Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΕΠΙ ΚΕΡΑΜΕΙΩΝ ΘΡΑΥΣΜΑΤΩΝ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΘΗΝΩΝ

(Πίναξ 8).

Έ; ότου ό ΙίβηηιΙοΓί' έδημοσίευσέ τινα των έν
τή Άκροπόλει Αθηνών εύρεθέντων τιμιωτάτων
λειψάνων της έλληνικής κεραμευτικής, Ό θησαυρός
ούτος σπουδαίως ηύξήθη δια των εκάστοτε γινομέ-
νων ανασκαφών. Και τινά μεν τούτων επαξίως έγέ"
νοντο ήδη γνωστά, ιδία δ' εσχάτως έν τή έφημερίδι
ταύτη , άλλα δμως , εί και πολλής σπουδής άξια,
έμειναν πάντη άγνωστα, έν μέρει διότι μέχρι πρό τί-
νος έα-υλάσσοντο εις τόπους τής Ακροπόλεως ήκιστα
προσιτούς ή καί παντάπασιν άπροσίτους τοις πολ-
λοίς. "Οθεν έλπίζω δτιούχί άχάριστον έργον ποιώ,
έπωφελούμενος τήν εύκαιρίαν, ήν παρέσχε μοι ή
Σύνταξις της εφημερίδος ταύτης, όπως συναγάγω
επί το αύτό τινά τών κεραμείων τούτων θραυσμά-
των ύπό μίαν κοινήν έ'ποψιν, ιδιαιτέρου όλως ενδια-
φέροντος, έν τω ύπ'άρ. 8 πίνακι, δπου πάντα είναι
απεικονισμένα κατά το πραγματικον αύτών μέγεθος,
καί συνοδεύσω αύτά δι' ολίγων παρατηρήσεοον, άς
εύ/ομαι άλλοι έρ.ου έμπειρότεροι νά συμπληρώσωσι
καί διορΟώσωσι. Τά θραύσματα πάντα, πλήν ενός,
φυλάττονται έν τω τής Ακροπόλεως Μουσείω.
Περιττον δε είναι νά βεβαιώσω δτι πολλοΟ γε καί
δείνά περιλαμβάνη πάσας τάς έπίάνεκδότων οστρά-
κων τής Ακροπόλεως Αθηνάς παραστάσεις ή πα-
ρούσα κατά ίστορικήν τάξιν συναγωγή.

Προσφυώς πάνυ ή σειρά αύτη τών παραστάσεων
άρχεται άπό εικόνος τής γεννήσεως τής Αθηνάς,
καί δή άναμφιβόλως τής άρχαιοτάτης τών περισω-
Οεισών ήμϊν καί, δσον έγώ γινώσκω, τής πρώτης
έν Αθήναις εύρεθείσης. Ή παράστασις φέρεται έπί
τεμαχίου πίνακος (πάχ. 0.007), δυστυχώς λίαν
μικροΟ καί πάντοθεν άποτετμημένου (πίν. 8 άρ. 1),
έκ πηλοΟ κίτρινου άνοικτοΟ χρώματος, ίκανώς δε
καθάριου καί όλιγίστους κόκκους άμμου περιέχον-
τος καί εύρεθέντος έν ταΐς νΟν μετ έκτάκτου έπι-
τυ^ίας ύπό τής Άρχ. Εταιρίας γινομέναις άνα-
σκαφαϊς προς δυσμάς τοΟ Ερεχθείου. Ανήκει δέ
ή παράστασις αυτη εις τον πρώτον τύπον τών ύπό
Κ. δοΙιηβϊάβΓ συνηγμένων εικόνων γεννήσεως τής

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1886.

Αθηνάς (1), καί δσον άφορα τό θέμα ουδέν στοι-
χεΐον νέον παρέχεται" έκ τής κεφαλής τοΟ προς
δεξιά έστραμμένου καί άναμφιβόλως έπί θρόνου
καθήμενου Διός παρίσταται σχεδόν καθ" ολοκλη-
ρίαν έξελθοΰσα ή θεά, ώπλισμένη καί πάλλουσα τό
δόρυ, ώς δεικνύει ή διεύθυνσις τής δεξιάς -/ειρός,
χωρίς δμως καί νά έ'χη ήδη προτεταμένον ζωηρώς
τον έτερον τών ποδών, ώς έν ταΓς πλείσταις τών
ομοίων παραστάσεων φέρεται (πρβ. δοΐιηβϊοΙβΓ σ.
18). Πλησίον αύτής προς άριστερά βλέπομεν τάς
προτεταμένας /_εΐρας τής γοητευτικώς /ειρονομού-
σης Εΐλειθυίας, περί δέ τοΟ κάτωθεν τής δεξιάς
χειρός φαινομένου μέλανος άντικειμένου δεν δύνα-
μαι άσφαλώς νά είπω άν άνήκη εις τά ένδύματά
της, ή, δπερ πιθανώτερον, εις τήν άνάκλισιν τοΟ
θρόνου τοΟ Διός.

Πολλήν δμως έ'χει τήν σπουδαιότητα ή ήμετέρα
παράστασις δια τήν τεγνοτροπίαν αύτής. 'Εν ω
δηλονότι αί άρχαιόταται τών μέχρι τούδε γν(υστών
γραφών (2) άπαντώσιν έπί αγγείων υ,ελανομόρφων
τής ανεπτυγμένης τέ·/νης καί άτινα δεν δύναν-
ται ή νά ώσι άρκετά νεώτερα τοΟ έν Φλωρεν-
τία άγγείου τοΟ Κλιτίου καί Εργοτίμου, τό
ήμέτερον δστρακον άνήκει εις τό άρ/αιότερον έ-
κείνο στάδιον. τής αναπτύξεως τής τέχνης, δπερ
νΟν ιδία κατέστη ήμίν γνωστόν έκ τών πολ-
λών πινάκων τών εύρεθέντων έν Κορίνθω έπί ίεροΟ
τίνος τοΟ Ποσειδώνος (3). Καί τών μεν έγκεχα-
ραγμένων περιγραμμάτων ή γ-ρήσις είναι ήδη παρ*
αύτώ ού σμικρά, ούδέ τό έλά/ιστον δμως εΰρηται

(1) Κ. 8ο1ιιιβί(1θΓ, ιΐϊο ΟοοηγΙ (ΙβΓ Αΐΐιβη». ΑηηηηιΙΙϋΐι^οη
ϋβ5 3Γθ(ιδο1. βρί^ιαρίιΐδοηοη 8οΐΐΐϊη£ΐΓ8 άβτ υηίνβΓδ. λΥίοη I,
σ. 8 χ. I., σ. 16 κ I.

(2) 'Αναφε'ρομεν ενταύθα τό Οπ' άρ. 1 και 3 τοΰ παρά 8οηηοί(1βΓ
σ. 9 κατάλογου, τό ε'ν Βερολίνω (ΡΐΐΓΐ\νίίη^1βΓ άρ. 1704. Μυη.
(ΙβΙΓ Ιιΐδΐ. IX π. 55) και τό τοΰ Βρεττ. Μουσείου άρ. 564 (Μοη.
άβΙΓΙη'δΐ. III, π. 44, ΒΙΐίβ 0<5ι·£ΙΓη. I, τ.. 65 Α). Μεγαλειτέραν τοΰ
δέοντος νομίζω δτι εΟεώρησεν ό Εόδοΐιοκο εν ΑγοΙι. ΖοϊΙυιΐβ 1876
σ. 112 την ομοιότητα τοΰ τελευταίου τούτου πρός τό έν Φλωρεντία
άγγεϊον τοΰ Κλιτίου. Πρβ. και ΚΙβίη, ΕυρΙιΙΌπίοδ σ. 35, τής νεο>-
τε'ρας ε'χδόσεως α. 73.

(3) Πρβ. ΡϋΓίλνϋη^ΙβΓ ναίίβηδαπιιιιΐϋηκ ϊη ΒβΗίη I σ. 47κ.!_

8