DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.4919#0961
3 de eapiUis Iesu 3148—3151 14 de barba Iesu ί
4 de oculis Iesu 3152—3163 15 de mento Iesu \
5 de palpebris Iesu 3164—3167 16 de collo Iesu \
6 de superciliis 3168—3171 17 de manibus Iesu \
7 de fronte 3172—3173 18 de digitis \
8 de naso Iesu 3174—3181 19 de unc/uibus \
9 degenis et maxillislesti3l82—3189 20 de pedibus \
10 de labiis Iesu, 3190—3195 20 de modo quem habebat
11 de dentibus Iesu 3196—3203 Iesus in eundo ί
12 de lingua Iesu 3204—3217 22 de comp/exione Iesu
13 de spiramine Iesu 3218—3219 Christi \
3220—3229
3230—3231
3232—3247
3248—3253
3254—3255
3256-3257
3258—3265
3266—3273
3274—3315
3148 Nigri sui capitis fueruntque capilli
Molles et non rigidi, longi satis illi,
Propter longitudinern modicura retorti,
Raro compti, nunquam tonsi, tarnen non distorti.
S. 58 in dem Prolog zum 2. Teil (Kindheitsgeschichte) werden als
Quellen genannt: Ev. Nazareorum und Hebreorum, Honorius spec. eccles.,
Eusebius h. e., historigraphi Egisippus, Affricanus, Josephus, Orosius, Phi-
lippus.
5. c. 1370 Revelationes sancte Birgitte, Nürnberg 1521, IV 70 e.
Mater Maria erzählt der Seherin:
anno igitnr viccesimo etatis sue, in magnitudine et fortitu-
dine virili perfectus erat, inter medios moderni temporis magnus,
non carnosus, sed nervis et ossibus corpulentus; capilli eius,
supercilia et barba crocee brunea erant, longitudo barbe palmo
per transversum manus, frons vero non prominens vel mersa,
sed recta. nasus equalis, non parvus nec nimis magnus, oculi vero
eius tarn puri erant, quod etiam inimici eius delectabantur eum
aspicere, labia non spissa sed clare rubentia, mentum non erat
prominens nec nimis longum, sed pulcro moderamine venustum,
maxille carnibus modeste plene, color eius erat Candidus claro
rubeo permixtus, statura eius recta et in toto corpore suo nulla
macula erat, sicut et illi testabantur qui eum totaliter viderunt
nudum et ad columnam ligatum flagellabant. nunquam super eum
vermis venit, non perplexitas aut immundicia in capillis.
cf. zu dem letzten auch VI 1; Schilderung des leidenden I 10 h. VII 15 c.
vgl. die Rückübersetzung ins Schwedische (Ende des 14. Jahrh.) Heiige
Birgittas Uppenbarelser, ed. G. E. Klemming, Stockh. 1860, II 135 8—24.
20***
4 de oculis Iesu 3152—3163 15 de mento Iesu \
5 de palpebris Iesu 3164—3167 16 de collo Iesu \
6 de superciliis 3168—3171 17 de manibus Iesu \
7 de fronte 3172—3173 18 de digitis \
8 de naso Iesu 3174—3181 19 de unc/uibus \
9 degenis et maxillislesti3l82—3189 20 de pedibus \
10 de labiis Iesu, 3190—3195 20 de modo quem habebat
11 de dentibus Iesu 3196—3203 Iesus in eundo ί
12 de lingua Iesu 3204—3217 22 de comp/exione Iesu
13 de spiramine Iesu 3218—3219 Christi \
3220—3229
3230—3231
3232—3247
3248—3253
3254—3255
3256-3257
3258—3265
3266—3273
3274—3315
3148 Nigri sui capitis fueruntque capilli
Molles et non rigidi, longi satis illi,
Propter longitudinern modicura retorti,
Raro compti, nunquam tonsi, tarnen non distorti.
S. 58 in dem Prolog zum 2. Teil (Kindheitsgeschichte) werden als
Quellen genannt: Ev. Nazareorum und Hebreorum, Honorius spec. eccles.,
Eusebius h. e., historigraphi Egisippus, Affricanus, Josephus, Orosius, Phi-
lippus.
5. c. 1370 Revelationes sancte Birgitte, Nürnberg 1521, IV 70 e.
Mater Maria erzählt der Seherin:
anno igitnr viccesimo etatis sue, in magnitudine et fortitu-
dine virili perfectus erat, inter medios moderni temporis magnus,
non carnosus, sed nervis et ossibus corpulentus; capilli eius,
supercilia et barba crocee brunea erant, longitudo barbe palmo
per transversum manus, frons vero non prominens vel mersa,
sed recta. nasus equalis, non parvus nec nimis magnus, oculi vero
eius tarn puri erant, quod etiam inimici eius delectabantur eum
aspicere, labia non spissa sed clare rubentia, mentum non erat
prominens nec nimis longum, sed pulcro moderamine venustum,
maxille carnibus modeste plene, color eius erat Candidus claro
rubeo permixtus, statura eius recta et in toto corpore suo nulla
macula erat, sicut et illi testabantur qui eum totaliter viderunt
nudum et ad columnam ligatum flagellabant. nunquam super eum
vermis venit, non perplexitas aut immundicia in capillis.
cf. zu dem letzten auch VI 1; Schilderung des leidenden I 10 h. VII 15 c.
vgl. die Rückübersetzung ins Schwedische (Ende des 14. Jahrh.) Heiige
Birgittas Uppenbarelser, ed. G. E. Klemming, Stockh. 1860, II 135 8—24.
20***