Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1890)

ΑΝΑΘΗΜΑΤΙΚΟΝ ΑΝΑΓΛΥΦΟΝ ΕΞ ΑΤΤΙΚΗΣ1

Πίνας* 1

ως,

ϊό έν τώ Γ'.' πίνακι άπεικονιζομενον εκτυπον μάλλον ον υ,ετά μικρας τίνος άποστρογγυλώσ

άνάγλυφον παριστά δυο ομοιομόρφους Αθηνάς τοΟ εχει τήν εκφρασιν γλυκεϊαν μετά τίνος Οπολανθα-

αρχαιοτέρου τύπου της θεάς ταύτης ιστάμενης κατ' νουσης σοβαρότητος, ελλείπει δ' άπ' αύτου το τυ-

ένώπιον. Η θεά είνε ένδεδυμένη ποδήρη γιτώνα πικόν έκεΓνο μειδίααα *.

Γ 1 1Γ ι Λ. Γι

στενούμενον προς τά κάτω και οιονεί συμπεφυκότα Παραβάλλοντες τήν Αθηναν ταύτην προς τήν

τοις συμβεβηκόσιν αυτής σκέλεσιν' από του δεςιοΰ επί του αετώματος τοΟ εν Αίγίνη ναοΰ βλέπομεν,

ώμου έςηρτηται έπίβλημά τι άποληγον εις οξύ οτι ώς προς τήν στάσιν, τήν άναβολήν και τον

μετά πτυχών συμμετρικών. Τή μεν δεξιά κρατεί δπλισμόν είνε καθόλου ειπείν παρεμφερής εκείνη,

ή θεά δόρυ2, τή δε αριστερά προβάλλεται ασπίδα διαφέρει δέ της Αίγιναίας κατά τον σχηματισμών

στ

ρογγύλην έφ'ής Γοργόνειον άνάγλυπτον. Έκτος και τήν εκφρασιν του προσώπου" ό τεχνίτης

εν-

τής άσπίδος φέρει ή θεά και αιγίδα, ώς δεικνύου- ταυθα άποφεΰγων τήν κατά συνθήκην εργασίαν της

σιν αί επί του δεξιού ώμου αντί θυσάνων έξαπλού- παλαιοτέρας τέχνης προσ-πάΟησε νά δώση εις τό

μεναι κεφαλαί οφεων. Ή κεφαλή της θεάς καλύπτε- έργον του ψυχικήν τινα εκφρασιν* άναγκαίως λοι-

ται ύπό κόρυθος* ή κόμη αυτής είνε διεσκευασμένη πόν πρέπει νά άναγάγωμεν το άνάγλυφον εις γρό-

κατά συνθήκην καί έπιτεθειμένη ώςπερ φενάκη, νους νείυτέρους ολίγον των της Αίγιναίας Αθηνάς,

προσέτι δέ είνε έξειργασμένη παντελώς λεία (§1αΙΐ), περί τους χρόνους δηλ. του πέμπτου π. Χ. αιώνος

ώστε ουδεμία υπολείπεται αμφιβολία οτι ήτό ποτε μεσουντος.

κεχρωματισμένη3.Τά ώτα άφ'ών έξήρτηνται ενώτια Το σχήμα του μνημείου ανήκει εις τους λεγο-

εχουσι σχεδόν τήν φυσικήν αυτών θέσιν, ουκ δντα μένους ναίακονο. παρόμοιου τω της Κυβέλης, τω

τεθειμ,ένα πολύ υψηλά κατά τήν συνήθειαν της άρ- ύπ' αριθ. 6 του παρενθέτου πίνακος άπεικονιζο-

■χαϊκής τέχνης* τό μέτωπον είνε ύψηλόν πο_>ς καί μένω" είχε δέ τό άετωμάτιον αύτου πρόσθετου,

ορθιον, τά μικρόν εξέχοντα όμματα εχουσι τήν κλί- ώς δεικνύουσιν αί δύο στρογγύλαι όπαί αί επί της

σιν ευθείαν προς τήν ρίνα, σύμμετρον οϋσαν καί άνω δριζοντείου αύτου πλευράς εις ας εγομφουτο'

Ι'χουσαν τά πτερύγια ήρέμα δεδηλωμένα" τά χείλη τήν πλευράν ταύτην άπεικονίσαμεν επί τούτω κε-

εινε παχέα μάλλον* αί παρειαί άπαλαί καί ήττον χωρισμένην ύπ'άριθ. 2 τοΟ πρώτου πίνακος. Εύ-

εύτραφεϊς καί σαρκώδεις, τό πρόσωπον ωοειδές ρέθη δέ τό μνημειον εν άγρώ ού μακράν τών Αθη-
νών κειμένω καθ ά έπληοοφόρησεν ήυ.άς Ό πωλή-

1 Ό λίθος εΐνε πεντελτίσιος ΰψ.0,48, πλάτ. 0,51, πάχ. 0,06 Γ.Μ., σας αύτό άρχαιοπώλης εις τήν ήμετέραν Άρχαιο-

Ιχειδέ σχήμα ναίσχου μετά τριών παραστάδων. ^ποτετριμμέναι εΤνε λογίκήν Έταΐοίαν, είς της όποίαςτήν κατοχήν

άμφότεραι αί ΆΟηναΐ κατά τήν ρίνα, άποκεκρουσμένον δέ έν με'ρει τό ^ Γ,', , , * ,

κάτω όριζο'ντειον περώώριον μετά τών «χρων ποδών τών δύο οέώ'ν. όιατελει νυν. 1 οσαυτα περι της εργασίας, τών χρο-

2 Τό δόρυ εκατε'ρας τών θεών είνε συμφυές ταίς παραστάσιν , έφ' νων? το0 σχήματος καί τής προελεύσεως τοΟ μνη-
ων ό τεννίτης προς εύκολίαν του, ίσως δέ καί δι'οϊκονομιαν χώρου , λ , ,, <\ , , / γ , ,

, , , , , ,.*, , λ, ,, , ~ μειου'μεταοαινομενηοη ειςτο κυριον ςητημα ημων,

παρεστησεν αυτο οια ραοοωσεως εγναρα-/υεισης και επι τιυν ουο παρα- ι ι ι ι ι * ι » ι μ ι.

στάδιον, τη; μεσαίας τ^ς χωριζούσης τάς δύο θεάς, καί της έν δεξιά τήν έξήγησιν τής οιπλής παραστάσεως τής Αθηνάς,
άκρας παραστάδος. _ , , , , Γνωστόν εϊνε οτι διπλα.Γ παραστάσεις τής θεάς

3 "Οτι τό άνάγλυφον ήτο' ποτε κε/ρωματισμένον φαίνεται καί άπό 4 λ ,, , , „

«μυδρά τίνα Ι'χνη χρωματισμού σωζόμενα Ετι έπ'αύτού, καί άπό μέρη απαντώσι και έπι άλλων μνημείων τής τέχνης οίον

τινά έξειργασρένα άτελε'στερον υπό του γλύπτου οίον τό έπί τής 1) ΔνΟ άηίκείμεναυ ά. ϊ.ΐήΛαίΟ, καί επί βρά^ΟΌ

άσπίδος Γοργόνειον καί τό έπί τών παραστάδων δορυ. Τας μερικάς

βεβαίως ταύτας περί τήν έκτέλεσιν ατέλειας ό τεχνίτης έμελλε νά διορ- I 'Η εκφρασις, ή έν τώ πρωτοτύπω παρατηρούμενη, δεν άπεδο'θη

Οώση διά χρωμάτιον. δυστυ/ώς έν τω άπεικονίσματι πλήρης.

ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1890. 1