Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1886)

257

ΚΕΦΑΛΗ ΕΞ ΕΛΈΥΣΙΝΟΣ

258

ΒβΙβΓ ενθ. άνωτ. 11. 263) έκδηλοϋται άμα τή
δψει. Τό περιλάλητον τούτο τοΟ Λούβρου άγαλ-
μα έθεωρήθη το πρώτον, ώς το ύπό τοΟ Αρκεσι-
λάου ποιηθέν τή εντολή τοΟ Καίσαρος (Πλ. 35.
156) διά τον κτιζόμενον τότε ναόν. Εκλήθη δε γε-
νέτειρα ένεκα της επαναλήψεως τοΟ τύπου τούτου
έπι Τωμ. νομισμάτων έπι των οποίων ονομάζεται
αύτη «Υβηυβ Οβηβίπχ». Τά νΟν δμως έγκατελεί-
φθη παντάπασιν ή ύπόθεσις αύτη διά τε τον λόγον
ίτι ή έπίκλησις αύτη της θεάς και έπι άλλων φέ-
ρεται τύπων της Αφροδίτης, δλως διαφόρων, άλλα
και διότι άπεδεί/θη πειστικώς ό'τι τό πρωτότυπον
του έν Λούβρω άγάλματος κατά αιώνας άρχαιό-
τερον ήτο της έπο·/ής τοΰ Αρκεσιλάου. Γπό τί-
νων άπεδόθη τό πρωτότυπον εις τόν Άλκαμέ-
νην και ύπετέΟη ότι πρόκειται περί της Αφρο-
δίτης, δι'ής ό τεχνίτης ούτος τόν Άγοράκριτον
ένίκησε. Βέβαιον ό'μως εΐνε μόνον, ότι το έργον
έποιήθη περί τάς άρχάς του τετάρτου αιώνος, ύπό
άττικοΟ γλύπτου.

ϊό ήμέτερον άγαλμα εΐνε εξ άπαντος έν*τών
πολλών κατά τους Τωμ. χρόνους αντιτύπων της
σεμνής ταύτης Αφροδίτης, εινε δέ και ή όμοιότης
τούτου προς το έν Λούβρω, ώς είπομεν, ίκανώς
αισθητή. Ού μόνον έν τή χρήσει τοΟ διάφανους χι-
τώνας και τή γυμνώσει τοΰ ήμίσεος του στήθους
εινε αυτη καταφανής, άλλ έξόχως έν τή κεφαλή,
ής ή στρογγυλότης τοΟ προσώπου, ή διάταξις της
κόμης της στεφούσηί έπιχαρίτως το μέτωπον και
ή άκκιστική αυτής κλίσις προς τήν έτέραν τών χει-
ρών, τήν τό μήλον φέρουσαν, κατάδηλος τυγχάνει.

Παραλλαγαί ό'μως ύπάρχουσι και ενταύθα έν ταΐς
λεπτομερείαις τών δύω ύπό σύγκρισιν τύπων, ούχί
μικραί. Ή ημετέρα Αφροδίτη εχει τό δεξιόν στή-

θος γυμνόν, αντί του" άριστεροΟ δπερ ε/ει ή τοΰ
Λούβρου και άλλα άντίτυπα. Ούδέ εφάπτεται
«άκροις δακτύλοις τών κροσσών τής άμπε/όνης»
ώς ποιεΓ ή τοΟ Λούβρου,τούναντίον στρέφεται αυτη
περί τον άριστερόν ώμον έμπροσθεν και όπισθεν
καταπίπτουσα. Ή κλίσις τής κεφαλής δένγίγνεται
προς τά άριστερά, άλλά προς τά δεξιά, όπως και
ή γύμνωσις τοΟ στήθους. Επίσης δέ ή δεξιά χειρ
έκράτει τό μήλον' διότι πάντως ή άπολεσθεΐσα χειρ
θά έφερε μήλον έν τη παλάμη. Σπουδαία όμως
διαφορά μεταξύ τών δύω Αφροδιτών τούτων εΐνε
ό'τι ή τής Επιδαύρου έφερε ξίφος και ίσως και δόρυ
έν τή αριστερά. Τό στήθος περιθέει λοξώς τελα-
μών άπολήγων έκεΐ ενθα άνέρ/εται τό ίμάτιον και
όπου οπή όρατή έ'τι εις ένθεσιν έχρησίμευεν τής έκ
μετάλλου τούτου λαβής. Ή παραλλαγή αυτη τοΟ
τοσούτον έν τοις 'Ρωμ. γρόνοις άρεστοΰ τύπου τού-
του τής Αφροδίτης επήλθε φαίνεται έν μεταγενε-
στέροις χρόνοις ώς βεβαιοΰται και έκ παραστάσεων
παρεμφερών τής Αφροδίτης έπι δακτυλιολίθων,
δπου ή θεά φέρει όντως τό ξίφος (πρβλ. Οα(1β8 7.
Π. 76). Ή διά ξίφους κόσμησις τής Αφροδίτης
προύκάλεσε πάντως και τήν άπόδοσιν του δόρατος
τή θεα. Διότι βεβαίως έν τή αριστερά έκράτει τό
δόρυ, ώς δηλοΟται έκ τής διά τών έλαφρώς κλειο-
μένων δακτύλων οπής.

Έν τούτοις ουδείς πιστεύομεν θά άρνηθή ό'τι ή
έξ Επιδαύρου Αφροδίτη αύτη τόν αυτόν τύπον έκεϊ-
νον άναπαριστα τής σεμνής Αφροδίτης, τόν διά τοΟ
άγάλματος του Λούβρου και οι άλλων άντιτύ-
πων γνωστόν.

Ιανουάριο; 1887.

Β. ΣΤΑΗΣ

ΚΕΦΑΛΗ ΕΞ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ

( Πίναξ 10 )

Ή δημοσιευθείσα έν τω 10ν Πίνακι του προη-
γουμένου Τεύ/ους κατ' ένώπιον και έν καταγραφή
είκών άναπαριστα κεφαλήν (1) εΰρεθεΓσαν έν Έλευ-

(1) "Γψο; προσώπου 0,22 πλάτος κατά τά ζυγωματικά όστα 0,17.
Άπόστασις τών εξω γοινιών τών οφθαλμών άπ'αλλήλων 0,105, άπό-
στασις τών εσω γωνιών 0,04, ύψο; ρινός από τών γείσων τών οφρύων

σΓνιτό φθινόπωρον τοΟ προπαρελθόντος έτους (1885)
σκαπτομένου τοΟ χώρου έκείνου τοΟ ύπό τον σπη-

εως της άκρας 0,08, ϋψος μετώπου 0,05, πλάτος στο'ματος 0,06, πλά-
τος λαιμοί! 0,16, περιφέρεια αϋτοΰ κατά τήν ίι'ζαν 0,56, ϋύος αΰτοϋ
από τοΰ πηγουνίου έως τής άρ'/ής τοΰ θώρακος 0,14, περιφε'ρεια κρα-
νίου μεγίστη 0,85. Μήκος τοΰ θώρακος 0,41 πλάτος αύτοϋ τό με'-
γιστον 0,21 ϋοος τοΰ ολου λίθου 0,49·