Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

19

ΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΑ ΑΝΑΓΛΥΦΑ

20

Πίν. Χΐν,ι,άλλ' άπετελεΐτο έκ μακροτέρων τουλά-
χιστον βοστρύχων, ώς φαίνεται έκ των ύπό τήν
περικεφαλαίαν παρά τά ώτα κατερχομένων" έκ τού-
του δέ και έκ των χαρακτηριστικών τοΟ προσώπου
παρέχει όψιν μάλλον γυναικείαν" δτι δ' αύτη εινε
πιθανώς κεφαλή γυναικός ύπεδήλωσεν Ό ΜυπΈΐγ
(ΗίδΙΟΓγ οί Οτββοΐί δουΐρΐυτβ,ΐΐ σ.289). Άλλ'άν
τό πράγμα ούτως έ'χει, ή ύπ' έξέτασιν κεφαλή θά
εινε ή της Αταλάντης, διότι έν άμφοτέροις τοίς
άετώμασιν ουδεμία άλλη γυναικεία μορφή ύπήρ.
γ εν. Εις το συμπέρασμα δμως τοΟτο προσκρούει
ή περικεφα7ναία, διότι ή Αταλάντη ούδαμοΟ έν
το ίς σωζομένοις μνημείοις εικονίζεται, έφ' δσον γνω
ρίζω, φέρουσα περικεφαλαίαν.

β') Ή τοΟ καλυδωνίου κάπρου κεφαλή εινε έν-
τελώς έξειργασμένη και κατά τά δύο πλάγια μέρη,
και^ έν τω δεξιώ έ'χει δύο όπάς, έν τη ετέρα των
οποίων διατηρείται έτι και τεμάχιον μολύβδου. Δεν
έχρησίμευον δέ αί όπαί' αύται προς προσάρτησιν
της κεφαλής τω τυμπάνω του αετώματος, πρώτον
μεν διότι τό μέρος τοΰτο, έν ω αί όπαί, εινε έντε.
λώς έςειργασμένον, δεύτερον δέ διότι αί όπαί δεν

βαίνουσι καθέτως, άλλά πλαγίως. Έκ τούτων φαί-
νεται δτι αύται έχρησίμευον προς προσάρτησιν βε-
λών, δι' ων είκονίζετο πληγέν τό ζώον. Συνήθης
δ' ήτο τοιαύτη τις παράστασις, ώς δηλουται και
έκ της έν Έπιδαύρω ευρεθείσης 'Αμαζόνος (Άρν.
Έφημερίς 1884. Πίν. 4 άρ. 10), ής ή έπί του
στήθους μεταξύ τών μαστών οπή προς ούδέν άλλο
βεβαίως έχρησίμευε. Υπέρ τοΟ ισχυρισμού άρα
τοΟ Τΐ'βυ,δτι δ κάπρος ήτο έστραμμένος άριστερα
τω δρώντι,ουδόλως μαρτυροΟσιν αί περί ων δ λόγος
όπαί.

γ') Αί δύο κεφαλαι και ή τοΟ κάπρου ευρέθησαν
έν τω άγροκηπίω του Κοτσαρίδη,τώ κειμένω παρά
τήν βορειοανατολικήν γωνίαν τοΟ ναοΟ της Αθή-
νας' άλλ' ουδείς λόγος έκ τούτου υπάρχει, ίνα
ϊσχυρισθώμεν δτι αί κεφαλαι αύται (πλήν της κε-
φαλής τοΟ κάπρου) προέρ'/ονται έκ τοΟ ανατολικού"
αετώματος, διότι, καθ' ά έβεβαίωσέ με δ εΟρέτης,
ήσαν έντετειχισμέναι έν μεταγενεστέρω οίκήματΓ
ώστε δυνατόν κάλλιστα νά μετηνέχθησαν έκεϊ καί
έκ του δυτικοΟ άετώματος.

Π. Καββαδίας

ΕΛΕΤΣΙΝΙΑΚΑ

( Πίν

Έν τω ανά γείρας τεύχει δημοσιεύομεν τάς ει-
κόνας δύο άναγλύφων άνευρεθέντων κατά 'Οκτώ-
βριον του παρελθόντος έ'τους έν ταΐς έν Έλευσίνι
άνασκα/ΰαΓς. ϊό ύπ'αριθ. 1 είναι,ώς βλέπει δ άνα-
γνώστης,τυ.τ:(κ (τβΐΐβΓ) (1) σχήματος ούγι τών σπα-
νίων. Οί πλείστοι λ.χ. τώντοΟ έν Αθήναις Ασκλη-
πιείου αναθηματικών τύπων εχουσι τό αύτό περί-
που γενικά ν σχήμα (2), ήτο ι δύο παραστάδες ύποβα-
στάζουσι έπιστύλιον μετά στέγης άνω, ήν ύποδη-
λουσι κυρίως οί στέφοντες αύτήν ακροκέραμοι.
'Αλλά τό ήμέτερον άνάγλυφον διαιρείται εις δύο
άνισα τμήματα δι' άναγλύπτου έν τω μέσω καθέ-
του γραμμής κατά τήν άναλογίαν περίπου του 2 :

(1) Μηχος της ό'λης πλοίχός 0,70-0,71, ϋψος 0,37-0,38, πά/ος 0,05
περίπου "Υψος γλυφής τό με'γιστον 0,02' ό λίθος είναι Πεντελ^σ-ος.

(2) ΙΙαράβ. ΜΪΚίι. ά. Ιη. 1877, σελ. 214, Τ. XV—XVIII.

ΑΝΑΓΛΥΦΑ

3)

3(1). Καί έν μεν τω έτέρω αύτών εικονίζεται άνακε-
κλιμένος καί το πλείστον κατ' ενώπιον άνήρ καθε-
στηκυίας ήλικίας, πωγωνοφόρος, περιβεβλημένος
ίμάτιον, δ'περ καλύπτει μόνον τό ήμισυ περίπου
κατώτερον μέρος του σώματος, έπερειδόμενος διά
του άριστεροΰ άγκώνος έπί προσκεφαλαίων καί κρα-
τών τή μεν άριστερα π'ιϋτΎ\ν τή δέ υψωμένη δεςια
ρνζόν' έπί της κεφαλής φαίνεται μηδέν φέρων ου'τε
κάλυμμα ούτε τι άλλο κόσμημα αυτής , πυκνή
δέ καί μακρά κόμη διακέχυται ένθεν καί ένθεν όπι-
σθεν τών ώμων. Εις τό άκρον της κλίνης παρά
τους πόδας του ανδρός (ους καί αποκρύπτει) κάθη-
ται γυνή έν καταγραφή είκονιζομένη, κατ' ένώπιον

(1) "Ομοιοι τύποι εις τρίματα τρόπον τινα 8π]ρη|χένΟι ευρέθησαν
και έν τω 'Ασκληπιείω Αθηνών. "Ιδε νοιΐ 8}Ί)6ΐ, ΚαΙάΙ. σελ. 301,
αριθ. 101.