Czerni, Krystyna: Rezerwat sztuki: tropami artystów polskich XX wieku (Kraków, 2000)

dojrzałych namiętności. Był to świat sztuczny i wymyślony, choć prze-
cież oparty na obserwacji: „Widzę masy dzieci, które bawią się jak ni-
gdzie na świecie chyba, szczególnie dziewczynki, zręczne kobietki, pra-
wie aż zmęczone życiem w wieku lat 10 - pisał Wojtkiewicz w 1907
roku z Paryża. - Pełno teatrzyków, karuzeli, klombów kwiatowych,
mamek pokracznych, dzieci upozowanych wprost do malowania moje-
go, tak że człowiek się niecierpliwi, iż nie jest maszyną do malowania,
wieszania i sprzedawania”.
Słowa te śmiało można by przypisać i Macie-
jewskiemu, choć przecież to powinowactwo z wy-
boru nie było nigdy biernym naśladownictwem,
a sposób przetworzenia i własna interpretacja mło-
dopolskiego dziedzictwa stała się
może najciekawszą stroną tego
malarstwa. W porównaniu z per-
wersyjną „estetyką brzydoty”
Wojtkiewicza jest to sztuka nie-
porównanie „ładniejsza”, bar-
dziej kokieteryjna, uwodziciel-
ska. Malowane płasko i deko-

N
cr


racyjnie płótna przypominają
wielobarwne tkaniny, kilimy
utkane z refleksów, drobin świa-
tła, migotliwych cząstek barw-
nych. Brak tu wojtkiewiczow-
skiej drapieżności, bolesnej
deformacji, spontaniczności ma-
larskiego gestu - jest w zamian
staranność, elegancja, chwilami
aż niepokojąca sprawność i wir-

Zbysław M. Ma-
ciejewski (1946
Pohulanka -1999
Kraków), malarz,
rysownik, peda-
gog: studiował
w krakowskiej
ASP u Wacława Taranczewskiego. W 1973 za-
trudniony na uczelni, od 1989 jako profesor

prowadził pracownię malarstwa na Wydziale
Grafiki ASP. Spadkobierca tradycji koloryzmu
i symbolizmu, w swoich wielobarwnych, deko-
racyjnych pracach nawiązywał do malarstwa
Młodej Polski, estetyki secesji i dekadencji. Au-
tor licznych pejzaży, studiów kwiatów, obra-
zów o tematyce dziecięcej i erotycznej oraz na-
strojowych portretów. Laureat wielu nagród,
w tym Nagrody Okręgu krakowskiego ZPAP im.
Witolda Wojtkiewicza (1998) za najlepszą wy-
stawę indywidualną (sala Arsenału Muzeum
Czartoryskich 1997).

tuozeria. Malarstwo to, nie po-
dejmując decydującego dla Wojtkiewicza ekspresjonizmu, zdradza wy-
raźną fascynację postimpresjonizmem, przefiltrowanym jednak przez do-
świadczenia sztuki współczesnej: nowej figuracji i hiperrealizmu.
Odmienny jest także klimat tych obrazów. Dla wizji Wojtkiewicza
decydująca była przestrzeń psychologiczna, cała forma stawała się nią prze-
sycona i zdeterminowana. W świecie tych sztucznych, chorobliwych fi-

227