DOI Heft:
Tenchos triton
DOI Artikel:Philios, Demetrius: Archaiologika eurēmata tōn en Eleusini anaskaphōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14586#0111
171
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙ
λοΰσι πλήρη σχεδόν σειράν άπό των Μυκηναϊκών
μέχρι των ερνθροαόρφων του β°" ήμίσεος τοΟ
5ου π. Χρ. αιώνος.
Πλην άλλ' δ'μως και πολυτιμοτέρας ύλης, άρ-
γύρου(Ι) και χρυσού δηλ. τεχνουργήματα, ήλΟόν
τινα εις φώς έν ταϊς έλευσινιακαΐ'ς άνασκαφαΐς, ικα-
νές δε είναι και ό αριθμός των έκ μαλακής τινός
λευκής υλης ώς τό πολύ σκαραβαίων , περί ών,
ώς και περί άλλων τινών ευρημάτων, Οά γίνη λό-
γος έν εύθετωτέρω τόπω και χρόνω. Έν τώ ανά
χείρας τεύχει της Αρχ. Εφημερίδος δικαίαν , ώς
έλπίζομεν, έκπληρουντες εύχήν των φι7^αρχαίων
αύτής άναγνωστών δημοσιεύομεν τάς εικόνας θραυ-
σμάτο^ν τινών αγγείων και πινακίδων και τών κάλ-
λιστα διατηρουμένων εξ ελάσματος χ ρυσού κοσμη-
μάτων.
Έν τώ Πίνακι 9 άπεικονίσθησαν εις τό 1/3 του
πραγματικοΟ αύτών μεγέθους τά κάλλιστα δια-
τηρούμενα τών αγγείων , ών ίκανά εΰρομεν θραύ-
σματα και τών οποίων αληθώς και τό σχήμα είναι
περίεργον και ή χρησις ούγ\ πάνυ ευνόητος (2).
Βαναυσικά κατά τε τον πηλάν και τήν έργασίαν
αύτών ώς επί τό πολύ ούδέν φέρουσι γάνωμα" εί-
σίν ό'μως καί ανα (τά τοΟ σχήματος 6) έπικε-
χρισμένα διά λεπτοΰ λευκοΟ χαρίσματος ούχί άνε-
ςιτήλου , έφ' ου είσι γεγραμμένα δι' έρυθροΟ ή
κυανού χρώματος, ωσαύτως ούχί ανεξίτηλου, άπλα
τίνα γραμμικά σχήματα- (3)ενια δε ( τών τοΟ σχήμα-
(1) Τών εξ αργύρου πραγμάτων άξιον ίδια; μνείας εσχάτως εΰρε-
θέν είναι πόρπη εις άγημα ρόδακος,έφ' ού είναι έπικεκολλημε'νη η μάλ-
λον ('πικαρφίι'μένη άνάγλυπτος γυναικεία (;) κεφαλή αρχαϊκή πάνυ
τήν τέχνην και τήν μορφήν ή κεφαλή συνεδέετο ε'ίτε διά κόλλης είτε
άλλοις πως ( τό πράγμα είναι δύσκολον νά διακριΟή) προς βελόνην ή'τοι
καρφίδα, ήτις διερχόμενη διά της κατά τό κε'ντρον τοΰ ρόδακος οπής
έκάμπτετο όπισθεν προς τά άνο.> και συνεκολλάτο πρός τό'σώμα τοΰ
ρόδακος και έπειτα καμπτομένη και πάλιν πρός τά εμπρός άπετε'λει τά
άγκιστρον ή πόρπη σώζει ζωηρά ίχνη έπιχρνσώσεΐύς. Νομίσματα
ώς γνωστόν εΰρομεν όλίγα (Πρακτ. τοΰ 1682 σελ. 101 και Μίΐΐΐιβί-
ίϋη§βη ά. Ώ. Ιη. 1884 σελ. 357). Έν ταΐς τοΰ παρόντος έτους
άνασκαφαϊς εΰρομεν και άλλα 10 χρυσά Βυζαντινά νομίσματα έν τώ
δαπέδω τοΰ Ναοΰ πλησίον τοΰ VI κίονος τής 5ί« σειράς.
(2) Τό σημειωΟέν διά τοΰ αριθ. 5 έχει συμπεπληρωμε'νον τά έτερον
αΰτοΰ οΰς (τό πρός τά δεξιά τοΰ όρώντος) και έν μέρει τον πόδα ώς
καί τινα τών κοσμημάτων του. Τά ΰπ'άριΟ. 8 και9 περιεσοίΟησαν ήμϊν
ολο>ς σχεδόν σώα.
(3) Τούτων δ πηλός είναι καλλίτερος και κάλλιον έψημένος. Τό δέ
λευκόν των έπίχρισμα στερεώτερον μεν πως τοΰ άπαντώντος και έν
τος 5) περιηλθον ήμί'ν σώζοντα χρυσώσεως ίχνη-,
μάλιστα κατά τους κατά τά ώτα (τούς δίκην κη-
ροπηγίων πεποιημένους) κοτνΛίσκονς. Άλλά τό
περιεργότερον αύτών είναι βεβαίως ή διακόσμησις-
διάτών μικροτέρων εκείνων τών πρός θηΐάς όκτά-
ποδός όμοιαζόντο^ν κομβίων ή κοτυΛίσκων,ων τό.
μέγεθος ίκανώς ποικίλλει έν τοις περισωθεΓσιν ήμΐν
θραύσμασι (1). Τά διά τών αρ. 8 καί 9 σημειωΟέντα
είναι, ώς άπλουν βλέμμα επί της εικόνος διδάσκει,
διάτρητα επικαΐνααατα ομοίων άγγείων. Οίκοθεν
δ εννοείται ό'τι ύπάρχουσι τοιαΟτα καί διά τά άγγεΐ'α.
τουσχήμ. 6 άνευ διακοσμήσεως, ποικιλίαν δέ τινα.
μόνον κατά τάς οπάς έμφαίνοντα. Άλλ' ύπηρνον,
ώς φαίνεται, καί τινα αύτών έκπληρουντα καί άνευ·
κα2νααατο(; ήτοι πώματος τον σκοπόν των' καί
τώ ρντι τό άπεικονισθέν κατά τον αριθ. 7έ'χει τινά
κατά το χείλος τοΟ στομίου του άπόφυσιν , έξ ης-
ύποδεικνυομένης πως καί έν άλλοις παραδείγμασι.
μετά πιθανότητας εικάζεται ό'τι ύπήρχέ τις λαβή
εκεί άνω κατά τό στόμιον, οία καί ή τών παρ'ήμΐν-
νυν έν χρήσει καλαθίσκων.
Πλήν ολίγων τά λοιπά πάντα τών είρημένων
άγγείων φέρουσι κατά τήν περιζωννύουσαν τήν κοι-
λίαν των, δίκην στεφάνης, προεζο^ήν των, τά μεν
τεσσάρας, άλλα δέ εζ καί τινα ίσως καί πλείονας
καθέτους μικράς όπάς, αί'τινες καί έδηλώθησαν αρ-
κετά σαφώς καί έν ταί'ς είκόσι' έκ τών οπών τού-
των ήδύναντο βεβαίως καί ν' άναρτώνται ταύτα
είτε οιά νήματος είτε καί διά λεπτού μεταλλίνου·
σύρματος. Άλλά καί οί πόδες τών πλείστων αύ-
τών, κοίλοι οντες εσωθεν, φέρουσι δύο άντικειμέ-
νας άλλήλαις όπάς (διαμ. 0,002-0,003), αιτ ιν ε^
καί έδηλώθησαν έν τή προκειμένη άπεικονίσει τών
άγγείων ώς ο ιόν τε σαφώς.
Όσον έγώ οίδα ούδαμόθεν άλλοθεν έγένοντο·
γνωστά όμοια άγγεΐα. Τά πλείστα δέ τών ημετέ-
ρων εύρέθησαν εις βάθος 2,00-2,50 Γ. Μ. ύπά τό
τοις πηλίνοις είδωλίοις, άλλ' οχ ι τόσον στερεόν όσον τά τών νεκρικών
ληκύθων.
(1) Έν τοις τοΰ απλούστερου σχήματος άπαντα τις αληθώς απλου-
στέρα διακόσμησις έκ μικρών αρτοειδών χομβίΐύν μέ λακκίσκους έν τώ
μέσω και είτε έν συνέχει σειρά ε'ίτε και κατά συμπλέγματα ανά πέντε
τεΟειμένων. "Ισιος έν προσέχει τινι τεύχει τής έφημερίδος άπεικονίσω-
μεν καί τινα τούτων, ό'πως παράσχωμεν ώςοίόν τε πληρεστέραν έ'ν-
νοιαν αυτών τοις μή δυναμένοις νά Γδωσι τά πρωτότυπα.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙ
λοΰσι πλήρη σχεδόν σειράν άπό των Μυκηναϊκών
μέχρι των ερνθροαόρφων του β°" ήμίσεος τοΟ
5ου π. Χρ. αιώνος.
Πλην άλλ' δ'μως και πολυτιμοτέρας ύλης, άρ-
γύρου(Ι) και χρυσού δηλ. τεχνουργήματα, ήλΟόν
τινα εις φώς έν ταϊς έλευσινιακαΐ'ς άνασκαφαΐς, ικα-
νές δε είναι και ό αριθμός των έκ μαλακής τινός
λευκής υλης ώς τό πολύ σκαραβαίων , περί ών,
ώς και περί άλλων τινών ευρημάτων, Οά γίνη λό-
γος έν εύθετωτέρω τόπω και χρόνω. Έν τώ ανά
χείρας τεύχει της Αρχ. Εφημερίδος δικαίαν , ώς
έλπίζομεν, έκπληρουντες εύχήν των φι7^αρχαίων
αύτής άναγνωστών δημοσιεύομεν τάς εικόνας θραυ-
σμάτο^ν τινών αγγείων και πινακίδων και τών κάλ-
λιστα διατηρουμένων εξ ελάσματος χ ρυσού κοσμη-
μάτων.
Έν τώ Πίνακι 9 άπεικονίσθησαν εις τό 1/3 του
πραγματικοΟ αύτών μεγέθους τά κάλλιστα δια-
τηρούμενα τών αγγείων , ών ίκανά εΰρομεν θραύ-
σματα και τών οποίων αληθώς και τό σχήμα είναι
περίεργον και ή χρησις ούγ\ πάνυ ευνόητος (2).
Βαναυσικά κατά τε τον πηλάν και τήν έργασίαν
αύτών ώς επί τό πολύ ούδέν φέρουσι γάνωμα" εί-
σίν ό'μως καί ανα (τά τοΟ σχήματος 6) έπικε-
χρισμένα διά λεπτοΰ λευκοΟ χαρίσματος ούχί άνε-
ςιτήλου , έφ' ου είσι γεγραμμένα δι' έρυθροΟ ή
κυανού χρώματος, ωσαύτως ούχί ανεξίτηλου, άπλα
τίνα γραμμικά σχήματα- (3)ενια δε ( τών τοΟ σχήμα-
(1) Τών εξ αργύρου πραγμάτων άξιον ίδια; μνείας εσχάτως εΰρε-
θέν είναι πόρπη εις άγημα ρόδακος,έφ' ού είναι έπικεκολλημε'νη η μάλ-
λον ('πικαρφίι'μένη άνάγλυπτος γυναικεία (;) κεφαλή αρχαϊκή πάνυ
τήν τέχνην και τήν μορφήν ή κεφαλή συνεδέετο ε'ίτε διά κόλλης είτε
άλλοις πως ( τό πράγμα είναι δύσκολον νά διακριΟή) προς βελόνην ή'τοι
καρφίδα, ήτις διερχόμενη διά της κατά τό κε'ντρον τοΰ ρόδακος οπής
έκάμπτετο όπισθεν προς τά άνο.> και συνεκολλάτο πρός τό'σώμα τοΰ
ρόδακος και έπειτα καμπτομένη και πάλιν πρός τά εμπρός άπετε'λει τά
άγκιστρον ή πόρπη σώζει ζωηρά ίχνη έπιχρνσώσεΐύς. Νομίσματα
ώς γνωστόν εΰρομεν όλίγα (Πρακτ. τοΰ 1682 σελ. 101 και Μίΐΐΐιβί-
ίϋη§βη ά. Ώ. Ιη. 1884 σελ. 357). Έν ταΐς τοΰ παρόντος έτους
άνασκαφαϊς εΰρομεν και άλλα 10 χρυσά Βυζαντινά νομίσματα έν τώ
δαπέδω τοΰ Ναοΰ πλησίον τοΰ VI κίονος τής 5ί« σειράς.
(2) Τό σημειωΟέν διά τοΰ αριθ. 5 έχει συμπεπληρωμε'νον τά έτερον
αΰτοΰ οΰς (τό πρός τά δεξιά τοΰ όρώντος) και έν μέρει τον πόδα ώς
καί τινα τών κοσμημάτων του. Τά ΰπ'άριΟ. 8 και9 περιεσοίΟησαν ήμϊν
ολο>ς σχεδόν σώα.
(3) Τούτων δ πηλός είναι καλλίτερος και κάλλιον έψημένος. Τό δέ
λευκόν των έπίχρισμα στερεώτερον μεν πως τοΰ άπαντώντος και έν
τος 5) περιηλθον ήμί'ν σώζοντα χρυσώσεως ίχνη-,
μάλιστα κατά τους κατά τά ώτα (τούς δίκην κη-
ροπηγίων πεποιημένους) κοτνΛίσκονς. Άλλά τό
περιεργότερον αύτών είναι βεβαίως ή διακόσμησις-
διάτών μικροτέρων εκείνων τών πρός θηΐάς όκτά-
ποδός όμοιαζόντο^ν κομβίων ή κοτυΛίσκων,ων τό.
μέγεθος ίκανώς ποικίλλει έν τοις περισωθεΓσιν ήμΐν
θραύσμασι (1). Τά διά τών αρ. 8 καί 9 σημειωΟέντα
είναι, ώς άπλουν βλέμμα επί της εικόνος διδάσκει,
διάτρητα επικαΐνααατα ομοίων άγγείων. Οίκοθεν
δ εννοείται ό'τι ύπάρχουσι τοιαΟτα καί διά τά άγγεΐ'α.
τουσχήμ. 6 άνευ διακοσμήσεως, ποικιλίαν δέ τινα.
μόνον κατά τάς οπάς έμφαίνοντα. Άλλ' ύπηρνον,
ώς φαίνεται, καί τινα αύτών έκπληρουντα καί άνευ·
κα2νααατο(; ήτοι πώματος τον σκοπόν των' καί
τώ ρντι τό άπεικονισθέν κατά τον αριθ. 7έ'χει τινά
κατά το χείλος τοΟ στομίου του άπόφυσιν , έξ ης-
ύποδεικνυομένης πως καί έν άλλοις παραδείγμασι.
μετά πιθανότητας εικάζεται ό'τι ύπήρχέ τις λαβή
εκεί άνω κατά τό στόμιον, οία καί ή τών παρ'ήμΐν-
νυν έν χρήσει καλαθίσκων.
Πλήν ολίγων τά λοιπά πάντα τών είρημένων
άγγείων φέρουσι κατά τήν περιζωννύουσαν τήν κοι-
λίαν των, δίκην στεφάνης, προεζο^ήν των, τά μεν
τεσσάρας, άλλα δέ εζ καί τινα ίσως καί πλείονας
καθέτους μικράς όπάς, αί'τινες καί έδηλώθησαν αρ-
κετά σαφώς καί έν ταί'ς είκόσι' έκ τών οπών τού-
των ήδύναντο βεβαίως καί ν' άναρτώνται ταύτα
είτε οιά νήματος είτε καί διά λεπτού μεταλλίνου·
σύρματος. Άλλά καί οί πόδες τών πλείστων αύ-
τών, κοίλοι οντες εσωθεν, φέρουσι δύο άντικειμέ-
νας άλλήλαις όπάς (διαμ. 0,002-0,003), αιτ ιν ε^
καί έδηλώθησαν έν τή προκειμένη άπεικονίσει τών
άγγείων ώς ο ιόν τε σαφώς.
Όσον έγώ οίδα ούδαμόθεν άλλοθεν έγένοντο·
γνωστά όμοια άγγεΐα. Τά πλείστα δέ τών ημετέ-
ρων εύρέθησαν εις βάθος 2,00-2,50 Γ. Μ. ύπά τό
τοις πηλίνοις είδωλίοις, άλλ' οχ ι τόσον στερεόν όσον τά τών νεκρικών
ληκύθων.
(1) Έν τοις τοΰ απλούστερου σχήματος άπαντα τις αληθώς απλου-
στέρα διακόσμησις έκ μικρών αρτοειδών χομβίΐύν μέ λακκίσκους έν τώ
μέσω και είτε έν συνέχει σειρά ε'ίτε και κατά συμπλέγματα ανά πέντε
τεΟειμένων. "Ισιος έν προσέχει τινι τεύχει τής έφημερίδος άπεικονίσω-
μεν καί τινα τούτων, ό'πως παράσχωμεν ώςοίόν τε πληρεστέραν έ'ν-
νοιαν αυτών τοις μή δυναμένοις νά Γδωσι τά πρωτότυπα.