DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.24587#0657
I
TOONKUNST.
Ifranciscns (I)
Oratorium in Drie Deelen voor Soli, Koor, Orgel
en Orkest, door Edgar Tinel, Op. 36. Gedicht
van L. De Köninck, in ’t Hoogduitsch ver-
taald door Elisabeth Alberdingk Thym, in
’t Fransch vertaald door Emma Tinel.
ET kunstwerk, waarvan wij hier den titel afschrijven, vertoont
zieh, bij den eersten blik op den inhoud, als een grootsche,
zorgvuldig bewerkte en welgeslaagde gewijde bouw, waarvan ook
de uiterlijke vorm, versierd met de beeltenis van H. Franciscus,
naar eene teekening van den welbekenden lcunstschilder Joseph Janssens,
te St-Nicolaas, bijzonder aantrekkelijk is.
Edgar Tinel, bestuurder der Kerkmuziekschool te Mechelen, heeft
zieh, gelijk men weet, reeds sedert vele jaren den naam eens kunste-
naars van kloeke vinding cn wetenschappelijke vorming verworven.
Franciscus is echter de grootste en meest doorgewerkte zijner
scheppingen.
Het belgische tijdschrift voor kerkelijke muziek — Musica sacra
(juni 1888, n“ 11, bl. 82) — bestuurd door den hr. kanunnik Van
Damme, bevestigt ons in de ineening dat het niet overdreven is het
werk « een meesterstuk » te noemen, gelijk anderen dit v6ör ons reeds
hebben gedaan.
Het onderwerp vooreerst is gelukkig gekozen. Franciscus, « een
wäre troubadour», zooals de oude Görres den heiligen ordensstichter noemde,
is eene gestalte, waarvoor eene vindingrijke hand, die den muzikalcn
vorm beheerscht, een taferecl vol leven cn beweging kan in ’t leven
roepen.
«Franciscus’ leven valt in een tijdperk van zaug- en dichtkunst,
(1) Tot ons leedwezen was hat niet mogelijk aan de uitstckcndc Studie over Tinels
Oratorium eene plaats onder onze hoofdartikelen te geven. De aflevering was bij
de ontvangst van het artikcl reeds geheol afgodrukt.
Reu.
TOONKUNST.
Ifranciscns (I)
Oratorium in Drie Deelen voor Soli, Koor, Orgel
en Orkest, door Edgar Tinel, Op. 36. Gedicht
van L. De Köninck, in ’t Hoogduitsch ver-
taald door Elisabeth Alberdingk Thym, in
’t Fransch vertaald door Emma Tinel.
ET kunstwerk, waarvan wij hier den titel afschrijven, vertoont
zieh, bij den eersten blik op den inhoud, als een grootsche,
zorgvuldig bewerkte en welgeslaagde gewijde bouw, waarvan ook
de uiterlijke vorm, versierd met de beeltenis van H. Franciscus,
naar eene teekening van den welbekenden lcunstschilder Joseph Janssens,
te St-Nicolaas, bijzonder aantrekkelijk is.
Edgar Tinel, bestuurder der Kerkmuziekschool te Mechelen, heeft
zieh, gelijk men weet, reeds sedert vele jaren den naam eens kunste-
naars van kloeke vinding cn wetenschappelijke vorming verworven.
Franciscus is echter de grootste en meest doorgewerkte zijner
scheppingen.
Het belgische tijdschrift voor kerkelijke muziek — Musica sacra
(juni 1888, n“ 11, bl. 82) — bestuurd door den hr. kanunnik Van
Damme, bevestigt ons in de ineening dat het niet overdreven is het
werk « een meesterstuk » te noemen, gelijk anderen dit v6ör ons reeds
hebben gedaan.
Het onderwerp vooreerst is gelukkig gekozen. Franciscus, « een
wäre troubadour», zooals de oude Görres den heiligen ordensstichter noemde,
is eene gestalte, waarvoor eene vindingrijke hand, die den muzikalcn
vorm beheerscht, een taferecl vol leven cn beweging kan in ’t leven
roepen.
«Franciscus’ leven valt in een tijdperk van zaug- en dichtkunst,
(1) Tot ons leedwezen was hat niet mogelijk aan de uitstckcndc Studie over Tinels
Oratorium eene plaats onder onze hoofdartikelen te geven. De aflevering was bij
de ontvangst van het artikcl reeds geheol afgodrukt.
Reu.