Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

31

ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΑΦΩΝ ΕΝ ΕΡΕΤΡΙΑ

32

ται νά ωσι παλαιότερα τοΟ 5ου αιώνος) ύπάρχουσιν
έκεΓ άπομεινάρια καΐ άλλων τοίχων ούχί διαφό-
ρων τήν κατασκευήν των τοίχων του πανάρχαιου
Μεγάρου (Α) (1) και κατ' άκολουθίαν αρχαιοτέρων
πολύ χρόνων, ώστε ό Λυκούργος συνεργήσας, αν
τω δντι συνήργησε, νά οίκοδομηθη κατά τήν τρί-
την αύτοΟ πενταετή διοίκησιν ναός τω Πλούτωνι
έν Έλευσΐνι ούχί νέαν, ώς ό κ. ΓουοαιΊ ορθότατα
παρατηρεί (σελ. 399), αλλά παραμεληθείσάν πως
άρχαίαν λατρείαν έπανέφερεν εις πλήρη ένέργειαν,
άναγκάζων τους συμπολίτας του νά τιμώσι και λα-
τρεύωσι τους θεούς κατά τά πάτρια.

Έν Έλευσΐνι τι) 2α Μαρτίου 1886.

Δ. Φίλιος

Τ. Γ. Πείθομαι εις τήν γνώμην φίλων άνδρών
λαβόντων γνώσιν τών κατά τά έν λόγω ανάγλυφα
έκ προφορικής μου άνακοινώσεως, οτε το άνωτέρω
άρθρον μου ήτο ήδη ύπό τά πιεστήρια, ότι αβλε-
ψία χρησάμενος δέν παρετήρησα ό'τι ή προς τά
δεξιά τοΟ όρώντος γυνή τοΟ δευτέρου συμπλέγμα-
τος τοΟ ύπ' άριθ. 1 άναγλύφου κρατεί τή αριστερά
διπλήν δαδα, ήτις επίτηδες ίσως ετέθη ούτως έκεί
ύπό του τεχνίτου, ώστε νά φαίνηται οιονεί εις δύο
τμήματα διηρημένον τό άνάγλυφον. ΤαΟτα ακρι-
βείας χάριν, άπερ, ώς εικός, δεν μεταβάλλουσι τον
έν γένει τών είρημένων μοι νοΟν.

Έν Έλευσΐν. τη 22α Μαρτίου 1886.

δ. φ.

ΑΝΑΣΚΑΦΑΙ ΤΑΦΩΝ ΕΝ ΕΡΕΤΡΙΑι

( Πίναξ 3 )

Τον Νοέμβριον του παρελθόντος έτους έδόθη ύπό τίνες τάφοι, σχεδόν πάντες νεώτεροι τοΟ τρίτου

της Κυβερνήσεως εις τινας ίδιώτας άδεια νά σκά- αιώνος διευθυνόμενοι άπό μεσημβρίας πράς βορ-

ψωσιν έπί ιδιοκτήτων άγρών κειμένων έν τή περι- ραν, έν αύτοίς δε πάντοτε οί νεκροί είναι έστραμ-

φερεία της αρχαίας Έρετρίας προς άνεύρεσιν τά- μένοι πράς βορράν.

φων και ή επιστασία τοΟ έ'ργου ανετέθη εις έμέ. Οί αρχαιότεροι τών τάφων, ούς άνεκαλύψαμεν,

Βραδύτερον έπεχείρησεν αύτόθι άνασκαφάς και ή μόλις άνήρχοντο εις τό τέλος του" έκτου προ Χρ.

Αρχαιολογική Εταιρία έπί δημοσίων γαιών, ώσαύ- αιώνος. Τοιούτους θεωρώ τρεις ή τέσσαρας τάφους,

τως ύπό τήν έπιστασίαν μου. Ούτω δέ έν διαστή- έν οΐς εύρέθησαν λήκυθοι μελανόμορφοι, ουδέν δ'

ματι μικροτέρω τών τριών μηνών ήνοίχθησαν και άλλο άγγείον. Το βάθος αύτών άπό της επιφανείας

ήρευνήθησαν περί τούς διακόσιους τάφους διαφόρων της γης μέχρι του" πυθμένος του" τάφου ήτο τριών

εποχών, γενικά δέ τινα εξαγόμενα έκ τών άνασκα- περίπου μέτρων" άπετελοΟντο δ' έκ λάρνακος πω-

φών τούτων περί του τρόπου της ταφής και τών ρίνης σκεπαζομένης ύπό δύο πλακών ομοίως πωρί-

σχετικών αύτη παραθέτομεν ένταΟθα μετά τών νων και έχουσών πάχος0,08-0,10 μ.Ενίοτε όμως

εικόνων δύο τών άξιολογωτέρων εύρημάτων (Πίν. 4). τό πώμα άπετελείτο και έκ μιας μόνον πλακός.

Και πρώτον ώς γενικός κανών δύναται νά θεω- Καθ' ό'μοιον τρόπον ήσαν κατεσκευασμένοι και πάν-

ρηθή, ότι οί τάφοι διευθύνονται άπ' άνατολών. προς τες οί τάφοι τοΟ πέμπτου και του πρώτου ήμίσεος

δυσμάς, ήτοι ότι ή μεν κεφαλή τοΟ νεκρού" κείται τοΟ τετάρτου αιώνος, ων πολλούς εΰρομεν. Συνη-

ε'ις τό άνατολικόν άκρον του τάφου, οί δέ πόδες εις θέστερον όμως οί τάφοι τών χρόνων τούτων συνί-

τό δυτικόν. ΤοΟτο οί Έρετριεϊς ειχον κοινάν τοις σταντο έκ μεγάλων κεραμίδων έπιπέδων, ων τρεις

Άθηναίοις κατά τήν παρά Πλουτάρχω (Βίος Σόλω- ή τέσσαρες (άναλόγως τοΟ μεγέθους του τάφου)

νος 10) σωζομένην πληροφορίαν, ότι οί μεν Μέγα- άπετέλουν τον πυθμένα, ισάριθμοι έκατέραν τών

ρείς έ'θαπτον προς έω στρέφοντες τούς νεκρούς, οί μακρών πλευρών και τό πώμα, μία δέ μόνον έκα-

δέ Αθηναίοι προς έσπέραν. Εύρέθησαν όμως καί τέραν τών μικρών πλευρών. Μόνον εις τάφους παί-

(1) Παράβ. Πρακτ. Άρχ. Έτ. τοϋ 1884, Ι.ά. δων πολύ μικρούς μετεχειρίζοντο λάρνακας έκ γης