Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1884 (1885))

163

ΑΤΤΙΚΟΝ ΨΗΦΙΣΜΑ

164

φυτεΰσαι φυτευτέρια έλαον με όλέζον' ε διακόσια, πλε'ονα δέ εάν β-
όλεται, και τές τάφρο καί το ύδατος κρατεν τδ έγ Διός τον μισθοσά-
35 ριενον, όχόσον έντός ρεΐ το Διονύσιο και τον πυλδν, ε άλα δε ε(ϊ)σελα-

ύνοσιν οί μύσται και όπόσον εντός τες οικίας τες δεμοσία(ς) και τ-
ον πυλον, κί επί το Ίσθιιοτίχ.0 βαλανεΐον έκφεροσι- αισθον δε κατά
είκοσι ετδν.

Σφάλμα τοΟ λιθοξόου έχει δ λίθος έν στίχω 8^
τήν ελλειψιν της τελευταίας συλλαβής το0 επιρ-
ρήματος εύύεβέΰτατα, και το δτι έν στίχω 27ν τά
προσγραφόμενα ιώτα των δύο λέξεων οτέΧει Χιθί-
νει ένεσφηνώθησαν έν στενώ και δ στίχος εκείνος
άπέβη οΰτω γραμμάτων πεντήκοντα τεσσάρων' το
•αυτό έγένετο και έν τή λέξει γοΖΌ του στίχου 17ου
και έν τφ Νείείος τοΟ 29ου στίχου, οίτινες στίχοι
■περιέλαβαν ούτω 53 γράμματα, ένώ οί άλλοι έχου-
σιν ακριβώς ανά 52, πλην δ'μως πάλιν τοΟ 11ου
και τοΟ 28ου, εχόντων όλιγώτερα, δ'πως φαίνεται
έν τω ιτίνακι.

Άνωμαλίαι δέ γραφής παρατηρούνται αίδε' τρις
το Η ώς ήτα έχαράχθη αντί του άρχαϊκοΟ ε έν
στίχ. 9ν ΙΟν καί 23':) , και χρήσις έγένετο του αυ-
τού* Η ώς σημείου δασέος πνεύματος μόνον έν τή
σεμνή λέξει ιερόν τετράκις, ευλόγως τοΟτο έν έκεί-
νοις τοίς χρόνοις, δ'τε ακόμη δεν εϊχεν δλως έκ-
λειψη ή δόξα του ηοΐΐβ (Ιθοβ ιηιιίαπ νβΙθΡβιη ΐον-
ηιαηι, κατά Τάκιτον ειπείν. Παρατηρηθήτω και το
δ'τι δις ευρηται τό συνγραφαο. και δις το χαυνγρα-
φίιο., ού πάνυ άρεστόν, υποθέτω, τοΟτο εις εκεί-
νους των οιλολόγων, οίτινες ισχυρίζονται, δ'τι δ
δείνα και δείνα συγγραφεύς μόνον τω δείνα ή δείνα
τύπω ένρήτο πάντοτε.

Τά δε μετά τό τέλος του ψηφίσματος έν ικανή
άπο τοΟ τελευταίου στίχου αποστάσει δρώμενα
μείζονα και κακού" μεταγενεστέρου χαράγματος
γράμματα κ.Ιέτττη είχον ποτέ προ αύτών έν αρι-
στερά τω δρώντι και άλλα έτι 8-9 γράμματα και
άπετέλουν φράσιν τινά, ήν θά έγραψε τις το πάλαι
νεωκόρος ίσως ή ιερεύς, ίνα άποτρέψη κλοπής άπό
τοΰ τεμένους, εί μή καί ματαιόσχολός τις ιδιώτης
αύτά έγραψε.

ΤαΟτα μεν ούτω" λυπηρον δε πολύ, δτι ή στήλη

ήδη έν πάνυ παλαιοίς χρόνοις έπιμελώς έργαλείω
άπεκρούσΟη τό τε γείσωμα αυτής και τήν ύπ' αύτο
άνάγλυπτον παράστασιν (1), βεβαίως, ίνα μή αί
έξοχαί της γλυφής καΟιστώσι δύσκολον τήν όρι-
ζόντειον ένοικοδόμησιν τοΟ λίθου είς κτίσμα τι
μεταγενέστερον, είς δ ένηρμόσθη δι' άμμοκονίας,
ής δρώνται έτι τά λείψανα. Είπε δε δ πωλήσας
ήμίν τον λίθον, δτι όντως έν τοίχψ ένωκοδομημέ-
νον τον εύρε καί τον άπέσπασεν αυτός, έν όποίω
οέ τοίχω καί ποίας εκτάσεως, άδηλον ήμίν κατέ-
στη, άφοΰ έπωκοδομήθη αύτόΟι οικία ευμεγέθης
καί στερεά, ή νυν δρώμενη εκεί γωνιακή, καί άλ-
λαι πλείονες συνεχείς έν εύθυγραμμία τεινούσγ)
προς τήν δεξιάν οχθην του ΊλισσοΟ. Ουτω δυστυ-
χώς παρ'ήμίν αρχαία τινά, αναφαινόμενα κατά τύ-
χη ν έκ της γής, δεν παρέχουσι πάσας τάς ποθητάς
ενδείξεις του είναι των, επειδή δεν έφορα τις αρχή
είς τάς θεμελιώσεις ιδιωτικών οικοδομών, οί δε ίδιώ-
ται αύτοί πάν μάλλον στέργουσιν ή νά προσαγγέλ-
λωσιν δπου δει τήν έν τοις Οεμελίοις έμφάνισιν αρ-
χαίων κτισμάτων.

ΤοσαΟτα ήμεΐς σήμερον έκρίναμεν δέον νά γρά-
ψωμεν περί τοΟ έξωτερικοΟ μόνον τής στήλης, τό
δέ πολλά νέα καί περίεργα περιέχον κείμενόν της
δεν έπιχειρουμεν νά διασαφήσωμεν, διότι έπίπονον·
τό πράγμα καί χρήζει πολλών λόγων. Νά άναμνή-
σωμεν απλώς είς τους άναγνώστας τής εφημερίδος
ταύτης τό και άλλαχόθεν γνωστόν, δ'τι έπί τάδε
του ΊλισσοΟ ήτο ποτε τά πέσημα του αθανάτου βα-
σιλέως των Αθηναίων Κόδρου (2), καί νά είκοτολο-

(1) Διακρίνεται νϋν μόλις ανθρώπου πω(ωνοψόρον μορφή καθήμενη
και τη αριστερά ισως σκηϊττροροροϋσα, αντικρύ της 3έ ίττ-εύς ίσως
Ινημμενος χλαμύδα άνεμόπληκτον.

(2) "Ι3ϊ ΙΙαυσαν. 1,19, 5, και Επίγραμμα εμμετρον έν Άττιχ.
Ιπιγρ. έπιτυμβ. έκο. Στ. Α. Κουμανούοη άρ. 1, (=:Κ»ΪΙ)6ΐ 6ρΪ£Γ·
§[·. 1083) καί Λυκοΰργ. κ. Λεωκρ. § 86.

I