Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

49

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΙΣΒΗΣ

50

Μνεία του άρχοντος έν τοις Διονυσίοις έγίνετο,
επειδή προήδρευεν έν αύτοΐς Προσέτι δε, ώς γί-
νεται δήλον εξ επιγραφής ευρεθείσης έν Σκύρω, δ
αργών έξέλεγε την κανηφόρον2.

Έν δε τη Λατρεία της Μητρός Θεών κανηφορία
μέχρι τούδε δεν ευρέθη. Πάντως δμως άποδίόεται
είς τήν όπό πόλεως λατρείαν της θεας ταύτης,περί
ής λατρείας σχεδόν ουδέν γνωρίζομεν 3.

Το κυριώτατον έν τη ημετέρα επιγραφή είναι τό
έν έπιγραφαΐς μέχρι τοΰδε ουκ έμφανισθέν όνομα
τοΟ άρχοντος Ήρακλεοδώρου. Ο και έν τη ημε-
τέρα έπιγοαφή αναφερόμενος άρχων Σέλευκος ά-
παντα δμοΟ μετά άλλου Αίσχρίωνος καλουμένου
εν τινι έν Έλευσΐνι εύοεθέντι και τό τελευταίον

1

■ύπό Κ ο Ιι 1 β γ έκδοθέντι ψηφίσματι Διονυσιακών τε-
χνιτών, εις τιμήν του Φιλήμονος (0. I. Α. II, 628) 4.
Τό ψήφισαα τούτο δ ΡΥ. Ι,βηοπτιαηΙ έν ταϊς αύτοΟ
ΙΙβοΗβΓοΗβδ »Γθ1]βθ1ο^ί(]ίΐβ8 έ ΕΙβιΐδίδ λεπτομερώς
έπεξειργάσθη και ήρμήνευσε, και καθ' ους προή-
νεγκεν εις μέσον λόγους σπουδαίους, πρέπει νάάνα-

χθή εϊς τους χρόνους τους μετά τήν ύπό Σύλλα
άλωσιν των Αθηνών, δ έστί περί τήν ΡΟΕ Ολυμ-
πιάδα 1.

Κατά ταΰτα πρέπει εις τους αύτούς χρόνους καΐ
ή ημετέρα έπιγραφή ν" άναχΟη, διότι ούδένα έ'χο-
μεν λόγον νά ύποθέσοψεν τον έν αύτη Σέλευκον
ώς άλλον τινά ή τον έν τω 0θΓριΐ8. Ή τάξις δέ
καθ ην Οετέοι οί τρεις άρχοντες, είναι ή έξής' Αί-
σχ ραιος, Σέλ ευκος, Ή ρακλεόδωρος. Φαίνεται μοι
δέ, δτι δεν πρέπει τις μετά του Ι^ηοηηΆηΙ νά ίσχυ-
ρισθή δτι ήρξαν οί τρεις , άκολουθοΟντες άλλήλοις
έν χρονική συνεχεία' και εν και δύο έτη δυνατόν
νά έμεσολάβησαν.

Ο άρχων Ήρακλεόδωρος είναι νέον μέλος έν τή
σειρά τών Άθήνησιν έπωνύμων. Αί δέ κατά τους
τελευταίους χρόνους γινόμεναι άνακαλύψεις μας
δικαιουσι νά έλπί'ζωμεν δ'τι ούκ εις μακράν θέλο-
μεν έχει εί μή πλήρη , άλλά άσυγκρίτως άκριβέ-
στερον ή νΟν τον κατάλογον τών αρχόντων τούτων.

Α. δτδΟΗΟυΚΑΚΕΓΤ

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΙΣΒΗΣ

Έν τή άνασκαφή ήν έπεχείρησε πρό τίνος χρό-
νου ή Αρχαιολογική Εταιρία προς τον σκοπόν
τοΟ νά άναδείξη τήνάρκτικήν γραμμήν τοΟ περιβό-
λου το Ο Άθήνησιν Όλυμπιείου άνεφάνησαν έξωθεν
ταύτης και ο/ι ολίγοι κτιστοί τάφοι τών Βυζαντι-
νών χρόνων, έχοντες έν μέρει ώς καλύμματα μάρ-
μαρά τινα ένεπίγραφα πολύ παλαιοτέρας έποχής.
Τούτων εν έκδίδομεν σήμερον,δπερ είναι περιεργό-
τατον διά τε τό σχημά του τό πρωτοφανές κχίτήν
σημασίαν του τήν ού πάνυ δήλην. Έφ'ό'σον σώζε-
ται, είναι τό τρίτον περίπου μέρος δίσκου (ή τυπα-
ρίου τυρού μεγάλου), λίθου Πεντελικου, έχοντος έπί

' Πολυδεύκ. 8,89 « ό 8έ άρχων διατι'Οησι μέν Διονύσια και Θαρ-
γήλια μετά τών επιμελητών ».

2 Ι,β&φιο, Εβν. αΐ'οίι. 1873, τομ. 1, σ. 173. ΟαΐΐΐοηΙ,
Ρ&»1β5, α. 11 άρ. 8. ϋίιίεηΐ). 8^1. 383. ΕΙ καΊ ό ΌίΐΙβη&οι^βι·,

καθ ήμάς, ίκανώς αποδεικνύει, δτι έν έν.ειντ) τή επιγραφή ο τε άρχων
και ο δήμος δέν είναι τών Αθηνών, άλλά της Σκύρου, δέν ε/ει τοΰτο
σημασιαν δια τό ήμέτερον ζήτημα- διότι άναμοιβόλως α» εορτα'ι τών
κληρούχων ήσαν ακριβές άπομίμημα τών 'ΑΟήνησι.

3 Πρβλ ΗουοαιΊ, 1^5 &χ8οοΐ3ϋοη8 Γβΐϊ^ϊβη^εκ, σ. 70 κ Ιξ.

4 «ΤΗϋ.Ιϋβ ρτορίθΐ- ΙίΙΙθί'αΙαΐ&ιιι ίίηο κίΒοιιϋ αΐίετΐα» αηίί-
φιΐοΐ' Ιιαβειί ηβςυϊΐ», ΚοβΗΙβΓ εις τήν ε'πιγρ.

ΚΦΗΜΕΡΙΣ αρχαιολογικη 1887

της ετέρας τών δριζοντίων του επιφανειών άνάγλυ-
πτον κόσμον άστεροειδή, σχ_ηματιζόμενον εκ φύλ-
λων δάφνης, μεταξύ δ αύτών τρήματα κυκλοτερή,
περί δέ τήν άντυγα γράμματα έγκεχαραγμένα εύ-
μεγέθη τών τελευταίων, αν δέν άπατώμαι, Μακε-
δονικών χρόνων, καθώς δεικνύει τό έξης του δλου
λίθου άπεικόνισμα

1 Κβοπβΐ'οΐιβ* ε αν. πρβλ. ΟυιηοηΙ, Εκ8ίΐί σ. 112 έν λ. Αϊ-
σχραΐος. Έκεϊ δέ κατα τυπογραφικό'ν σφάλμα κείται ΟΙ^ΧΧΧν αντί
ΟίιΧΧν, δπερ δμως σφάλμα τρις έπανελήφθη έν τή νεωτάτη έκδο'σει
τών βΐ&αΐκαΐΙβΓΐ 1ί(.ΊΓηθΐ· τοϋ ΗβΙ'Πίαηη: έν τω άλφαβητικώ πινάκι
τών έπωνύμων έν λλ. Αϊσ/ραιος και Σέλευκος και έν τω τών Ολυμ-
πιάδων καταλόγω, έ'νθα ό άρχων Αίσχραϊος τίθεται εις τήν ρπε ' Ό-
λυμπιάδα.

4