Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1885)

41

ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΕΞ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

42

δεν κατετέθησαν κατά τό μήκος αύτοΟ, αλλά κατά
το πλάτος- και ίνα τούς χωρήση δ χώρος οδτος,
έπίεσαν, λέγει δ δοΐιΐίβηιαηη (σ. 378) περιγράφων
τον κάλλιον οίατηρούμενον σκελετόν, έπίεσαν τήν
κεφαλήν προς το στήθος μετά τοσαύτης βίας, ώστε
οί ώμοι ευρίσκονται επί τής αυτής γραμμής μετά
τής κορυφής τής κεφαλής. Καταλογίζει δέ τούτο δ
αύτός συγγραφεύς τή άγριότητι και άσεβεία των δο-
λοφόνων του Αγαμέμνονος. Και δ δΙβΓΓβιι δέ (Κατ
Ιβη νοη Μγΐίβηαβ, ΤβχΙ σ. 31) διαβλέπει εν τή
περιπτώσει ταύτη σπουδήν και άτ,αςίαν προςενηΟεΓ-
σαν ύπό πολιορκίας ή άλλου' τίνος τοιούτου εκτά-
κτου γεγονότος. Άλλ' ουδεμία, νομίζω, υπάρχει
ανάγκη νά είσάγωμεν θεούς άπο μηχανής. Πάντες
οί άνθρωποι ού'τε εθαπτον, ούτε θάπτουσιν δ'πως
ημείς σήμερον. Έν τώ Ιΐβοαβίΐ ά'&ηΐϊςυϊίββ (!β Ια
δογίΐιϊβ (σ. 37 έξ.) αναφέρονται πολλά παραδείγ-
ματα, δ'τι οί νεκροί έν τάφοις της νοτίου 'Ρωσσίας
εύρέθησαν κείμενοι πλαγίως άλλοτε μεν έπί τοΟ
δεξιοΟ μέρους και άλλοτε έπί τοΰ άριστεροΟ. Αύ-
τόθι σ. 34 άναγινώσκομεν' δ σκελετός εκείτο έπί
τοΟ δεξιού μέρους συνεσταλμένος, ή δέ κεφαλή του

εκ.Ιννε προς το στήθος. Αύτόθι σ. 121" εις σκε-
λετός εκείτο έπί τοΟ δεξιοί* μέρους, συνεσταλμένος"
αί χείρες ήσαν συνεσφιγμέναι έπί τής κάτω σιαγό-
νος και τά γόνατα δμοίως έπί τοΰ στήθους ούτως,
ώστε δ νεκρός δεν κατελάμβανε χ_ώρον μείζονα του"
ενός άρσινίου (δηλαδή των 0,77 τοΰ μέτρου). Ό
δέ ΡβιτοΙ (ΗίδΙοπ'β (1β Ι'αιΊ II σ. 373) δμιλών περί
των τάφων τής Χαλδαίας λέγει- νεκροί τίνες κατε-
τέθησαν εις Οήκας όμοιας μεγάλοις άγγείοις, εις
ας τά πτώμα δεν ήδυνήθη νά είσαχθή άνευ βίας
και '/ωρίς νά διπΛωθΐ). Παραλείπω ν' αναφέρω
παραδείγματα ό'μοια έκ τής βορείου Εύρώπης, έν
τοίς ταφοις τής όποιας οί νεκροί εύρίσκονται πολ-
λάκις καθήμενοι.

Γό χαρακτηριστικάν λοιπόν τής θέσεως τών νε-
κρών έν τοΐ: Μυκηναίοις τάφοις είναι, ό'τι ήρειδον
τά νώτα έπί του τοίχου' ίσως μάλιστα οδτος ακρι-
βώς προς τοΰ'το έκτίσθη κεκλιμένος και ούχί κά-
θετος. ΤοΟτο δύναται νά χρησιμεύση και προς σνε-
τικήν χρονολόγησιν αύτών, διότι δεικνύει πόσον τά
ήθη ταύτα άπέχουσι τών "Ομηρικών.

Χρ. Δ. Τςουντας.

ΑΓΑΛΜΑΤΑ

ΕΚ ΤΩΝ ΕΝ ΕΠΙΔΑΥΡΙΑ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ.

(Π*ν.. 1 και 2).

Ή κατά τό έ'τος 1884 έξακολούθησις τών άνα- Έφημερίδι ταύτη (1884 σελ. 50 κ. έ. Πίν. 3 και
#καφών έν τω ίερώ τοΰ Ασκληπιού έ'φερεν εις φώς 4). Τοις άγάλμασι τούτοις προσθέτομεν νΟν τά
πολλά πλαστικά εργα, ων τά σπουδαιότερα μετα- εξής δύο, ένα δηλ. κορμόν και μίαν κεφαλήν, ών
κομίσας εις Αθήνας εκδίδω νυν έν τοις τω τεύχει Ό μεν κορμός ευρέθη τελευταίον έν ταΐς άνασκα-
τούτω προσαπτομένοις πίναξιν. Τά σχεδιογραφή- φαις, ή δέ κεφαλή ειχε μεν εύρεθή πολύ πρότερον
ματα έγένοντο ύπό τοΟ κ. ΟίΠϊιίΐΌη. (ίο. Άρχ. Έφτ\ψ. 1884, σελ. 57 'άρ. 12), ήτο

δ'μως εισέτι ανέκδοτος.

α'. αγαλματα εκ των αετωματων Κορμός γνψνοϋ πο,Ιε^ιστοϋ (άρ. 1.) εύρεθείς

του ναου του ασκληπιου. νοτιοδυτικώς του ναοΰ του ΆσκληπιοΟ, έν τώ

χώρω τώ μεταξύ τούτου και τής θόλου τοΟ Πολυ-
Τά έκ τών αετωμάτων τοΟ ναοΟ του Άσκλη- κλείτου/Οτι δ κορμός οδτος προέρχεται έκ τών έν
πιοΟ προερχόμενα άγάλματα, απεικονισμένα εις δύο τοις άετώμασι του ναοΟ του ΆσκληπιοΟ άγαλμά-
πίνακας, έδημοσιεύθησαν τό παρελθόν έ'τος έν τή των, δείκνυται έκ του μεγέθους αύτοΟ, έκ τοΟ τρό-