Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

37

ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΑΤΤΙΚΟΤ ΔΗΜΟΥ

38

χθή μετατρεπτέον τό όνομα έγ Φρυγίους εις Φνρ- σίων ένίδρυσιν της αρχαίας Βατής. Διότι σήμερον,

υύ\υ, απορεί τίνας ποτέ ιδιάζουσας περιστάσεις έχοντες δεδομένον έξ αύτης άκέραιον τό άγνωστον

άνεΰρεν δ γάλλος τοπογράφος έν τη διηγήσει τοΰ τέως τοπικάν έπίρρημα, άνευρίσκομεν αύτο δλόκ7;η-

άρχαίου ίστορικοΟ, ώστε να προσάρμοση αύταίς ρον έν τω καθ' ήμας ονόματι της προς το ΒΑ τοΰ

την θέσιν των Πατησίων ώς θέσιν του δήμου Φνρ- ΚολωνοΟ θέσεως.

γησίωγ ή Φνρριγτ\σίΐι>γ, — διότι τοιούτον όνομα Α. I. στίχ. 20 — 22. (1)

δημοτικών προέκυψεν έπι τέλους έξ άλλων έπιγρα-

φων. Έν και μόνον συνάγεται σαφώς^έκ της άφη- .....^ >0λυ[^ιοδώρου Στειριεύς

γήσεως του θουκυδίδου, δτι μεταξύ Αθηνών και . .

• ' / , ν , ~ και Απολλωνία Απολλοδώρου
Άναρνών, έν τω εύρυτάτω άπό των υπωρειών του

τγ-γ / λ ' / _„ "/-ν λ, . / .....νωρ(ίου) Βατησι

Ιίαρνηθος μέχρι των τειχών της ποΛεως πεοιω, εγο-

νετο ή ίππομαχία. "Ισως δέκαίτοΟτο, δτι ου πολύ

μακράν τών τειγών, διότι άλλως δυσκόλως εξηγεί- Α. II. στίχ. 16-—-17.
ται ή ευκολία ή παρασχεθείσα εϊς τους Αθηναίους

και τούς Θεσσαλούς νά άρωσιν άσπονδους αύθημε- Σχαστη-

ρόν τούς νεκρούς αύτών αλλά και πάΛιν το γεγο- ριών Βατησι.- (2)
νος ότι προλαβόντες προσέδραμον όπλΐται εις βοή—

θειαν της βοιωτικές ίππου δείκνυσι το έδαφος Βατησυ — Πατήσια.
της αψιμαχίας έγγύτερον ταϊς Αχαρναίς ή ταϊς

Αθήναις. Και σιωπά μεν άτυχώς έπι τοΟ θέματος τούτου

Ευλόγως άρα δ ΒΐΙΓδϊ&Π έκλέξας ύπέρ της Βα- τό ύπό Κουρτίου και Κάουπερτ πέρυσιν εκδοθέν

της τά Πατήσια, ήμέλησεν δλως νά έξωθήση τούς 'Έπεζηγηαατικόγ Κείαενον τών ύπό της γερμα-

άφ" εαυτών έκπεσόντας έκεΓθεν Φυρνησίους. νίκης άρχ. Ακαδημίας και της πρωσικής Κυ-

Ό δέ κατόπιν χρόνος έκόμισεν έπικουρίαν εις βερνήσεως έκδιδομένων λαμπρών /αρτών της Άτ-

τήν εύτυχη τόλμην του* γεωγράφου. Επιγραφή τικης, παρερχόμενον το έπι τοΟ χάρτου (δβοΐϊοη

από πολλών έτών έλκύσασα, άλλ' άτε7νώς, τών ΚβρΐΊΪ8Ϊ&) σπουδαϊον τοΰτο σημεΐΌν άνευ άλλης ή

άρχαιολογούντων την προσοχήν, μόλις δ έν ετει της έν παρόδω μνείας (3). Αλλ' ή έπιμελής αύ-

1870 μετ' ένδελεγή μελέτην άναγνωσθεΓσα και τοΟ παρατήρησις επαναφέρει εις την μνήμην τοΟ

δημοσιευθείσα έν τή Έφημερίδι ταύτη ύπό τοΟ είδότος τούς τόπους τό πολλής προσοχής άξιον

ενικοΟ τών άρχαιοτήτων εφόρου κ. Π. Εύστρα- τούτο πράγμα, οτι τοΟ έδάφους ή κατασκευή έν

τιάδου, αύτή έκείνη ή επιγραφή ήτις πέρυσιν έχρη- Πατησίοις, μικρόν ανωτέρω της συμβολής Ποδο-

σίμευσεν ήμϊ'ν εϊς όρισμόν της θέσεως της 'Ανα- νίπτου και Κηφισού, συνήγαγε τάς άπό Πάρνηθος,

καίας, επιτρέπει σήμερον πάλιν νά στηρίξαιμεν διά ΕύοΌϊκοΟ κόλπου και τών προς τον Πάρνηθα τε-

του νέου ονόματος τήν έπι τοΟ έδάφους τών Πατη- τραμμένων κλιτύων της Πεντέλης ^Β.ΒΔ. ΒΑ.)

δδούς, διότι κατά τό σημεϊον της συμπτ(.όσεως αύ-

θησάντων τοις Βοιωτοϊς τών δπλιτών, τροπή έγε'νετο αύτών και άπε'- τών άνέκαθεν ύπήρΥ/εν ή μόνη εύπρόσβατος ποός
Οανον τών Θεσσαλών και Αθηναίων οϋ πολλοί· άνείλοντο με'ντοι αΰ-

τούς αυθημερόν ασπόνδους κα\ οί Πελοποννήσιοι τροπαΐον τη δστεραία (1) Άρχαιολ. Έφημ. Περιοδ. 6Τεΰ/ος ΙΔ' σελ. 361, 362'

έστησαν.» (Βιβλ. Β' κεφ. 22).— Ό κ. Α. ΜΪΙοΙιΗωίεΐ' έν'τώ επεξη- (Ο. I. Α. II. I. 11° 61.)

γηματικώ κειμένω τών Οπό τη; γερμανικής αρχαιολογικής Ακαδημίας (2) Ή υπό Ββηδβίεΐ' β'έ'κδοσις τοΰ λεξικού τών κυρίων ονομάτων

τη συμπράξει τής πρωσικής Κυβερνήσεως εκδιδομένων /αρτών τής τοΰ Ραρ6 (1870) δέν περιέχει τό επίρρημα τοΰτο, άλλα μόνον τό

Αττικής (ΗβίΙ II. 8βθΙ. Ργΐ'^'Οδ. 8.41) τίΟησι τα Φρυγία, μή ΒατήΟεν. Παραλείπει ομως και τό γνωστόν τότε δημοτικόν Β α-

δεχόμενο; ταυτότητα αυτών και τών Φυρρινησίων,παρά τό Καματερόν τ εις ή Βατής, όπερ και Στε'οανος ό Βυζάντιος ήγνόει.

συμφώνως τω ΒΐίΓδίαιι ( Οοο&ί'. ν. Οπ6ο1ιοιι1ειι1(1, Β. I. 8. 334). (3) Τελεί αν παρασιώπησιν, αλλά καΐ επι του */άρτου παράλειψιν,

— Ό δέ Ρ. Ι_;6110Π1ΐαΐ11, έν τω χάρτη τώ παρηρτημε'νω τή Μυιΐυ- σημειώ τήν τής σπουδαία; Οε'σειυς Άνάκασα·'ε'τι δέ και τήν τοΰ

ρΓβ,ρΙιίο (16 Ια νοίβ βαοΐβ, ακολουθεί και έν τούτο) τώ ΗαηποΙ. παρ' αυτήν Βασιλικού.