DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.12182#0166
8& ΐ8ΐο 9Β
3476.
-{- Εκοιμήθ» έν Κυρίω
ό δοϋλος τοϋ Θεοΰ Κ«μ[α·
ρόας Νίχας μη[νΙ] Σέπτεμβρί
19, ϊνδ. 8, έτους τφΖΓ [6573] = μετά Χρ. 1055,
3477.
Έτελειώθ/; έν Κ.[υρί]ω ό δούλος
τοϋ Θεοΰ Μ νάλης
ό υ'ιός τοϋ Καλ-
ρόα Φεβρουαρίου 17,
5 Ίνδ. 11, ειους τφ'^ [6560]= μετά Χρ. 1057,
καί Θεόδωρος Ανκατασίου Αϋγοϋστ. 9, ίνδ. 11.
3478-.
ΗΥ,νΙ Ίανουαρίω 26, Ίνδικτιώνος 10
έτελειώθη ή δούλη τοϋ ©εοϋ Μαρία
έτους ,<γΧΟ£ [6475] = μετά Χριστόν 967.
Αί των Χριστιανικών χρόνων έπιγραφαι σημειούμεναι έν τω 50 φυλλαδίώ ΰπ' άριθ. 3456, 3457, 3458,
3459, 3460, 3461, 3462, 3463, 3464, 3465 καΙ 3466 είσίν έγχαραγμέναι επί τοϋ τρίτου κίονος τη;
δυτικής πλευράς των Προπυλαίων, έντός των ανατολικών ραβδώσεων της στήλης ταύτης.
Η ΰπ' αριθ. 3467 γέγραπται έπί τοϋ τοίχου της βορείου προττάσεως τοϋ Ερεχθείου* προς ανατολάς της
έκεΐ πύλης, ά'νωθεν τοϋ χάσματος έντός τοϋ οποίου φαίνεται έν τω βράχω της Ακροπόλεως 6 τύπος της
Τριαίνης τοϋ Ποσειδώνος κατά την μαρτυρία* τοϋ Παυτανίου (Αττίκ, κεφ. ) (1).
ΑΙ 5έ ϋπ'άριθ. 3468, 2469, 3470, 3471, 3472, 3473, 3474, 3475, 3476, 3477 και 3478 είσίν
έγχαραγμέναι έπί τοϋ γωνιαίου και τοϋ μετ' αύτόν νοτίου κίονος της νότιο-δυτικής πλευράς τοϋ Θησείου,
τοϋ οποίου οϊτε κίονες και οί τοίχοι γέμουσιν επιγραφών τοϋ μεσαιώνος, ων αί πλεϊσται είσί δισανάγνωσται,
αί δέ ετεραι πόνου μακροϋ δέονται ίνα άντιγραφώσιν οί μέλανες κίονες έν τώ. παρόντι σχεδιάσματι είσίν
αί εχουσαι τάς έπιγραφάς ταύτας. Τά αθάνατα ταϋτα μνημεία της αρχαίας δόξης λέγω ό Παρθενών, το
Ερέχθειον και τό Θησεϊον ουχί μόνον εΐσ'ι πρωτότυπα τοϋ άρχιτεκτονικοϋ. κάλλβυς, αλλά χρη-ημεύουσι και
ώς αρχεία της κατά τδν μεσαιώνα Ελληνικής Ιστορίας, δεικνύοντα διά των έπ'αυτών έγχαραγμένων Χρι„
ισπανικών επιγραφών, οτε τά κατά της. έλληνικης. ιθαγενείας, γρα^έντα Οπό τών εχθρών τοϋ Ελληνικού βθνους
είσί ληρήματα καΐ συκοφαντίαι.
κ. 2. η.
(I) Έχ της Ιπιγραιρής ταύτης μανθάνομεν, ό'τι το Έρε'χθειον κατά τοΰς Χριστιανικούς χρόνους μετεποιήθη εις τον
νοών της Θεοτόκου, ην θ ε ο 5 6 χ ον ή έπιγραφή καλεΐ, ώς καϊ αί ΰ-' άριθ. 2979, 2781 και 2982 οπγραραΐ έγχαραγ-
μέναι ίτι'ι τών δυτικών- κιόνων τοΰ Παρθενώνος, άς έοημοσιεΰσαμεν έν τω 43 φυλλαδίώ τής Αρχαιολογικής Εφημερίδος.
Ό σχηματισμός τών γραμμάτων φαίνεται όμοιο; έκείνων τοΰ πέμπτου μετά Χριστδν α'ώνος. Ο ναος οίεος τής Πολιά-
οος μετεσχηματίσΟη εις ναον τή; Παρθένου κα": τυν τέταρτον πιθανώς Χριστιανικών αιώνα-
Ε'ς την τετάρχην γραμμήν καλεί την Έκκλησίαν ταυτην Καθολική ν. Ούτως Ιπχχαλεΐται ή Ανατολική Εκκλησία
ε'.ς το Σύμβολον της Πίστεως, ουτω και προ της Ελληνικής επαναστάσεως την τής Μητροπόλεως Έκκλησ'άν Καθο-
λικό* ονομα'ζομεν αυτήν. Το Καθολικό τοΰτον, ήτοι ό ναος, ίπ' ονόματι τοϋ. αγίου Παντελεήμονος, ος ϊκειτο έν "Αθή-
ναις, ένθα νΐν τι» Δημοπρατήριο1/.
3476.
-{- Εκοιμήθ» έν Κυρίω
ό δοϋλος τοϋ Θεοΰ Κ«μ[α·
ρόας Νίχας μη[νΙ] Σέπτεμβρί
19, ϊνδ. 8, έτους τφΖΓ [6573] = μετά Χρ. 1055,
3477.
Έτελειώθ/; έν Κ.[υρί]ω ό δούλος
τοϋ Θεοΰ Μ νάλης
ό υ'ιός τοϋ Καλ-
ρόα Φεβρουαρίου 17,
5 Ίνδ. 11, ειους τφ'^ [6560]= μετά Χρ. 1057,
καί Θεόδωρος Ανκατασίου Αϋγοϋστ. 9, ίνδ. 11.
3478-.
ΗΥ,νΙ Ίανουαρίω 26, Ίνδικτιώνος 10
έτελειώθη ή δούλη τοϋ ©εοϋ Μαρία
έτους ,<γΧΟ£ [6475] = μετά Χριστόν 967.
Αί των Χριστιανικών χρόνων έπιγραφαι σημειούμεναι έν τω 50 φυλλαδίώ ΰπ' άριθ. 3456, 3457, 3458,
3459, 3460, 3461, 3462, 3463, 3464, 3465 καΙ 3466 είσίν έγχαραγμέναι επί τοϋ τρίτου κίονος τη;
δυτικής πλευράς των Προπυλαίων, έντός των ανατολικών ραβδώσεων της στήλης ταύτης.
Η ΰπ' αριθ. 3467 γέγραπται έπί τοϋ τοίχου της βορείου προττάσεως τοϋ Ερεχθείου* προς ανατολάς της
έκεΐ πύλης, ά'νωθεν τοϋ χάσματος έντός τοϋ οποίου φαίνεται έν τω βράχω της Ακροπόλεως 6 τύπος της
Τριαίνης τοϋ Ποσειδώνος κατά την μαρτυρία* τοϋ Παυτανίου (Αττίκ, κεφ. ) (1).
ΑΙ 5έ ϋπ'άριθ. 3468, 2469, 3470, 3471, 3472, 3473, 3474, 3475, 3476, 3477 και 3478 είσίν
έγχαραγμέναι έπί τοϋ γωνιαίου και τοϋ μετ' αύτόν νοτίου κίονος της νότιο-δυτικής πλευράς τοϋ Θησείου,
τοϋ οποίου οϊτε κίονες και οί τοίχοι γέμουσιν επιγραφών τοϋ μεσαιώνος, ων αί πλεϊσται είσί δισανάγνωσται,
αί δέ ετεραι πόνου μακροϋ δέονται ίνα άντιγραφώσιν οί μέλανες κίονες έν τώ. παρόντι σχεδιάσματι είσίν
αί εχουσαι τάς έπιγραφάς ταύτας. Τά αθάνατα ταϋτα μνημεία της αρχαίας δόξης λέγω ό Παρθενών, το
Ερέχθειον και τό Θησεϊον ουχί μόνον εΐσ'ι πρωτότυπα τοϋ άρχιτεκτονικοϋ. κάλλβυς, αλλά χρη-ημεύουσι και
ώς αρχεία της κατά τδν μεσαιώνα Ελληνικής Ιστορίας, δεικνύοντα διά των έπ'αυτών έγχαραγμένων Χρι„
ισπανικών επιγραφών, οτε τά κατά της. έλληνικης. ιθαγενείας, γρα^έντα Οπό τών εχθρών τοϋ Ελληνικού βθνους
είσί ληρήματα καΐ συκοφαντίαι.
κ. 2. η.
(I) Έχ της Ιπιγραιρής ταύτης μανθάνομεν, ό'τι το Έρε'χθειον κατά τοΰς Χριστιανικούς χρόνους μετεποιήθη εις τον
νοών της Θεοτόκου, ην θ ε ο 5 6 χ ον ή έπιγραφή καλεΐ, ώς καϊ αί ΰ-' άριθ. 2979, 2781 και 2982 οπγραραΐ έγχαραγ-
μέναι ίτι'ι τών δυτικών- κιόνων τοΰ Παρθενώνος, άς έοημοσιεΰσαμεν έν τω 43 φυλλαδίώ τής Αρχαιολογικής Εφημερίδος.
Ό σχηματισμός τών γραμμάτων φαίνεται όμοιο; έκείνων τοΰ πέμπτου μετά Χριστδν α'ώνος. Ο ναος οίεος τής Πολιά-
οος μετεσχηματίσΟη εις ναον τή; Παρθένου κα": τυν τέταρτον πιθανώς Χριστιανικών αιώνα-
Ε'ς την τετάρχην γραμμήν καλεί την Έκκλησίαν ταυτην Καθολική ν. Ούτως Ιπχχαλεΐται ή Ανατολική Εκκλησία
ε'.ς το Σύμβολον της Πίστεως, ουτω και προ της Ελληνικής επαναστάσεως την τής Μητροπόλεως Έκκλησ'άν Καθο-
λικό* ονομα'ζομεν αυτήν. Το Καθολικό τοΰτον, ήτοι ό ναος, ίπ' ονόματι τοϋ. αγίου Παντελεήμονος, ος ϊκειτο έν "Αθή-
ναις, ένθα νΐν τι» Δημοπρατήριο1/.