exornant, diligentius inspiciantur, per-
sex arboris potius quam loti esse videntur; quia oblonga sunt, &
Jamblichus Secft. 7-cap. i.de Mysteriis, omnia in loto circularia es-
se scribit, & proinde folia rotunda magis quamoblonga illi tribuit:
stoaKonpn fs cmvfj o^Tcts rd tu Kmtv , ij ru cv (£7r, cpvftkoi; etln
tu cv S7V r.ct^TToi; cpctivo/suct. Ncque tamen repugnabo si quis lotum
C 3, Ixlc