Düvell, Carl Gottfried: De jure alluvionum in Imperio (Heidelberg [?], 1707)

ssurniriis totura3 Mulit, imit r#detur deduci polle,
qvod alluvioni vis &M(s8&to$&$<£&&p!ffiM%^
paulatimeod. \ ■-'-.*.
'■ / . , III. ■ ..
jSecuiido denotat incr^ttientum, ejusqv;e ra-
tione, talerri rninutiami aut eXiguitatem £si ita-fas
est loqvi ) 'ut nec videri adeoqve' nec intelligi pos:
sit, qvantum qvocjve temporis momehto adjiciatur,
/•>. £. Per• alluvionem, d.t. per hoc enim distingvitur,
ab affiuxu, seu ea adje&ione, dequa-§'. 21. J. ,drMi
D. & d, L 7. §. 3. d. A T^D. loguitur : qua: a DD. Ap-
pulsio passim nominatur.- 'Hxc tamen minutia seu
paucitas. non consideratur tempore detrastus seu
qvando alterius fundo detrahitur, sed tunc demum
cum alteri adjicitur: Quia ratione adje&ionis, non
etiam prima; ^iavulsionis alluvio dicitur, adeo ut
quanta sensibilis pars' detr'a<Sa; modo pedetentim
ac minutiriv adje&a, iion officiat l quo minus alluvio
dicatur % '■■ '; i;" -- -;
IV:.. :
Tertio, ut sine ad jumento hominis illa fiat
aaje£Ho , accessio eriim hsec naturalis est & sola
quasi natura operante Ut Struv. XLI. 23. ait * fieri
debet: lisus tamen seu qvorundam agricolarum res
suas multa diligentia curantinm laboriosa consvemdo
& antiqva praxis, licitum fecit, incrementa ejus-
modi, prassertim in Rheno, implantatis ramulis &
obstru&oriis frondibus conser.vare, & ab ulteriori-
bus procellarum incommoditatibus tueri, atqveim-
munia


\,r>.