Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

235

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ! ΕΠΙΤΎΜΒΙΟΙ

236

7.

Έν τω δημαρχείω. Ανω αέρος στήλης μετ'α-
κρωτηρίου και ρόδακος. Το ό'λον ύψος 0,35. 'Ύψ.
του ακρωτηρίου 0,28, πλΓάκρωτηρίου 0,57, πλάτ.
τής στήλης 0,52. Γραμ. 0,02.

ΤΕΙλλΩ.ΕΒΑφΗΩΝΟΕ Τειμώ Έβαφήωνος
Χ Α I Ρ Ε χαίρε

Αμφότερα τά ονόματα λείπουσιν έν τω του
Ραρβ-Ββηββίβρ λεξικω.

Έν τή αύλή του δημαρχείου διατηρείται και εν
μέγα λίθου όοδοχρόου άγγεΐον, τέχνης καλής Ρω-
μαϊκής. Αίλαβαίτου όφιοειδείς' περιβάλλει δέ αύτο
διάμεσον ζώνη έχουσα πολύ κομψόν κόσμημα,
οποίον συχνά έν τοις τοΟ είδους τούτου άγγείοις
όραται. Το λοιπόν μέρος πληρουσι τά ωά.

Έν Αθήναις, τη 19 "Οκτωβρίου 1886.

Α. δτδΟΗΟϋΚΑΚΕΓΡ

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑΙ ΕΠΙΤΥΜΒΙΟΙ

Κατά τάς πέρυσι γενομένας ύπό της Αρχαιολο-
γικής Εταιρίας άνασκαφάς έν τη περιοχή της έμ-
πρησΟείσης παλαιάς αγοράς άνευρέΟη μεταξύ των
ερειπίων του αυτόθι αρχαίου χριστιανικού ναοΟ, τοΟ
έπ' ονόματι μεν της Ζωοδόχου Πηγής τιμωμένου,
κοινώς οέ της ΜεγάΛτ\ς Παναγίας επικαλουμένου,
στήλη περιφερής μήκους μεν Ι,ΟδΎ·!*·, διαμέτρου
δέ 0,28 τεθραυσμένη περί τήν βάσιν, άνωθεν δέ
κυμάτιον φέρουσα. Έπ'αύτής δέ ύπάρχουσι τρεις
έπιγραφαί, ών ή μεν πρώτη περιέχεται έντός τε-
τραπλεύρου χαράγματος, ΟποκάτωΟεν δ' αύτής ή
δευτέρα, ή δέ τρίτη έν τω αντιθέτω μέρει της στή-
λης. Ταύτας λοιπόν έκδιδούς ώδε παρέχω όλογρά-
φους τάς εξ έ'θους της των Βυζαντινών γραφής συνε-
πτυγμένας λέξεις (1).

Α'.

■ ~----- -■—-»

,ΦΤΣΛ6Τ6ΑΙ\λ)ηΜ^
ΚλΡίΑ ι^αποιοτημ
ΜΗΤ2ΗΛρογΝΓΑρίΚ

(1) Τούτων απόγραφα λαβών και ό της χριστιανικής αρχαιολογίας

+ Μηνί Άπριλίω /.' ΐνδ[ικτιώνος] δ' &τ[ους]
ςτξδ' έτ6λιώ0[τι] ή μα
καρία κ[αΐ] έν άγιοι; τη[μωμέ]νη
Μητζή Δρούνγαρέα.

Το σεσημασμένον έν τή επιγραφή 6364 έτος της
κοσμογονίας προςπίπτον έχει τά 856 σωτήριον.
Παράξενον δέ φαίνεται τό κύριον όνομα Μητζή,
ό'περ άπαντα και έν Σημειώμαζι, του οικουμενικού
πατριάρχου Αλεξίου του Στουδίτου τω 6546
(·}-1038) ετει έκδεδομένω, πλήν ό'τι ϊωτογραφεΐται
έν αύτώ ή άρχουσα συλλαβή (1). Εστίν αρά γε
παραφθοράαύτοΟτοΟ αρχαίου Μίκκα (2) είτε Μίκκη,
ως έχει έν έπιγραφή αττική (3), ή τό θηλυκόν τοΟ
έν τή ηπειρωτική μάλιστα Ελλάδι είθισμένου κατά
συγκοπήν Μητρός { — Δημήτριος), κα'ι καθ' ύποκο-
ρισμόν Μήτσος, τουτέστι Δημήτρια ;

Και φτιμι κάπόφημι, κοΰκ έχω τί φώ.

Τό δέ Δροννγαρέα (κατά τήν μέχρι προ μικροΟ
παρά τοις πρεσβυτέροις ίθαγενέσι τοΟ της Παλλά-
δος άστεος διασωζομένην -προ^ορα,ν ένίων τών εις
Ιά θηλυκών ουσιαστικών και επιθέτων, ώς έν παρα-

Ι'ορις Γ. Λαμπάκης άπε'στειλεν εις Σκωτίαν, ώς είπε μύι, τω γνωστω
έραστη και ερευνητή τών της χριστιανικής τέχνης αρχαιοτάτου μαρκη-
σία) ΜπιούΟ (ΒΐΗβ), άλλ'αδηλον αν έδημοσιεύΟησάν που.

(1) "Ιδε 'Ράλλη και ΙΙοτλη Σύνταγμα των θείων και ίερ. Καν.
το'μ. Ε', σελ. 37, κα'ι ΜίξΟβ ΈΛΛην. Πατροΐογ. τόμ. ΡΙΘ', σελ.
745.

(2) Πλουτάρχ. Γυναικ. Άρετ. ιε'. ΔΓ ενός δέ κ γράφεται παρά
τω Ύπερίδη έν τω 'Τπίρ Μίκας [ Πολυδ. Όνομ. Ι', 39].

'(3) 0. 1. 6. αριθ. 970.