DOI Artikel:
Wolters, Paul: Pēlinoi ex Attikēs pinakes
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14589#0108
ΠΗΛΙΝΟΙ ΕΞ ΑΤΤΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΕΣ
( Πίναξ 11 )
"Οτε πλέον ή πρό εικοσαετίας δ Ββηη(1οι·Γ κατα-
στρώνων τον κατάλογον των μέχρις εκείνου του
χρόνου γνωστών πηλίνων πινάκων μετά γράφων
(Οΐ'ϊβοίπδοΐιβ υπιΐ δϊοϊϋδοΐιβ ναδβπΐίίυοί', σελ. 16)
έγνώριζεν ήμΐν τότε τό πρώτον δτι οί αρχαίοι Ελ-
ληνες μετεχειρίσΟησαν πρός τοΓς άλλοις και τον
πηΛόν εις κατασκευήν πί-Γακωχ και δτι και τού-
τους καΟ' δν τρόπον και τά αγγεία 'έγραψον, Ό
αριθμός αυτών ήν ί\άγιστός, ήτοι μόλις ί5ε?<:α
Λ-αί τρεϊο Ό αριθμός αύτών ηύ'ξησεν έκτοτε σφό-
δρα, πρό πάντων μεν δια της παρά τήν ΚόρινΟον 1
ανευρέσεως εκατοντάδων θραυσμάτων, έπειτα δέ
και διά των εν τη Αττική εις φώς έλΟόντων εν
διαα-όροις σκαφαϊς.
Οί πλείστοι των έν λόγω πινάκων είναι μικροί τό
μέγεθος, άλλ' αί έπ' αύτών γραφαί άποτελοΟσιν
έν τι δ'λον, αί δέ κατά το άνω μάλιστα χείλος
της πλίνθου του πίνακος όπαί μαρτυροΟσιν άπο
κοινού μετά τίνων άρ·/αίων εικόνων (ΒβηηιΙοΐ'Γ ε.
ά. σελ. 13) δτι συνείΟιζον νά κρεμώσιν αυτούς
έν τοις ίεροϊς, ενίοτε δέ και νά τούς προσηλώσι.
Προσηλωμένον λ. γ. πρέπει νά ύποΟέσωμεν τον
τοΟ Λούβρου πίνακα τον εϊκονίζοντα τον παρά τον
νεκράν θρηνον (Ββηηϋοΐ'ί" πίν. 1, ΙΙαγβΙ καί Οοΐ-
Ιί^ηοιι ε. ά. σελ. 143) ένεκα του τρόπου της το-
ποθετήσεως των οπών, εκ οέ της γραψΐ)ζ αύτοΰ
ανάγκη νά είκάσωμεν δτι ούοαμοΰ άλλαχοΰ ή έν
οίκογενειακώ τινι τάφω ήρμοζε νά ήναι τοποθε-
τημένος.
Πλήν δ'μως τών πολυαρίθμων τούτων πινακί-
δων, άς έν τω συνόλω αύτών ώς αναθήματα δυ-
1 Παράβ. ΡιΐΓίντβηβΙθΓ, ΒοϋοΙίΓοίΙΐϋης (Ιογ να8θη8απιιηΙιιη<*
I σελ. 47, Κα^οΙ χα! ΟοΙΙι'ίχηυη, ΟόΐίίΓηπιαο £ΐ·οο(|υο σελ. 144,
(ΌΙΗ^ηοη έν τοις Μοηιίπιοηΐ» {,ΊΌΟίί II άριΟ. 11—13 χαί τήν
έχει βιβλιογραφίαν.
νάμεΟα νά ύπολάβωαεν, ύπάρ/ει καί ετέρα τις
τάξις, μέχρι τούδε ολίγα αριθμούσα παραδείγ-
ματα, πινάκων άπά τών άλλων εκείνων διά τοΟ
μεγέθους καί του -πάγους αύτών διακρινομένων
καί αρχικώς πρόςτινα άρχιτεκτονικόν σκοπάν προω-
ρισμένων. Παράδειγμα τούτου τοΟ τρόπου είναι
τό ύπό τοΟ βοηΐΗίοΐ'Γ έν τούτω τω περιοδικώ (1887
σελ. 114 καί ές. πίν. 6) μετ' εικόνος δημοσιευθέν
πίνακοα θραύσμα έκ της Ακροπόλεως Αθηνών,
όπερ έσχάτως έτι μάλλον συνεπληρώΟη διά τής
ευρέσεως καί ετέρου θραύσματος (Αΐΐιβη. Μίΐΐΐιοιί.
XIII σελ. 228) ώστε νΟν τά δλον ΰψος της πλίν-
θου είναι σχεδόν 0,70. Τών στενών πλευρών της
πλίνθου μόνον ή άνωτέρα ήτο το πάλαι δρατή καί
τούτου ένεκα καί μόνον αύτη κεκοσμημένη, αί
λοιπαί στεναί πλευραί ειχον άφεΟή ά/ατέργαστοι
καί άνώμαλοι, ώστε προδήλως δεν έφαίνοντο (Έφ.
'Αρχ. 1887 σελ. 117 καί 124). Ανάγκη λοιπόν
νά φαντασΟώμεν καί τούτον τον πίνακα μετ' άλ-
λων ομοίων έ'ν τινι Οωρακείω ένιδρυμένον, κατά δέ
τάς πλαγίας στενάς αύτού πλευράς ύπό οιονεί ξύ-
λινων ή λίθινων παραστάδων, ώς ύπό πλαι-
σίου, περιβεβλημένον. Πολύ δέ μάλλον καταφανε-
στέρα είναι ή χρησις τοιούτων πινάκων πρός τινα
άρ/ ιτεκτονικόν σκοπόν έν τοις Οραύσμασι δύο αε-
γαλειτέρων σειρών, ών αί γραφαί είκόνι'ζον τά της
τα<ρης έν γένει' ευρέθησαν καί ταύτα έν Αθήναις
όπισθεν τού Όρφανοτροφείου Χατζηκώστα, καί
είναι νΟν κτήμα τού έν Βερολίνω Μουσείου ( ΡαΐΊ-
\νϋη·ίΙβι·,ναδϋηήηιηηιΐιιη^ I σελ. 315), μόλις δέ
πρό ολίγου καί μόνον έν μέρει έδημοσιεύθησαν ει-
κόνες αύτών (Οαζ<;ΙΙο Αιτίιι'οΐ. XIII σελ. 22ο).
Τό ΰψος εκάστης πλίνθου είναι 0,37,τά μήκος 0,43
περίπου καί το πάχος των 0,025-0,037 Γ. Μ.
« ούδέν δέ παρατηρείται έπ' αύτών τό μαρτυρούν
( Πίναξ 11 )
"Οτε πλέον ή πρό εικοσαετίας δ Ββηη(1οι·Γ κατα-
στρώνων τον κατάλογον των μέχρις εκείνου του
χρόνου γνωστών πηλίνων πινάκων μετά γράφων
(Οΐ'ϊβοίπδοΐιβ υπιΐ δϊοϊϋδοΐιβ ναδβπΐίίυοί', σελ. 16)
έγνώριζεν ήμΐν τότε τό πρώτον δτι οί αρχαίοι Ελ-
ληνες μετεχειρίσΟησαν πρός τοΓς άλλοις και τον
πηΛόν εις κατασκευήν πί-Γακωχ και δτι και τού-
τους καΟ' δν τρόπον και τά αγγεία 'έγραψον, Ό
αριθμός αυτών ήν ί\άγιστός, ήτοι μόλις ί5ε?<:α
Λ-αί τρεϊο Ό αριθμός αύτών ηύ'ξησεν έκτοτε σφό-
δρα, πρό πάντων μεν δια της παρά τήν ΚόρινΟον 1
ανευρέσεως εκατοντάδων θραυσμάτων, έπειτα δέ
και διά των εν τη Αττική εις φώς έλΟόντων εν
διαα-όροις σκαφαϊς.
Οί πλείστοι των έν λόγω πινάκων είναι μικροί τό
μέγεθος, άλλ' αί έπ' αύτών γραφαί άποτελοΟσιν
έν τι δ'λον, αί δέ κατά το άνω μάλιστα χείλος
της πλίνθου του πίνακος όπαί μαρτυροΟσιν άπο
κοινού μετά τίνων άρ·/αίων εικόνων (ΒβηηιΙοΐ'Γ ε.
ά. σελ. 13) δτι συνείΟιζον νά κρεμώσιν αυτούς
έν τοις ίεροϊς, ενίοτε δέ και νά τούς προσηλώσι.
Προσηλωμένον λ. γ. πρέπει νά ύποΟέσωμεν τον
τοΟ Λούβρου πίνακα τον εϊκονίζοντα τον παρά τον
νεκράν θρηνον (Ββηηϋοΐ'ί" πίν. 1, ΙΙαγβΙ καί Οοΐ-
Ιί^ηοιι ε. ά. σελ. 143) ένεκα του τρόπου της το-
ποθετήσεως των οπών, εκ οέ της γραψΐ)ζ αύτοΰ
ανάγκη νά είκάσωμεν δτι ούοαμοΰ άλλαχοΰ ή έν
οίκογενειακώ τινι τάφω ήρμοζε νά ήναι τοποθε-
τημένος.
Πλήν δ'μως τών πολυαρίθμων τούτων πινακί-
δων, άς έν τω συνόλω αύτών ώς αναθήματα δυ-
1 Παράβ. ΡιΐΓίντβηβΙθΓ, ΒοϋοΙίΓοίΙΐϋης (Ιογ να8θη8απιιηΙιιη<*
I σελ. 47, Κα^οΙ χα! ΟοΙΙι'ίχηυη, ΟόΐίίΓηπιαο £ΐ·οο(|υο σελ. 144,
(ΌΙΗ^ηοη έν τοις Μοηιίπιοηΐ» {,ΊΌΟίί II άριΟ. 11—13 χαί τήν
έχει βιβλιογραφίαν.
νάμεΟα νά ύπολάβωαεν, ύπάρ/ει καί ετέρα τις
τάξις, μέχρι τούδε ολίγα αριθμούσα παραδείγ-
ματα, πινάκων άπά τών άλλων εκείνων διά τοΟ
μεγέθους καί του -πάγους αύτών διακρινομένων
καί αρχικώς πρόςτινα άρχιτεκτονικόν σκοπάν προω-
ρισμένων. Παράδειγμα τούτου τοΟ τρόπου είναι
τό ύπό τοΟ βοηΐΗίοΐ'Γ έν τούτω τω περιοδικώ (1887
σελ. 114 καί ές. πίν. 6) μετ' εικόνος δημοσιευθέν
πίνακοα θραύσμα έκ της Ακροπόλεως Αθηνών,
όπερ έσχάτως έτι μάλλον συνεπληρώΟη διά τής
ευρέσεως καί ετέρου θραύσματος (Αΐΐιβη. Μίΐΐΐιοιί.
XIII σελ. 228) ώστε νΟν τά δλον ΰψος της πλίν-
θου είναι σχεδόν 0,70. Τών στενών πλευρών της
πλίνθου μόνον ή άνωτέρα ήτο το πάλαι δρατή καί
τούτου ένεκα καί μόνον αύτη κεκοσμημένη, αί
λοιπαί στεναί πλευραί ειχον άφεΟή ά/ατέργαστοι
καί άνώμαλοι, ώστε προδήλως δεν έφαίνοντο (Έφ.
'Αρχ. 1887 σελ. 117 καί 124). Ανάγκη λοιπόν
νά φαντασΟώμεν καί τούτον τον πίνακα μετ' άλ-
λων ομοίων έ'ν τινι Οωρακείω ένιδρυμένον, κατά δέ
τάς πλαγίας στενάς αύτού πλευράς ύπό οιονεί ξύ-
λινων ή λίθινων παραστάδων, ώς ύπό πλαι-
σίου, περιβεβλημένον. Πολύ δέ μάλλον καταφανε-
στέρα είναι ή χρησις τοιούτων πινάκων πρός τινα
άρ/ ιτεκτονικόν σκοπόν έν τοις Οραύσμασι δύο αε-
γαλειτέρων σειρών, ών αί γραφαί είκόνι'ζον τά της
τα<ρης έν γένει' ευρέθησαν καί ταύτα έν Αθήναις
όπισθεν τού Όρφανοτροφείου Χατζηκώστα, καί
είναι νΟν κτήμα τού έν Βερολίνω Μουσείου ( ΡαΐΊ-
\νϋη·ίΙβι·,ναδϋηήηιηηιΐιιη^ I σελ. 315), μόλις δέ
πρό ολίγου καί μόνον έν μέρει έδημοσιεύθησαν ει-
κόνες αύτών (Οαζ<;ΙΙο Αιτίιι'οΐ. XIII σελ. 22ο).
Τό ΰψος εκάστης πλίνθου είναι 0,37,τά μήκος 0,43
περίπου καί το πάχος των 0,025-0,037 Γ. Μ.
« ούδέν δέ παρατηρείται έπ' αύτών τό μαρτυρούν