DOI Artikel:
Staēs, Balerios N.: Gigantomachias skēnai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14587#0065
γιγαντομαχίας ςκηναι
( Πίναξ 7).
Τά έν τω πίνακι 7 νυν το πρώτον εκδιδόμενα χομένων συμπλέγματα (Οτυρρβη) και δή έξ άρι-
τεμάχια αγγείων διαφόρου αγήματος και τέχνης στερών άργόμενοι — εκ Διός γαρ — τον μέγαν·
είκονίζουσι γιγαντομαχίας" ή άναγνώρισις των επί γιγαντολέτορα επί άρματος τον « άμφίπυρον όβρι-
τών τεμαχίων τούτων σκηνών ού πάνυ δυσχερής μον » αύτοΟ κεραυνόν έν τη έκηβόλω αύτοΟ χειρί
έστι, τών πλείστων φερουσών και έπιγραφάς,δυσα- άπειλητικόν άνατείνοντα. Ό Ζευς εικονίζεται γυ-
ναγνώστους μέν τινας, ϊκανάς δ'μως δπως χείρα- μνήν έ'χων και άκόσμητον την κόμην, μακρόν τό
γωγήσωσιν ήμάς εις τήν έρμηνείαν. Τά τεμάχια δέ γένειον, φέρει δε μακρόν (ιώδους ίσως χρώματος)
ταΰτα δημοσιεύομεν ούχ ήττον χάριν τής προελεύ- περιφερικώς προπίπτον ίμάτιον, οδ τά κράσπεδα
σεως αύτών—άνευρεθέντα μέν τινα έξ αυτών έπ'έσγά- ίδιον ειχον έκ γεωμετρικών σχημάτων άποτελού-
των κατά τάς ύπό της Αρχαιολογικής Εταιρίας μενον κόσμον. Δυσδιάγνωστον είνε έάν ο Ζευς διά.
έν Άκροπόλει διενεργουμένας άνασκαφάς, τά άλλα της αριστεράς αύτοΟ τά ηνία κρατεί, ό'περ ό'μως έξ
δέ κατά τάς προγενεστέρας-—εις ήν δέον πάντως άλλων αναλόγων παραστάσεων (1) δέον νά ύποτεθή
ν' άποδοΟή σημασία,ένεκα του συνήθους της παρα- ως συμβαίνον. Έπί τοΟ άρματος ίσταται καΐ δ
στάσεως ταύτης έπί μνημείων σχετιζορ,ένων προς Ηρακλής, λεοντήν περί τήν δσφύν έχων και τό
τήν λατρείαν της Αθηνάς,τής θεωρουμένης ώς της τόξον (2) αύτοΟ έντείνων. Μετά τον Δία και τήν
κυρίως α γιγαντολέτιδος » . Άθηνάν δ Ηρακλής είνε δ συχνότερον έν ταΓς άρ-
Τά ύπ'άριθ. 1 τρία τεμάχια, ων τό τελευταϊον χαϊκαϊς τών αγγείων είκόσιν άπαντών τών γιγάν-
πρός δεξιά προ πολλού είς τήν συλλογήν του μουσείου των εχθρός (3)" οί προγενέστεροι τών άρχαιολόγων,
τής'Αρχαιολογικής'Εταιρίας κατατεθειμένον ον και οί τοσούτον τάς συμβολικάς έρμηνείας άσμενίζον-
άναγεγραμμένον μάλιστα έντώ τοΟ Οο11ί§ηοη κατα- τες, άνεύρισκον είς τήν τοσούτον συχνήν παρουσίαν
λόγω (Οαΐαΐ. (1β8 ν&8. ρβίηΐδ (Ιιι ΐϊΐυβββ (3β 1& δοο. &γ- τοΟ Ηρακλέους, ιδία δέ ένεκα τοΟ άλλαχου σπα-
Λβοΐ. Ν. 231) προσαρμόζει ακριβώς, ώς και έν τω νιώτερον είς αύτάν διδομένου δπλου τούτου, δπερ
πίνακι δρατάν είνε, εις τά έσχάτως έν Άκροπόλει — έν παρόδω ειρήσθω — ουδέποτε είς χείρας
άνευρεθέντα, άνήκουσιν είς άγγεΓον μεγάλου σ^ή- γιγάντων ώφθη (4), συμβολικήν τινα τοΟ μύθου σή-
ματος έκ τών μελαίνας γραφάς έχόντων, έπί τών μασίαν, ώς έκπροσωποΟντος τήν πάλην του φωτάς
χειλέων δέ τοΟ δποίου φέρεται έγχάρακτος άρ^αϊ- προς τό σκότος. Όπισθεν τοΟ άρματος και τοΟ Διός
κοΐς γράμμασιν ή επιγραφή Ρ Δ I $ (ίσως τό σύνη- αντικρύ φαίνεται το πρόσωπον γυναικάς ύψούσης
θες « καλός παΓς»)(1). Βεβαίως τά τεμάχια ταύτα τάς χείρας, ώσεί προς τον Δία ικεσίας ή άποτροπάς
υπέστησαν τήν έκ τοΟ πυρός έπήρειαν, ουδέν δέ άπευθυνούσης' άναλογίαι και ώς προς τήν μορφήν
έτερον έκ τών άρχικών αυτών χρωμάτων διατετή-
„,"*,-, , , , γ (1) Οΰτως λ.-/, έπι άμαορέως τινός τής συλλογής τοϋ Μονάχοι»
ρηται τα νυν η το μελαν και τοΟτο πυριφατον, εν ω 0Ηυ ^ Υο,.Ζ Λ> Μ_ Υβ8 Ν, 719. Επίσης έπί άμφορέως τοϋ
πάντως τά ιώδες και λευκάν δέον νά ύποτεθώσιν Βρεττανικοΰ Μουσείου ϊδ. Ο. ^Ιιη έν ΒυΙΙ. <1β1Γ ΙηκΙ. 1839.
, -. / \ „ , / / (2) «Πάντας δέ Ηρακλής άπολλυμένους έτόξενσετ» λε'γει ό Άπολ-
ως συμπληρώσαντα τον του αγγείου κοσμον, συα- ,''.' , ' , ■; ,·,-· Γ - > ί ·
, „ ■ λοδωρος και αληθώς μόνον οια του τόξου μαχόμενος εικονίζεται εν ταις
φωνως πρός τήν έν εΟεί ανάγκην καί τήν τής τέχνης παραστάσεβι της γιγαντομαχίας, κυρίως δέ έπι τών αρχαϊκών αγγείων.
συνΟήκην 0 ^Ρ'ταγωνιστοΒ συνήθως προΌωπον έν τή μάχη παίζων ημίθεος Πρβ.
,π , , , „ , ΟβιΊιαπΙ, ΤππΙίδοΙι&Ιβη I. 21.
ϋ,Τΐΐ των τεμαχίων τούτων εχομεν τέσσαρα μα- (3) Ό Ηο^Ιειηαηη : 8 ΗαΠ. ΛΥπιΛ. ΡβδΙρΓΟβΓ. Απω. 62.
παρέχει αρκετά ακριβή άρίΟμησιν τών παραστάσεων τούτων.
(1) Ελλείψει χώρου έν τω πίνακι δέν συνεξεοο'Οη και τέταρτον μι- (4) Είνε αξιοσημείωτος ή παρατήρησις αϋ'τη, ην πρώτος ό ΟεΐΊΐ&Ι'ά
χρόν του χείλους τεμάχ^ιον, εφ' ου συμπληροϋται ή επιγραφή παΐς. Τά έποίησεν έν ω οί γίγαντες εικονίζονται συχνά ώς τοξοται ενδεδυμένοι,
πρό τής λέξεως ταύτης γράμματα εϊσ'ι δυσανάγνωστα. ουδέποτε και τόξον φερουσι.
( Πίναξ 7).
Τά έν τω πίνακι 7 νυν το πρώτον εκδιδόμενα χομένων συμπλέγματα (Οτυρρβη) και δή έξ άρι-
τεμάχια αγγείων διαφόρου αγήματος και τέχνης στερών άργόμενοι — εκ Διός γαρ — τον μέγαν·
είκονίζουσι γιγαντομαχίας" ή άναγνώρισις των επί γιγαντολέτορα επί άρματος τον « άμφίπυρον όβρι-
τών τεμαχίων τούτων σκηνών ού πάνυ δυσχερής μον » αύτοΟ κεραυνόν έν τη έκηβόλω αύτοΟ χειρί
έστι, τών πλείστων φερουσών και έπιγραφάς,δυσα- άπειλητικόν άνατείνοντα. Ό Ζευς εικονίζεται γυ-
ναγνώστους μέν τινας, ϊκανάς δ'μως δπως χείρα- μνήν έ'χων και άκόσμητον την κόμην, μακρόν τό
γωγήσωσιν ήμάς εις τήν έρμηνείαν. Τά τεμάχια δέ γένειον, φέρει δε μακρόν (ιώδους ίσως χρώματος)
ταΰτα δημοσιεύομεν ούχ ήττον χάριν τής προελεύ- περιφερικώς προπίπτον ίμάτιον, οδ τά κράσπεδα
σεως αύτών—άνευρεθέντα μέν τινα έξ αυτών έπ'έσγά- ίδιον ειχον έκ γεωμετρικών σχημάτων άποτελού-
των κατά τάς ύπό της Αρχαιολογικής Εταιρίας μενον κόσμον. Δυσδιάγνωστον είνε έάν ο Ζευς διά.
έν Άκροπόλει διενεργουμένας άνασκαφάς, τά άλλα της αριστεράς αύτοΟ τά ηνία κρατεί, ό'περ ό'μως έξ
δέ κατά τάς προγενεστέρας-—εις ήν δέον πάντως άλλων αναλόγων παραστάσεων (1) δέον νά ύποτεθή
ν' άποδοΟή σημασία,ένεκα του συνήθους της παρα- ως συμβαίνον. Έπί τοΟ άρματος ίσταται καΐ δ
στάσεως ταύτης έπί μνημείων σχετιζορ,ένων προς Ηρακλής, λεοντήν περί τήν δσφύν έχων και τό
τήν λατρείαν της Αθηνάς,τής θεωρουμένης ώς της τόξον (2) αύτοΟ έντείνων. Μετά τον Δία και τήν
κυρίως α γιγαντολέτιδος » . Άθηνάν δ Ηρακλής είνε δ συχνότερον έν ταΓς άρ-
Τά ύπ'άριθ. 1 τρία τεμάχια, ων τό τελευταϊον χαϊκαϊς τών αγγείων είκόσιν άπαντών τών γιγάν-
πρός δεξιά προ πολλού είς τήν συλλογήν του μουσείου των εχθρός (3)" οί προγενέστεροι τών άρχαιολόγων,
τής'Αρχαιολογικής'Εταιρίας κατατεθειμένον ον και οί τοσούτον τάς συμβολικάς έρμηνείας άσμενίζον-
άναγεγραμμένον μάλιστα έντώ τοΟ Οο11ί§ηοη κατα- τες, άνεύρισκον είς τήν τοσούτον συχνήν παρουσίαν
λόγω (Οαΐαΐ. (1β8 ν&8. ρβίηΐδ (Ιιι ΐϊΐυβββ (3β 1& δοο. &γ- τοΟ Ηρακλέους, ιδία δέ ένεκα τοΟ άλλαχου σπα-
Λβοΐ. Ν. 231) προσαρμόζει ακριβώς, ώς και έν τω νιώτερον είς αύτάν διδομένου δπλου τούτου, δπερ
πίνακι δρατάν είνε, εις τά έσχάτως έν Άκροπόλει — έν παρόδω ειρήσθω — ουδέποτε είς χείρας
άνευρεθέντα, άνήκουσιν είς άγγεΓον μεγάλου σ^ή- γιγάντων ώφθη (4), συμβολικήν τινα τοΟ μύθου σή-
ματος έκ τών μελαίνας γραφάς έχόντων, έπί τών μασίαν, ώς έκπροσωποΟντος τήν πάλην του φωτάς
χειλέων δέ τοΟ δποίου φέρεται έγχάρακτος άρ^αϊ- προς τό σκότος. Όπισθεν τοΟ άρματος και τοΟ Διός
κοΐς γράμμασιν ή επιγραφή Ρ Δ I $ (ίσως τό σύνη- αντικρύ φαίνεται το πρόσωπον γυναικάς ύψούσης
θες « καλός παΓς»)(1). Βεβαίως τά τεμάχια ταύτα τάς χείρας, ώσεί προς τον Δία ικεσίας ή άποτροπάς
υπέστησαν τήν έκ τοΟ πυρός έπήρειαν, ουδέν δέ άπευθυνούσης' άναλογίαι και ώς προς τήν μορφήν
έτερον έκ τών άρχικών αυτών χρωμάτων διατετή-
„,"*,-, , , , γ (1) Οΰτως λ.-/, έπι άμαορέως τινός τής συλλογής τοϋ Μονάχοι»
ρηται τα νυν η το μελαν και τοΟτο πυριφατον, εν ω 0Ηυ ^ Υο,.Ζ Λ> Μ_ Υβ8 Ν, 719. Επίσης έπί άμφορέως τοϋ
πάντως τά ιώδες και λευκάν δέον νά ύποτεθώσιν Βρεττανικοΰ Μουσείου ϊδ. Ο. ^Ιιη έν ΒυΙΙ. <1β1Γ ΙηκΙ. 1839.
, -. / \ „ , / / (2) «Πάντας δέ Ηρακλής άπολλυμένους έτόξενσετ» λε'γει ό Άπολ-
ως συμπληρώσαντα τον του αγγείου κοσμον, συα- ,''.' , ' , ■; ,·,-· Γ - > ί ·
, „ ■ λοδωρος και αληθώς μόνον οια του τόξου μαχόμενος εικονίζεται εν ταις
φωνως πρός τήν έν εΟεί ανάγκην καί τήν τής τέχνης παραστάσεβι της γιγαντομαχίας, κυρίως δέ έπι τών αρχαϊκών αγγείων.
συνΟήκην 0 ^Ρ'ταγωνιστοΒ συνήθως προΌωπον έν τή μάχη παίζων ημίθεος Πρβ.
,π , , , „ , ΟβιΊιαπΙ, ΤππΙίδοΙι&Ιβη I. 21.
ϋ,Τΐΐ των τεμαχίων τούτων εχομεν τέσσαρα μα- (3) Ό Ηο^Ιειηαηη : 8 ΗαΠ. ΛΥπιΛ. ΡβδΙρΓΟβΓ. Απω. 62.
παρέχει αρκετά ακριβή άρίΟμησιν τών παραστάσεων τούτων.
(1) Ελλείψει χώρου έν τω πίνακι δέν συνεξεοο'Οη και τέταρτον μι- (4) Είνε αξιοσημείωτος ή παρατήρησις αϋ'τη, ην πρώτος ό ΟεΐΊΐ&Ι'ά
χρόν του χείλους τεμάχ^ιον, εφ' ου συμπληροϋται ή επιγραφή παΐς. Τά έποίησεν έν ω οί γίγαντες εικονίζονται συχνά ώς τοξοται ενδεδυμένοι,
πρό τής λέξεως ταύτης γράμματα εϊσ'ι δυσανάγνωστα. ουδέποτε και τόξον φερουσι.