DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26590#0046
40 DE KERKDEUR VAN SINTE SABINA TE ROME.
die bisschop werd van Hiidesheim in het jaar 993 (1),
verbleef te Rome in ’t jaar 1001, alwaar hij woonde
in het keizerlijk paleis, gelegen op den Aventino, niet
ver van Sf-Sabina’s basiliek. Bernward was een
kunstliefhebber; meer dan een kunstkriticus; men
denkt zelfs dat hij, gelijk Sint Elooi, een kunstenaar
was. De praalgebouwen der eeuwige stad maakten
zulken grooten indruk op Bernward dat, in zijne bis-
schoppelijke stad terug gekomen, hij ze meer dan eens
tot voorbeeld nam. In 1015 deed hij voor zijne hoofd-
kerk eene bronzen deur gieten; zij was eene navol-
ging der Sabiensche, even gelijk hij zich de Trajanus-
zuil herinnerde bij het bestellen, in 1022, der Ber-
wardszuil, die wij heden nog op het domplein te
Hiidesheim kunnen bewonderen.
Als techniek, uitvoering en behandeling zijn deze
twee kunstgewrochten met hunne Romeinsche voor-
beélden niet te vergelijken ; enkel vorm en voorstel-
lingswijze zijn dezelfde. Alzoo vinden wij te Hildes-
heim en te Rome dezelfde verdeeling der kerkdeuren
in paneelen ; de voorstellingen zijn ontleend aan het
Oud en aan het Nieuw Testament, en beelden ons
het leven van Christus af, nevens de oude prophetieën
die er betrekking op hebben. (2)
Deze Hildesheimsche deur werd, gedurende de
XIe en de XIT eeuw, als voorbeeld genomen der
(1) Hij stierf in 1022. Ltjntzel, Der heilige Bernward, Bischof
von Hildesheun. Hiidesheim, 1856. bl. 60 en volg.; Duranty. L’ Evêque
Bertiward in Revue de France, 1875, XIV, bl. 804-832. Bernward was
ook wel met de bijzantijnsche kunst bekend. Hij was van af 987 de
meester van Otko III, zoon van Otho II en van de griekscke prinses
Theophanie.
(2) Bode, Gesch. der Deutschen Plastik. Berlijn, 1887, bl. 22 en
volg.
die bisschop werd van Hiidesheim in het jaar 993 (1),
verbleef te Rome in ’t jaar 1001, alwaar hij woonde
in het keizerlijk paleis, gelegen op den Aventino, niet
ver van Sf-Sabina’s basiliek. Bernward was een
kunstliefhebber; meer dan een kunstkriticus; men
denkt zelfs dat hij, gelijk Sint Elooi, een kunstenaar
was. De praalgebouwen der eeuwige stad maakten
zulken grooten indruk op Bernward dat, in zijne bis-
schoppelijke stad terug gekomen, hij ze meer dan eens
tot voorbeeld nam. In 1015 deed hij voor zijne hoofd-
kerk eene bronzen deur gieten; zij was eene navol-
ging der Sabiensche, even gelijk hij zich de Trajanus-
zuil herinnerde bij het bestellen, in 1022, der Ber-
wardszuil, die wij heden nog op het domplein te
Hiidesheim kunnen bewonderen.
Als techniek, uitvoering en behandeling zijn deze
twee kunstgewrochten met hunne Romeinsche voor-
beélden niet te vergelijken ; enkel vorm en voorstel-
lingswijze zijn dezelfde. Alzoo vinden wij te Hildes-
heim en te Rome dezelfde verdeeling der kerkdeuren
in paneelen ; de voorstellingen zijn ontleend aan het
Oud en aan het Nieuw Testament, en beelden ons
het leven van Christus af, nevens de oude prophetieën
die er betrekking op hebben. (2)
Deze Hildesheimsche deur werd, gedurende de
XIe en de XIT eeuw, als voorbeeld genomen der
(1) Hij stierf in 1022. Ltjntzel, Der heilige Bernward, Bischof
von Hildesheun. Hiidesheim, 1856. bl. 60 en volg.; Duranty. L’ Evêque
Bertiward in Revue de France, 1875, XIV, bl. 804-832. Bernward was
ook wel met de bijzantijnsche kunst bekend. Hij was van af 987 de
meester van Otko III, zoon van Otho II en van de griekscke prinses
Theophanie.
(2) Bode, Gesch. der Deutschen Plastik. Berlijn, 1887, bl. 22 en
volg.