DOI Artikel:
Philios, Demetrius: Thrausmata pinakiōn kai angeiōn ex Eleusinos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14589#0114
ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΠΙΝΑΚΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΙΩΝ ΕΞ ΕΑΕΥΣΙΝΟΣ
(πίναζ 12)
Σκάπτων προπέρυσι πρός ανατολάς της ποψπι-
κης όδον κατά το μεταξύ ταύτης και τοΟ έξ ώμών
πλίνθων τοίχου μέρος εύρον εις τά βαθύτατα της
έκεΓ έπιχώσεως στρώματα1 και παρ' αύτον σχεδόν
τον βράχον μετά και άλλων ευρημάτων και τά
δύο θραύσματα τοΟ άγγείου ίάμφορέως;) ού έ'χει
προ οφθαλμών την εικόνα εις το πραγμ.ατικόν μέ-
γεθος2 δ αναγνώστης των γραμμών τούτων" δυ-
στυχώς πασαί μου αί προσπάθειαι προς εΰρεσιν και
τών άλλων τεμα/ίων, ώστε νάποτελεσθή τουλά-
χιστον ολόκληρος ό λαιμός του άγγείου και κατ
άκολουΟίαν και ή έπί τοΟ /είλους τοΟ στομίου αύ-
τοΟ επιγραφή, απέβησαν μάταια*., ελπίδας δέ πολ-
λάς δεν εχω νάνεύρω αύτά άλλα/οΟ που- άλλα
και αύτά τά περισωΟέντα ήμίν θραύσματα, καίπερ
προσαρμόζοντα κατά τό άνώτερον αύτών μέρος, ώς
βλέπει ό άναγνώστης εν τη είκόνι, πάλιν άφίνουσι
κενόν εν τω μεταξύ, πράγμα λυπηρόν, διότι ουσ-
κατάληπτον άποοαίνει, έμοί τούλά/ιστον, τό κατ
έκείνο τό μέρος είκονιζόμενον άντικείμενον.Τό προε-
ξέχον τοΟ στομίου μέρος έκόσμει μεταξύ δύο ερυ-
θρών ταινιών σύμπ7^εγμα έκ φύλλων και καλύκων
λωτού εναλλάξ τεθειμένων' τά φύλλα εχουσι βαθύ
έρυθρόν /ρώμα, αί δε κάλυκές εϊσι μέλανι χρώ-
ματι γεγραμμέναι, λευκώ δέ ό οφθαλμός αύτών.
Ύπό τό στόμιον περιΟέει τον λα'μον μέλαινα ται-
νία και ύπό ταύτην ετέρα στενοτέρα ερυθρά, ύπό δέ
ταύτην και μέχρις αύτής φθάνουσαι εί/.ονί'ζονται
αί μορφαί. Σώζονται νυν τούτων προς τά δεξιά τοΟ
όρώντος, άνδρός μεν τό άνώτερον μέρος τοΟ σώ-
ματος, πωγωνοφορου και κομωντος γορουντος οε
οίχρουν 3 χιτώνα και έπ' αύτοΟ ίμάτιον, γυναικός
1 Παράβ. Πρακτικά του έτους 1887 σελ. 57.
2 Ύπό τόν άριθ. 1 α έσημειώΟη ή ενεπίγραφο; επιφάνεια του χεί-
λους τοϋ στομίου, ύπό δε τόν άριθ. 1 β ή διατομή τοϋ άγγείου, οπως
δίίνθγί τά πάχος και τά διάφορα αϋτοϋ προεξέχοντα μέρη.
3 Τοϋ λευκού χρώματος τοϋ χιτώνός του ούδέ τό ελάχιστον σώζε-
ται Ιχνος, άλλά τό με'λαν έκεΐ χρώμα ολως άΛαμπίο. όν δεικνύει σα-
φώς δτι έπ' αύτοΰ έτερον χρώμα ήν έπιτεΟειμένον" έν τή εϊκο'νι επε-
τέθη λευκόν χρώμα όχι μο'νον κατ' άναλογίαν άλλων ομοίων αγγείων,
άλλά και διο'τι παρετηρηΟη ό'τι έκεΐ κυρίως τό μέλαν χρώμα είναι
ολως άμαυρόν ένθα έπεχάΟητο άλλοτε λευκόν χρώμα, ώς λ. χ. έπί τοϋ
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1888.
δέ τό πρόσωπον σ/εδόν όλό/.ληρον και τοΟ κρανίου
το πλεΓστον' ί'σταντο δέ αντιμέτωποι άλλήλων καΐ
οιονεί εις ζώηράν συνοιάλε:ιν, ώς έ'στιν είκάσαι έκ
της /ειρονομίας τοϋ άνόρος και της έν γένει εκφρά-
σεως τών προσώπων. Πρός τάριστερά τοΟ θεατού"
σώζονται επίσης άνδρός μέν ή /εφαλή μετά μέρους
τοΟ λαιμοί πωγωνο-οόρου /.αί κομώντος ωσαύτως,
γυναικός δέ ή /.εφαλή μετά του λαιαοΟ σ/εδόν
δλοκλήρου, άλλά τό πρόσωπον αύτης άπετρίοη
ολίγον τι κατα τό τηγούποι-' ή Οέσ'.ς όμως αύτών
είναι πά/τη οιά>ορος τη; τον προηγουμένων" εικο-
νίζονται ό ε'ς κατόπιν τ-υ άλλου και πρός τά εμ-
πρός, ήτοι πρός τ^ριστερά, άμοότεροι βλέποντες" έν
τω μέσω δέ τώ/ δυο τούτων ζευγών είκονίζετο τό
δυσκατάληπτον εκείνο πράγμα, οπερ ήδη έμνημό-
νευσα. Κϊκονίζοντο οέ, ώς συνήθως έν τοΓς τοιού-
τοις άγγείοις, αί μορφαί έν καταγραφή. Η όλη έρ-
γασία του άγγείου φαίνεται ούσα οϋ/ί τ'.ς άκριβο-
λόγος ό πηλός αύτου μ;τριος καΐ ού/ί πά^υ κα-
λώς έψτ,μένος' και όμως ό ποιήσας αϋτό τε/νίτης
δεν άπηξίωσε να θέση έπ αυτού την ύπογραφήν
του ώς θά έλέγομεν σήμερον.
Κλείν.αχος μ' έποίεσε κε',Λίκε......
άνα/.ράζει ή επί τοΰ /είλους του επιγραφή. ΚΧεί-
μαχ<κ οϋδ ώς όνομα κύριον δέν φέρεται άναγε-
γραμμένον έν τώ λεακώ τοΟ Ρ;ιρο' πολύ δέ όλι-
γωτερον ώς αγγειογράφος και τοΟτο άποτελεί
άναντ'.ρρήτως τήν άξίαν τών ήμετέρων θραυσμά-
των μας γνωρίζουσι δηλ. και έτερον άγγειογρά-
προσώπου της πρός τά δεξιά τοϋ Οεατοϋ γυναικο'ς, τοϋ οποίου ωσαύτως
ουδέν ίχνος τοΰ λευκοϋ του χρωματισμοϋ διεσώΟη" έκ τούτου δέ του
λόγου ορμώμενος ό λιθογράφος λευκόν έπέΟηκε χρώμα και έπί της
ταινίας της κόμης αυτής, όχι ορθώς, ώς νομίζω, (και λυπούμαι διότι
έγκαίροις δέν παρετήρησα τό πράγμα | διότι ένταύ'Οα ήρμοζε μάλλον
τό κόκκινον χρώμα" κόκκινη ην ή ταινία και της ετέρας γυναικός. Έν
γένει δέ τα χρώματα απεδόθησαν έν τή ίϊχΑη ού/ί ακριβώς οΤα νϋν
είσι πολλαχοΰ τοΰ αγγείου, αλλ' οία ώφειλον νά ηναΓ διότι και αύτό
τό μέλαν φαίνεται νϋν ένιαχοΰ ώσεί έξίτηλον γενόμενον, διότι έξ αρ-
χής δέν ε χ_ε πιυσιι καλώς, ώς κο νώς λέγομεν. Ό έρυΟρόξανΟος όμως
τοΰ άγγείου και ό κιρρος της πινακίδος χρωματισμός άπεδο'Οη έν τη
είκόνι ώς οίον τε πιστότερον.
13
(πίναζ 12)
Σκάπτων προπέρυσι πρός ανατολάς της ποψπι-
κης όδον κατά το μεταξύ ταύτης και τοΟ έξ ώμών
πλίνθων τοίχου μέρος εύρον εις τά βαθύτατα της
έκεΓ έπιχώσεως στρώματα1 και παρ' αύτον σχεδόν
τον βράχον μετά και άλλων ευρημάτων και τά
δύο θραύσματα τοΟ άγγείου ίάμφορέως;) ού έ'χει
προ οφθαλμών την εικόνα εις το πραγμ.ατικόν μέ-
γεθος2 δ αναγνώστης των γραμμών τούτων" δυ-
στυχώς πασαί μου αί προσπάθειαι προς εΰρεσιν και
τών άλλων τεμα/ίων, ώστε νάποτελεσθή τουλά-
χιστον ολόκληρος ό λαιμός του άγγείου και κατ
άκολουΟίαν και ή έπί τοΟ /είλους τοΟ στομίου αύ-
τοΟ επιγραφή, απέβησαν μάταια*., ελπίδας δέ πολ-
λάς δεν εχω νάνεύρω αύτά άλλα/οΟ που- άλλα
και αύτά τά περισωΟέντα ήμίν θραύσματα, καίπερ
προσαρμόζοντα κατά τό άνώτερον αύτών μέρος, ώς
βλέπει ό άναγνώστης εν τη είκόνι, πάλιν άφίνουσι
κενόν εν τω μεταξύ, πράγμα λυπηρόν, διότι ουσ-
κατάληπτον άποοαίνει, έμοί τούλά/ιστον, τό κατ
έκείνο τό μέρος είκονιζόμενον άντικείμενον.Τό προε-
ξέχον τοΟ στομίου μέρος έκόσμει μεταξύ δύο ερυ-
θρών ταινιών σύμπ7^εγμα έκ φύλλων και καλύκων
λωτού εναλλάξ τεθειμένων' τά φύλλα εχουσι βαθύ
έρυθρόν /ρώμα, αί δε κάλυκές εϊσι μέλανι χρώ-
ματι γεγραμμέναι, λευκώ δέ ό οφθαλμός αύτών.
Ύπό τό στόμιον περιΟέει τον λα'μον μέλαινα ται-
νία και ύπό ταύτην ετέρα στενοτέρα ερυθρά, ύπό δέ
ταύτην και μέχρις αύτής φθάνουσαι εί/.ονί'ζονται
αί μορφαί. Σώζονται νυν τούτων προς τά δεξιά τοΟ
όρώντος, άνδρός μεν τό άνώτερον μέρος τοΟ σώ-
ματος, πωγωνοφορου και κομωντος γορουντος οε
οίχρουν 3 χιτώνα και έπ' αύτοΟ ίμάτιον, γυναικός
1 Παράβ. Πρακτικά του έτους 1887 σελ. 57.
2 Ύπό τόν άριθ. 1 α έσημειώΟη ή ενεπίγραφο; επιφάνεια του χεί-
λους τοϋ στομίου, ύπό δε τόν άριθ. 1 β ή διατομή τοϋ άγγείου, οπως
δίίνθγί τά πάχος και τά διάφορα αϋτοϋ προεξέχοντα μέρη.
3 Τοϋ λευκού χρώματος τοϋ χιτώνός του ούδέ τό ελάχιστον σώζε-
ται Ιχνος, άλλά τό με'λαν έκεΐ χρώμα ολως άΛαμπίο. όν δεικνύει σα-
φώς δτι έπ' αύτοΰ έτερον χρώμα ήν έπιτεΟειμένον" έν τή εϊκο'νι επε-
τέθη λευκόν χρώμα όχι μο'νον κατ' άναλογίαν άλλων ομοίων αγγείων,
άλλά και διο'τι παρετηρηΟη ό'τι έκεΐ κυρίως τό μέλαν χρώμα είναι
ολως άμαυρόν ένθα έπεχάΟητο άλλοτε λευκόν χρώμα, ώς λ. χ. έπί τοϋ
ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1888.
δέ τό πρόσωπον σ/εδόν όλό/.ληρον και τοΟ κρανίου
το πλεΓστον' ί'σταντο δέ αντιμέτωποι άλλήλων καΐ
οιονεί εις ζώηράν συνοιάλε:ιν, ώς έ'στιν είκάσαι έκ
της /ειρονομίας τοϋ άνόρος και της έν γένει εκφρά-
σεως τών προσώπων. Πρός τάριστερά τοΟ θεατού"
σώζονται επίσης άνδρός μέν ή /εφαλή μετά μέρους
τοΟ λαιμοί πωγωνο-οόρου /.αί κομώντος ωσαύτως,
γυναικός δέ ή /.εφαλή μετά του λαιαοΟ σ/εδόν
δλοκλήρου, άλλά τό πρόσωπον αύτης άπετρίοη
ολίγον τι κατα τό τηγούποι-' ή Οέσ'.ς όμως αύτών
είναι πά/τη οιά>ορος τη; τον προηγουμένων" εικο-
νίζονται ό ε'ς κατόπιν τ-υ άλλου και πρός τά εμ-
πρός, ήτοι πρός τ^ριστερά, άμοότεροι βλέποντες" έν
τω μέσω δέ τώ/ δυο τούτων ζευγών είκονίζετο τό
δυσκατάληπτον εκείνο πράγμα, οπερ ήδη έμνημό-
νευσα. Κϊκονίζοντο οέ, ώς συνήθως έν τοΓς τοιού-
τοις άγγείοις, αί μορφαί έν καταγραφή. Η όλη έρ-
γασία του άγγείου φαίνεται ούσα οϋ/ί τ'.ς άκριβο-
λόγος ό πηλός αύτου μ;τριος καΐ ού/ί πά^υ κα-
λώς έψτ,μένος' και όμως ό ποιήσας αϋτό τε/νίτης
δεν άπηξίωσε να θέση έπ αυτού την ύπογραφήν
του ώς θά έλέγομεν σήμερον.
Κλείν.αχος μ' έποίεσε κε',Λίκε......
άνα/.ράζει ή επί τοΰ /είλους του επιγραφή. ΚΧεί-
μαχ<κ οϋδ ώς όνομα κύριον δέν φέρεται άναγε-
γραμμένον έν τώ λεακώ τοΟ Ρ;ιρο' πολύ δέ όλι-
γωτερον ώς αγγειογράφος και τοΟτο άποτελεί
άναντ'.ρρήτως τήν άξίαν τών ήμετέρων θραυσμά-
των μας γνωρίζουσι δηλ. και έτερον άγγειογρά-
προσώπου της πρός τά δεξιά τοϋ Οεατοϋ γυναικο'ς, τοϋ οποίου ωσαύτως
ουδέν ίχνος τοΰ λευκοϋ του χρωματισμοϋ διεσώΟη" έκ τούτου δέ του
λόγου ορμώμενος ό λιθογράφος λευκόν έπέΟηκε χρώμα και έπί της
ταινίας της κόμης αυτής, όχι ορθώς, ώς νομίζω, (και λυπούμαι διότι
έγκαίροις δέν παρετήρησα τό πράγμα | διότι ένταύ'Οα ήρμοζε μάλλον
τό κόκκινον χρώμα" κόκκινη ην ή ταινία και της ετέρας γυναικός. Έν
γένει δέ τα χρώματα απεδόθησαν έν τή ίϊχΑη ού/ί ακριβώς οΤα νϋν
είσι πολλαχοΰ τοΰ αγγείου, αλλ' οία ώφειλον νά ηναΓ διότι και αύτό
τό μέλαν φαίνεται νϋν ένιαχοΰ ώσεί έξίτηλον γενόμενον, διότι έξ αρ-
χής δέν ε χ_ε πιυσιι καλώς, ώς κο νώς λέγομεν. Ό έρυΟρόξανΟος όμως
τοΰ άγγείου και ό κιρρος της πινακίδος χρωματισμός άπεδο'Οη έν τη
είκόνι ώς οίον τε πιστότερον.
13