Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1888)

«1

ΜΝΗΜΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

82

Πράξεως τά διάφορα γροηκά, ούτως ειπείν, ση- αλλήλων, άποτελούσαις όμως ουδέν ήττον σειράν

{*«ια δεν άπηξίωσαν και πάλαι και έν τοΓς νεωτέ- και οιονεί μέρη ού'σαις, ενός και τοΰ αύτοΰ ό'λου.

ροις χρόνοις ν' άπεικονίσωσιν οί τεχνΓται καΟ'δ- Έν Έλευσϊνι τ$ 27 Νοεμβρίου 1888.

μοιον τρόπον,έν είκοσι δηλ. κεχωρισμέναις μεν άπ' Δ. ΦίΛΙΟΣ

ΜΝΗΜΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

(Πίν. 2 χαί 3).

Τό περικαλλές τοΟτο μνημείον αρχαϊκής τέχνης, ή κόρη" αί βλεφαρίδες δμως ύποτυποϋνται δι' έρυ-

οδ τήν εικόνα σήμερον έν τω 2('' πινάκι δημοσιεύο- Οράς έν τψ μελάνι βαφής, αύτά δέ τά βλέφαρα σώ-

μεν, κατέστη ήδη περιώνυμον ύπό πολλών συχνά ζουσι λείψανα ώχρολεύκου χρώματος. Ή κεφαλή

μνημονευόμενον ]. Εινε δέ τούτο κεφαλή νεανικής αύτη άναγομένη εις τήν δευτέραν Γσως δεκαετη-

μορφης ευρεθείσα προ δύο περίπου ετών έν ταϊς ρίδα τοϋ πέμπτου π. χ. αιώνος εΤνε μετά Οαυμα-

άνασκαφαΐς της Ακροπόλεως προς το βορειανατο- στης περιεργίας έςειργασμένη και μετά λεπτότη-

λικον μέρος του Μουσείου.Ή κεφαλή αυτη μικρό- τος κατατηΗιτέχνου, ύπομιμνήσκουσα τήν Οαυμα-

"έρα πως του φυσικοΟ μεγέθους ούσα σώζει πολ- στήν έκεινην χαλκήν κεφαλήν τήν δημοσιευθείσαν

λαχοϋ ί/νη χρωματισμοϋ, ε/ει δέ τήν κόμην άνα- έν τοις α Μουσείοις Αθηνών» Ρωμα'ιδου— Σο-

οεδεμένην κατά τον συνήθη εκείνον τρόπον, όν δ φοΰλη, πίν. 16.

δο1ΐΓβϊΐ36Γ (ΜΗΛ. ά. αροΐι. ΙηβΙίΐ. ίη ΑΐΒβη, 1884) Ποία τις εϊνε ή ιστορική σημασία και ή Οέσις

ώς γνωστόν άττικον κρωβύλον αποφαίνεται. Δυο τοϋ* μνημείου τούτου έν τή άναπτύξει της δλης

ίκανώς παύεις πλόκαμοι διασταυρούμενοι φέρονται αρχαϊκής τέχνης; Τούτο εινε το κύριον ένταΟθα ζή-

έκ των όπισθεν εις τά έμπροσθεν περιΟέοντες τήν τημα. Προς τό ερώτημα τοΟτο Οά προσπαθήσω-

κεφαλήν, εινε δμως ορατοί μόνον κατά το όπισθεν μεν νά άπαντήσωμεν δια βραχέων, φρονοϋντες δτι

ήμισυ της κεφαλής μέρος, καλυπτόμενοι εμπρο- ή τεχνική αύτοϋ σημασία δύναται έπί τό πιΟανώ-

σΟεν ύπό λυτής κόμης, ήτις έπικέχυται άπο της τερον νά ορισθη διά της παρεκτάσεως συγγενών

κορυφής αύτής έπί πολύ τοϋ μετώπου και έπί τά μνημείων, εάν τοιαϋτά τινα τω όντι ύπάρχωσιν.

πλάγια. Ένταϋθα δέ ή κόμη καταπίπτει ούχί ώς "Οσοι έτυχε νά ίοωσι το μνημείον τοΟτο ύπέ-

ογκος πυκνός, άλλ' εινε περιέργως διεσκευασμένη δειςαν τήν συγγένειαν αύτοΰ προς τον περίφημον

ώς έκ πολλών σειρών τριχών συγκειμένη όμοιό- Απόλλωνα τον έπί τοΟ δυτικοΟ άετώματος τοϋ" έν

τατα τή κομμώσει της έν τω περιφήμω άγγείω τοϋ Όλυμπία ναοΰ τοϋ Διός" οί τεκμαιρόμενοι δμως έκ

Εύφρονίου εικόνος νεανικής μορφής (ΙαΙιιΊιιιοΙι ά. τούτου δτι και ή κεφαλή αύτη οφείλει νά ΟεωρηΟή

ΙηδίΐΙϋΙδ 1888 σ. 235). Ή κόμη της κε- κατ' ανάγκην έργον της Όλυμπιακής τέχνης σκέ-

φαλης ταύτης ήτο κεχρωματισμένη διά κίτρινου πτονται, κατ' έμέ κριτήν, κατά τινα άνα/ρονιστι-

τινάς χρώματος, Γ/νη δέ έρυθράς βαφής δεικνύουσι κήν μέΟοδον' διότι τό μνημεϊον τοΰτο, το έν Άτ-

τα χείλη" τό περίγραμμα τών βολβών τών οφΟαλ- τική εύρεΟέν, εινε αναμφισβητήτως άρ/αιότερον

μών εϊνε δεδηλωμένον διά μέλανος τίνος χρώμα- τών Ολυμπιακών αετωμάτων. Τήν συγγένειαν

το?, τον αύτον δέ χρωματισμόν φέρουσιν ή ιρις και άλλως και ομοιότητα τοϋ έξωτερικοϋ τύπου ουδείς

1 ΤΙ,οοχοηιι, 1.08 Γοιπίΐο* π5οοηΐο5 (Ιο ΓΑοωροΙο ϋ'ΛΐΙιοηοδ αρνείται, δυνάμεθα δμως νά άμφισβητήσωμεν τήν

(Οαζοίΐο ΑΐΌΐιοΌΐο^ίο,ιιβ 1888 ρ. 41). ΜΐιιΙι. ά. αιχΊι. ΙηβΙ. ίη ταυτότητα της έργασίας τών Αττικών μνημείων

ΑΛθη 1887 σ.373.Έντδα«τώπίριβ8ιχώβΛ. 266. ΛΙιΛαοίιάβΒ ) .-·->. ' ~'λ ι λ . V ''

»γοΗ. Ιη,ΐΐΐπΐ, 1887 σΛ. 233 Αη™.53.ΤΗβαοϋΐη«1οΓ1.οΙ1οηίο τθυ Απόλλωνος1. Αι διαφοραι,

βΐυϋϊβδ. νοί. IX ρ. 122 μετά μ!χρας εικόνος. 1 Έν ταΐς ΜϊΙΙΙι. 1887 σελ. 373 ονομάζεται ί) κεφαλή αύτη « \νε-

εψημεριε αρχαιολογικη 1886. 6