Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1887)

201

ΣΥΜΒΟΛΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ

202

Καλεί δέ ο τοΟ αγγείου δημιουργός χάρακα Α-
χαιών την εν Ίλιάδι τάφρον τήν έξωθεν τοΟ τεί-
χους όρυγθεΓσαν προς άμυναν τοΟ στρατοπέδου-

«.....ποτί δ' αυτόν τείχος έδειξαν,

» εκτοσθεν δε βαθεΐαν έπ' αύτω τάφρον δρυξαν,
» εϋρεΐαν, ρ,εγάλην έν δέ σκόλοπας κατέπηξαν ».

Η. 436.

ταύτην έ'δει πρώτον διαβήναι τους άπό Ιλίου δια
Τρωικού πεδίου εις τό Έλληνικόν στρατόπεδον έρ-
•/ομένους. Βουλόμενος δέ δεΐξαι ήμϊν τό τε όρυγμα
και τους σκόλοπας της τάφρου έποίησεν αυτήν
όμοίαν φυλλοβόρω κάμπη , ώς δ Σ. Κουμανούδης
επιτυχώς παρωμοίωσε τόν τοΟ σκύφου χάρακα Α-
χαιών.

Χάριν δέ των άκριβολογούντων και τάδε προσθε-
τέον. Ό μεν μετά τήν άναχώρησιν Αγαμέμνονος
δεινός άγων Ελλήνων προς Τρφας έγένετο ύπό

Ιλιον, μεταξύ Σκαμάνδρου και τάφου Ιλου, χώ-
ρου πολύ άπένοντος του Ελληνικού στρατοπέδου1.

Ο δέ δημιουργός, δ πιστώς κατά τήν Ίλιάδα τά

έπι τοΟ σκύφου πλάσας, έποίησε το τοΟ άρ^ιστρα-
τήγου άρμα ώς άφιχθέν ήδη προ της τάφρου,ένεκα
της μικράς περιφερείας τοΟ άγγείου και διά τήν
εις τάς νήας ίσως άνα'/ώρησιν Αγαμέμνονος πολύ
πριν ή έτρώθη Όδυσσεύς.

Γνωστόν δε δτι άπό παλαιού έν Ελλάδι ή τε
ζωγραφική και ή τορευτική και ή πλαστική άνε-
πόλουν έν τοϊς έ'ργοις , ού μόνον τοις προς κόσμον-
καί άγαλλίασιν, άλλα και έν τοις κατά τον βίον
χρησίμοις σκεύεσιν, εύκλεείς προγονικάς πράξεις,
μάλιστα δέ τάς κατά τόν Τρωϊκον πόλεμον, κρη—
πίδα άφθιτον άπΐέτον όόζας.

Άπό της 'ϊλιάδος δέ προερχομένου του πολλά
μεν ύπό τοΟ χρόνου παθόντος άλλ' έτι πλήρους
ζωής έργου, και της όδοΰ προλειανθείσης ύπό του
εκδότου, έλπίζω δ'τι και έτεροι επόμενοι ταΐς όδη-
γίαις αύτοΰ άποδύσονται εις τόν άγώνα. Είησαν
ούν και ταύτα μικρά άφορμή τοις έπιγειρήσουσιν ί.

Έν Αθήναις 14 Μαίου 1888.

Γ. ΝίΚΟΛΑΪΔΗΣ

ΣΥΜΒΟΛΑΙ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ

1

Αί νεώταται περί του γεωγραφικού τμήματος
του έργου τοΟ Παυσανίου ερευνάι κατέδειξαν αλη-
θώς δ'τι δ περιηγητής εις πολλά τινα μικρά άμαρ-
τήματα ύπέπεσεν, δ'περ ουδόλως παράΒοζ,ον' οί πα-
ρόμοια έργα έπιχειρισθέντες και κατ'άκολουθίαν έξ
ιδίας πείρας γινώσκοντες πόσον εύ'κολον είναι και δ
επιμελέστατος των άνθρώπων εις παραπλήσια νά
ύποπέση άβλεπτήματα, είτε τάς ιδίας αύτου ση-
μειώσεις,είτε τά παρά των άλλων λεγθέντα έπεξερ-
γαζόμενος, πρώτοι θά δώσωσι λευκήν ψηφον ύπέρ

1 "Ιοε τά ΰπ' εμού λεχθέντα εν τη Ίλιάδος στρατηγική διασκευή και
τοπογραφία και τόν εν αυτί] Πίνακα εφ' ού σημειοϋται και τό άνω της
τρίτης μάχης έπεισοδιον. "Ενεκα δέ του στενού χώρου του Πίνακος
μόνον τά ονόματα Μαχάονος και Ευρυπΰλου εγράφησαν, του μεν παρά
Σκαμανδρον, του δ' Εΰρυπύλου παρά σημα "Ιλου, τρωθε'ντων.

του περιηγητου διά τά λάθη του έκεϊνα. Ή έρευνα:
δ'μως περί των πηγών και του βαθμού1 της άπ'αύ-'
τών έξαρτήσεως τοΟ περιηγητου δεν ήχθη άκόμη,
πολλού γε και δει", είς πέρας, μάλλον δέ νά ρηθή
δύναται οτι τώρα μόλις ήρξατο. Και τω δντι δ συγ-
γραφεύς, δν δ Παυσανίας δδηγόν προέστησε της
περιηγήσεώς του εισέτι δεν έγένετο γνωστός" ει καΐ
δέ πολλά τών έν τή περιηγήσει αμαρτημάτων δύ-
νανται νά έξηγηθώσιν ώς παρανοήσεις τών πηγών
του1, ή δέ σύνταξις έργου, οίον τό τοΟ Παυσανίου
αδύνατον και νά νοηθή άνευ της βοηθείας πολλών
πηγών, μέχρις ού όμως αύται πάσαι γίνωσι γνω-
σταί δίκαιον είναι, κατακρινόμενος επί τοις άμαρ-
τήμασί του, νά έπαινήται έξ άλλου αύτός ούτος εί
που και σήμερον άποδείκνυται δ'τι διά της βίβλου
1 Παράβ ΜίΙΙΙιοΠ. ιΙ. Α. Ιπ. Ί879, σελ. 113.