DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.15848#0088
Πίναζ τών αφιερωμάτων των εν τω Παρθενώνι.
Στέφανο; χρυσούς, ζυγίζων δραχ. **®> (ος κατ^ παραδρομήν έγράφηείς τήν επιγραφών 158).
5 φιάλαι χρυσαΐ, ζυγίζαυσαι ορ* 7 82.
Χρυσίον ά'σημον, ζυγίζον δρ. ... 100.
Καρχησιον γρυσούν , εχον τον πυθμένα ύπάργυρον, ανάθημα εις τον Ηρακλέα τον έλάει $
έγαΐσι, ζυγίζον δρ. 138. Καρχησιον είναι ποτήριον , στενότερον κατά το μέσον παρά κατά τά
δύω πέρατα. Το όνομα τις πόλεως εις την οποίαν έτιμάτο ό Ηρακλής είναι δύσκολον νά είκα-
σθη· εις την παροΰσαν επιγραφών φαίνεται γεγραμμένον ΕΐΑΕΙ εις δέ τήν ΰπ' αρ. 139 τοΰ
0. I. β. ΕΑΑΙΣΙ.
Δύω καρφιά αργυρά επιχρυσωμένα, ζυγ'ιζοντα δρ. 104 . . .
Πρόσωπον άργυροΰν χρυσωμένον, ζυγίζον δρ. 116.
138 φιάλαι αργυροί,
και Κέρας άργυρούν (είδος ποτηρίου), όμού δρ. 15307.
Αριθρ.6ν (ίσως « και σταθμών » των επομένων ειδών).
6 Ακινάκαι η μάχαιραι Περσικά!, πέριξ κεχρυσωμένοι.
Λεΐον περίχρυσον. Τί το Λϊίον τούτο άγνοω. 0 Βοίκκιος άνέγνω την λέξιν ομοίως εις την ε'πΐ-
γραφην 139 0. I. Ο. άνεπληρωσε δέ αύτήν είζ Θηρίκλειον, είδος ποτηρίου. Αλλά τόσον ή υπ*
άρ. 18 επιγραφή τήί εφημερίδος ταύτης (στ. 35.)οσον και ή παρούσα άποδεικνύουσιν δτι η
υπόΟεσις αύτη δεν είναι όρθη'· εκεί έσφαλμ.ένως συμπαραλαβόντες τους προηγουμένους της λέξεως
ταύτης χαρακτήρας ΡΙ, ύπεπτεύσαμεν την λέξιν ΠιΑίδιον. Αλλ' ενταύθα φαίνεται προφανώς
οτι τ6 ΡΙ είναι αριθμός, διότι διαιρείται δια ς-ιγμών τών προηγουμένων και τών επομένων είναι
άρα ΑεΖον άγνωστός τις σημασία τινός ποτηρίου, η μήπως πρέπει ν' άναγνωσΟη Αείων , άντι
Λέων (ώς Λείουσι, Ιλ. Ε. 783); Αλλά τότε πρέπει να ύποτεθη δτι τό μάρμαρον τοΰ Βρετανικού
Μουσείου φέρει περίχρυσοΣ και ό'χι περίχρυσοΝ ώς φαίνεται εις τού Βοικκίου τήν εκδοσιν.
11 ... Στάχυ ες.
2 Κάνιστρα ξύλινα, κεχρυσωμένα.
1 Θυμιατηρίον ξύλινον, κενρυσωμένον.
1 Κόρη, η άγαλμα της Περσεφο'νης, $ άπλώς άγαλμάτιον επί σττ'λης, χρυσούν.
1 Κοίτη ξυλίνη, κεχρυτωμένη.
1 Ιππος, κεχρυσωμένος.
1 Γρύψ, κεχρυσωμένος.
1 Προτομή γρυπός , κεχρυσωμένη.
1 Γρύψ, κεχρυσωμένος.
1 Κεφαλή λέοντος, κεχρυσωμένη.
1 Ορμος άνΟημων, η στολή τού τράχηλου έγδυσα άνθη ενηργασμενα, κεχρυσωμένη.
1 Δράκων κεχρυσωμένος· εις τον στίχον 25 φαίνεται ΔΡΑΚΟΝΕΠΙΧΡΥΣ , ό δ$ στίχο; 7 άρχεται
άπό ΕΑΥΤΑΚΥΝΕ, ολίγον έξηλειμμένον. Ταύτα ένο'μισα δτι πρέπει νά συντεθούν είς Λράκων,
ίπίχρυσα τα,ντα. Κννή. Κατ' αυτόν τον τρόπσν εξηγείται πώς ή επιγραφή αποσιωπά την υλην
τών 6 προηγουμένων,, διότι επιφέρει αυτήν συλλήβδην ενταύθα* ούτως γίνεται καταληπτή και
ρδ άλλως ανεξήγητος λέξις ΕΑΥΤΑ (γρ. ταύτα), καΐ τέλος μένει και ή λέξις Κυνη.
Στέφανο; χρυσούς, ζυγίζων δραχ. **®> (ος κατ^ παραδρομήν έγράφηείς τήν επιγραφών 158).
5 φιάλαι χρυσαΐ, ζυγίζαυσαι ορ* 7 82.
Χρυσίον ά'σημον, ζυγίζον δρ. ... 100.
Καρχησιον γρυσούν , εχον τον πυθμένα ύπάργυρον, ανάθημα εις τον Ηρακλέα τον έλάει $
έγαΐσι, ζυγίζον δρ. 138. Καρχησιον είναι ποτήριον , στενότερον κατά το μέσον παρά κατά τά
δύω πέρατα. Το όνομα τις πόλεως εις την οποίαν έτιμάτο ό Ηρακλής είναι δύσκολον νά είκα-
σθη· εις την παροΰσαν επιγραφών φαίνεται γεγραμμένον ΕΐΑΕΙ εις δέ τήν ΰπ' αρ. 139 τοΰ
0. I. β. ΕΑΑΙΣΙ.
Δύω καρφιά αργυρά επιχρυσωμένα, ζυγ'ιζοντα δρ. 104 . . .
Πρόσωπον άργυροΰν χρυσωμένον, ζυγίζον δρ. 116.
138 φιάλαι αργυροί,
και Κέρας άργυρούν (είδος ποτηρίου), όμού δρ. 15307.
Αριθρ.6ν (ίσως « και σταθμών » των επομένων ειδών).
6 Ακινάκαι η μάχαιραι Περσικά!, πέριξ κεχρυσωμένοι.
Λεΐον περίχρυσον. Τί το Λϊίον τούτο άγνοω. 0 Βοίκκιος άνέγνω την λέξιν ομοίως εις την ε'πΐ-
γραφην 139 0. I. Ο. άνεπληρωσε δέ αύτήν είζ Θηρίκλειον, είδος ποτηρίου. Αλλά τόσον ή υπ*
άρ. 18 επιγραφή τήί εφημερίδος ταύτης (στ. 35.)οσον και ή παρούσα άποδεικνύουσιν δτι η
υπόΟεσις αύτη δεν είναι όρθη'· εκεί έσφαλμ.ένως συμπαραλαβόντες τους προηγουμένους της λέξεως
ταύτης χαρακτήρας ΡΙ, ύπεπτεύσαμεν την λέξιν ΠιΑίδιον. Αλλ' ενταύθα φαίνεται προφανώς
οτι τ6 ΡΙ είναι αριθμός, διότι διαιρείται δια ς-ιγμών τών προηγουμένων και τών επομένων είναι
άρα ΑεΖον άγνωστός τις σημασία τινός ποτηρίου, η μήπως πρέπει ν' άναγνωσΟη Αείων , άντι
Λέων (ώς Λείουσι, Ιλ. Ε. 783); Αλλά τότε πρέπει να ύποτεθη δτι τό μάρμαρον τοΰ Βρετανικού
Μουσείου φέρει περίχρυσοΣ και ό'χι περίχρυσοΝ ώς φαίνεται εις τού Βοικκίου τήν εκδοσιν.
11 ... Στάχυ ες.
2 Κάνιστρα ξύλινα, κεχρυσωμένα.
1 Θυμιατηρίον ξύλινον, κενρυσωμένον.
1 Κόρη, η άγαλμα της Περσεφο'νης, $ άπλώς άγαλμάτιον επί σττ'λης, χρυσούν.
1 Κοίτη ξυλίνη, κεχρυτωμένη.
1 Ιππος, κεχρυσωμένος.
1 Γρύψ, κεχρυσωμένος.
1 Προτομή γρυπός , κεχρυσωμένη.
1 Γρύψ, κεχρυσωμένος.
1 Κεφαλή λέοντος, κεχρυσωμένη.
1 Ορμος άνΟημων, η στολή τού τράχηλου έγδυσα άνθη ενηργασμενα, κεχρυσωμένη.
1 Δράκων κεχρυσωμένος· εις τον στίχον 25 φαίνεται ΔΡΑΚΟΝΕΠΙΧΡΥΣ , ό δ$ στίχο; 7 άρχεται
άπό ΕΑΥΤΑΚΥΝΕ, ολίγον έξηλειμμένον. Ταύτα ένο'μισα δτι πρέπει νά συντεθούν είς Λράκων,
ίπίχρυσα τα,ντα. Κννή. Κατ' αυτόν τον τρόπσν εξηγείται πώς ή επιγραφή αποσιωπά την υλην
τών 6 προηγουμένων,, διότι επιφέρει αυτήν συλλήβδην ενταύθα* ούτως γίνεται καταληπτή και
ρδ άλλως ανεξήγητος λέξις ΕΑΥΤΑ (γρ. ταύτα), καΐ τέλος μένει και ή λέξις Κυνη.