DOI Artikel:
Staēs, Balerios N.: Agalmata ex Epidaurou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14587#0160
245
ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΕΞ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
246
μέτρων τεσσάρων μέχρις έπτά άνευρέθησαν σωρη-
δόν ή μονάδην, σώα ή τεθλασμένα και έλλιπη τά
εις τρεις δεκάδας περίπου συμποσούμενα άγαλμά-
τια, των κυριωτερων των οποίων οιΟομεν εν τω
τεύχει τούτω της Εφημερίδος, ώς δώσομεν πι-
θανώς και άλλων έν προσεχέσι τεύχεσιν, εικόνα τε
και περιγραφήν. "Αξιον σημειώσεως είνε ίτι το περί
ο δ πρόκειται οικοδόμημα εις δύω, ίσα περίπου,
διαιρείται μέρη και δτι το έτερον τούτων, το άμέ-
σως τη Στοά συνεχόμενον, εις πολλά μικρά ύπο-
οιαιρεϊται δωμάτια, ων τινα προφανώς εις λοΰσιν
έχρησίμευον,έν ω άλλα εις άλλην χρήσιν καϊ δη και
εις α Βιβλιοθήκην» ώς εξάγεται τοΟτο εξ επιγρα-
φής άνευρεθείσης εκεί και δημοσιευθησομένης έν
άλλω τεύχει της Εφημερίδος ταύτης. Τό έτερον
διαμέρισμα αποτελεί μεγάλην και κομψήν αίθου-
σαν, ής τό δάπεδον έστρωμένον ήν διά Λεπτών μαρ-
μάρου πλακών. Τά ευρήματα έγένοντο έν άμφοτέ-
ροις τοΓς διαμερίσμασι και δή τά μεν άγαλμάτια
μόνον έν τω πρώτω, τά φυσικού δε μεγέθους αγάλ-
ματα μόνον έν τω δευτέρω διαμερίσματι, ήτοι τη
μεγάλη αίθούση.
Τά έν τη αίθούση ταύτη αγάλματα τών θεών
άπετέλουν σύστημα" ήσαν δέ ταΟτα: τοΰ Ασκλη-
πιού, της Τγιείας, της 'Αθήνας, της Αφροδί-
της καϊ πιθανώς και τοΟ Απόλλωνος, ώς ει-
κάζω ένεκα μεγάλης λύρας άνευρεθείσης έν τω
αύτώ γώρω. Τά αγάλματα ταύτα, έξ ων μόνον τήν
Άφροδίτην ένταΰθα δημοσιεύομεν, εϊσίν άπαντα
τών Ρωμαϊκών χρόνων, έλλείπουσι δέ έν τισι μεν
τούτων (τη Αθηνά και Ύγιεία) αί κεφαλαί, έν
άπασι δέ μέλη μικρόν ένοχλοΟντα. Αί βάσεις τών
αγαλμάτων τούτων άνευρέθησαν, έξαιρέσει της
της Αφροδίτης άπασαι' ουδεμία δμως τούτων φέ-
ρει έπιγραφήν , έν ω τουναντίον πάσαι ένεπίγρα-
φοι είσϊν αί βάσεις τών αγαλματίων, τουθ'δπερ
δίκνυσι δτι ταΰτα μεν ήσαν αναθήματα και δή έξ
άλλου μέρους τοΰ ίεροΟ εις τό οικοδόμημα αυτά
μετακομισθέντα, έν ω εκείνα αρχικώς έν τή αίθούση
έστήθησαν. Έπιρρώνυσι δέ τήν ύπόθεσιν ταύτην και
τόδε, δτι έκ μεν τών μικρών αγαλματίων ευρέθησαν
διπλά τριπλά και έπταπλά ετι ειδώλια τοΰ αύτοΰ
θεοΟ. έν ω έκ τών αεγάλων ουδέ έν καν διπλοΟν.
Άλλ' έλθωμεν νυν εις τήν έξέτασιν τών έξ Επι-
δαύρου γλυπτών τούτων, ων καίπερ μεν ή τέχνη
ισχνή και προβεβηκυία είνε, οί τύποι δμως πολλα-
χώς τό ενδιαφέρον νά κινήσωσι δύνανται. Και άρ-
χόμεθα — ώς έκ Διός — έκ τοΟ ΆσκληπιοΟ, τοΰ
θεοΰ δηλονότι της κυρίας έν Έπιδαύρω λατρείας.
Αγαλμάτια τοΰ θεοΰ τούτου άνευρέθησαν έπτά
και εν, ώς είπομεν, φυσικοΰ μεγέθους, ούτινος παρε-
λείψαμεν τήν δημοσίευσιν άτε όμοιου δντος τω έν
τω πίνακι Α' δημοσιευομένφ ώς πράς τον τύπον,
χείρονος δμως και υποδεεστέρου ώς προςτήν τέχνην
και τήν διατήρησιν. Τά δημοσιευόμενον άγαλμάτιον
έ'χει σύν τή βάσει υψος 0,80 μ. είνε δέ καϊ τό μεί-
ζον τών έξ Επιδαύρου του θεοΰ τούτου ειδωλίων,
άτινα έξαιρέσει ένός, περί ού άλλοτε) τοσοΰτον
είσϊν άλλήλοις δμοια ώς προς τάν τύπον, ώστε ή
είκών τοΰ ένός είνε άμα και ή τών άλλων εάν σμι-
κρύνηται βαθμηδόν.
Τά γνωστά ίστάυ.ενα τοΰ Ασκληπιού άγάλαατα
διηρέθησαν ορθώς λίαν εις τέσσαρας τύπους ή μάλ-
λον «σχήματα» ίνα μεταχειρισθώμεν και τήν αυ-
τήν εκφρασιν τοΰ ΤΙΐΓ&βοιβΓ (ένΐΐοοίιβτδ ίβχίοοπ (1.
Μνΐΐι. λ. «Ασκληπιός»)" τουτέστιν:
Α'. Ό θεός έρείδεται έπϊ της μακράς βακτηρίας
του έστηριγμένης ύπό τήν δεξιάν μασχάλην, ή συνή-
θως ύπό τά ίμάτιον κεκαλυμμένη άριστερά στηρί-
ζεται έπϊ τοΰ σώματος.
Β'. Ή δε ξιά χειρ κρατεί τήν βραχεϊαν βακτη-
ρίαν' ή άριστερά συνήθως εξέρχεται τοΰ ιματίου ή
έχει τήν τοΰ προηγουμένου τύπου θέσιν υπό τό
στερεοτύπως τάν άριστεράν ώμον τοΰ θεοΰ περιβάλ-
λον ίμάτιον.
Γ'. Ή μακρά βακτηρία ύπό τήν άριστεράν μα-
σ/άλην' ο άριστεράς βραχίων έν τω τύπω. τούτω
έξέρχεται τοΰ ιματίου.
Δ . Ή άριστερά χεϊρ έπϊ της βραχείας βακτη-
ρίας.
Ή διαφορά έν τοίς τύποις τούτοις έγκειται έν
τή θέσει καϊ τω μεγέθει της βακτηρίας, τοΰ ουσιώ-
δους τούτου και απαραιτήτου τοΰ ίατροΰ θεοΰ χα-
ρακτηριστικού. Έκ της διαφόρου θέσεως ή τοΰ
διαφόρου μεγέθους της βακτηρίας πηγάζει καϊ ή
διάφορος τοΰ θεοΰ στάσις έν τή μονοτονία τοΰ ιμα-
τισμού και της τυπικής τοΰ προσώπου εκφρά-
σεως.
Τά ήμέτερον άγαλμάτιον κατατάσσεται ευχερώς
6πό το τρίτον σχήμα, τό άλλως τε καϊ σπανιώτε.
ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΕΞ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
246
μέτρων τεσσάρων μέχρις έπτά άνευρέθησαν σωρη-
δόν ή μονάδην, σώα ή τεθλασμένα και έλλιπη τά
εις τρεις δεκάδας περίπου συμποσούμενα άγαλμά-
τια, των κυριωτερων των οποίων οιΟομεν εν τω
τεύχει τούτω της Εφημερίδος, ώς δώσομεν πι-
θανώς και άλλων έν προσεχέσι τεύχεσιν, εικόνα τε
και περιγραφήν. "Αξιον σημειώσεως είνε ίτι το περί
ο δ πρόκειται οικοδόμημα εις δύω, ίσα περίπου,
διαιρείται μέρη και δτι το έτερον τούτων, το άμέ-
σως τη Στοά συνεχόμενον, εις πολλά μικρά ύπο-
οιαιρεϊται δωμάτια, ων τινα προφανώς εις λοΰσιν
έχρησίμευον,έν ω άλλα εις άλλην χρήσιν καϊ δη και
εις α Βιβλιοθήκην» ώς εξάγεται τοΟτο εξ επιγρα-
φής άνευρεθείσης εκεί και δημοσιευθησομένης έν
άλλω τεύχει της Εφημερίδος ταύτης. Τό έτερον
διαμέρισμα αποτελεί μεγάλην και κομψήν αίθου-
σαν, ής τό δάπεδον έστρωμένον ήν διά Λεπτών μαρ-
μάρου πλακών. Τά ευρήματα έγένοντο έν άμφοτέ-
ροις τοΓς διαμερίσμασι και δή τά μεν άγαλμάτια
μόνον έν τω πρώτω, τά φυσικού δε μεγέθους αγάλ-
ματα μόνον έν τω δευτέρω διαμερίσματι, ήτοι τη
μεγάλη αίθούση.
Τά έν τη αίθούση ταύτη αγάλματα τών θεών
άπετέλουν σύστημα" ήσαν δέ ταΟτα: τοΰ Ασκλη-
πιού, της Τγιείας, της 'Αθήνας, της Αφροδί-
της καϊ πιθανώς και τοΟ Απόλλωνος, ώς ει-
κάζω ένεκα μεγάλης λύρας άνευρεθείσης έν τω
αύτώ γώρω. Τά αγάλματα ταύτα, έξ ων μόνον τήν
Άφροδίτην ένταΰθα δημοσιεύομεν, εϊσίν άπαντα
τών Ρωμαϊκών χρόνων, έλλείπουσι δέ έν τισι μεν
τούτων (τη Αθηνά και Ύγιεία) αί κεφαλαί, έν
άπασι δέ μέλη μικρόν ένοχλοΟντα. Αί βάσεις τών
αγαλμάτων τούτων άνευρέθησαν, έξαιρέσει της
της Αφροδίτης άπασαι' ουδεμία δμως τούτων φέ-
ρει έπιγραφήν , έν ω τουναντίον πάσαι ένεπίγρα-
φοι είσϊν αί βάσεις τών αγαλματίων, τουθ'δπερ
δίκνυσι δτι ταΰτα μεν ήσαν αναθήματα και δή έξ
άλλου μέρους τοΰ ίεροΟ εις τό οικοδόμημα αυτά
μετακομισθέντα, έν ω εκείνα αρχικώς έν τή αίθούση
έστήθησαν. Έπιρρώνυσι δέ τήν ύπόθεσιν ταύτην και
τόδε, δτι έκ μεν τών μικρών αγαλματίων ευρέθησαν
διπλά τριπλά και έπταπλά ετι ειδώλια τοΰ αύτοΰ
θεοΟ. έν ω έκ τών αεγάλων ουδέ έν καν διπλοΟν.
Άλλ' έλθωμεν νυν εις τήν έξέτασιν τών έξ Επι-
δαύρου γλυπτών τούτων, ων καίπερ μεν ή τέχνη
ισχνή και προβεβηκυία είνε, οί τύποι δμως πολλα-
χώς τό ενδιαφέρον νά κινήσωσι δύνανται. Και άρ-
χόμεθα — ώς έκ Διός — έκ τοΟ ΆσκληπιοΟ, τοΰ
θεοΰ δηλονότι της κυρίας έν Έπιδαύρω λατρείας.
Αγαλμάτια τοΰ θεοΰ τούτου άνευρέθησαν έπτά
και εν, ώς είπομεν, φυσικοΰ μεγέθους, ούτινος παρε-
λείψαμεν τήν δημοσίευσιν άτε όμοιου δντος τω έν
τω πίνακι Α' δημοσιευομένφ ώς πράς τον τύπον,
χείρονος δμως και υποδεεστέρου ώς προςτήν τέχνην
και τήν διατήρησιν. Τά δημοσιευόμενον άγαλμάτιον
έ'χει σύν τή βάσει υψος 0,80 μ. είνε δέ καϊ τό μεί-
ζον τών έξ Επιδαύρου του θεοΰ τούτου ειδωλίων,
άτινα έξαιρέσει ένός, περί ού άλλοτε) τοσοΰτον
είσϊν άλλήλοις δμοια ώς προς τάν τύπον, ώστε ή
είκών τοΰ ένός είνε άμα και ή τών άλλων εάν σμι-
κρύνηται βαθμηδόν.
Τά γνωστά ίστάυ.ενα τοΰ Ασκληπιού άγάλαατα
διηρέθησαν ορθώς λίαν εις τέσσαρας τύπους ή μάλ-
λον «σχήματα» ίνα μεταχειρισθώμεν και τήν αυ-
τήν εκφρασιν τοΰ ΤΙΐΓ&βοιβΓ (ένΐΐοοίιβτδ ίβχίοοπ (1.
Μνΐΐι. λ. «Ασκληπιός»)" τουτέστιν:
Α'. Ό θεός έρείδεται έπϊ της μακράς βακτηρίας
του έστηριγμένης ύπό τήν δεξιάν μασχάλην, ή συνή-
θως ύπό τά ίμάτιον κεκαλυμμένη άριστερά στηρί-
ζεται έπϊ τοΰ σώματος.
Β'. Ή δε ξιά χειρ κρατεί τήν βραχεϊαν βακτη-
ρίαν' ή άριστερά συνήθως εξέρχεται τοΰ ιματίου ή
έχει τήν τοΰ προηγουμένου τύπου θέσιν υπό τό
στερεοτύπως τάν άριστεράν ώμον τοΰ θεοΰ περιβάλ-
λον ίμάτιον.
Γ'. Ή μακρά βακτηρία ύπό τήν άριστεράν μα-
σ/άλην' ο άριστεράς βραχίων έν τω τύπω. τούτω
έξέρχεται τοΰ ιματίου.
Δ . Ή άριστερά χεϊρ έπϊ της βραχείας βακτη-
ρίας.
Ή διαφορά έν τοίς τύποις τούτοις έγκειται έν
τή θέσει καϊ τω μεγέθει της βακτηρίας, τοΰ ουσιώ-
δους τούτου και απαραιτήτου τοΰ ίατροΰ θεοΰ χα-
ρακτηριστικού. Έκ της διαφόρου θέσεως ή τοΰ
διαφόρου μεγέθους της βακτηρίας πηγάζει καϊ ή
διάφορος τοΰ θεοΰ στάσις έν τή μονοτονία τοΰ ιμα-
τισμού και της τυπικής τοΰ προσώπου εκφρά-
σεως.
Τά ήμέτερον άγαλμάτιον κατατάσσεται ευχερώς
6πό το τρίτον σχήμα, τό άλλως τε καϊ σπανιώτε.