Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1892)

113

δημητηρ - σεληνη

114

παρά τισι των Ελλήνων και νά αντικατασταθώ δια
παραλλαγής τίνος τοΟ δμοιον φθόγγον παριστώντος
πΐ, ή και οι αύτοΟ τούτου τοΟ πΐ ίσως το κατ αρ-
χάς1. Τεκμήριον δέ δτι το Φοινικικον ΙίβΟι εν τισιν
άλφαβήτοις έζηφανίσθη εύθύς ές άρνης και ούδα-
μώς άνεφάνη έν αύτοϊς ό παρηλλαγμένος τύπος Β
εϊνε το ίδιόρρυθμον σχήμα Β, όπερ εχει το ε ψιλόν
έν τω Κορινθιακή άλφαβήτω,παραχθέν χάριν βρα-

χυγραφίας εκ του" Ε, ώς εύλογώτατα διατείνεται ό"
ΚΓβΙδοΗιηβΓ 2' διότι δυσκόλως Οά ήτο δυνατόν νά
παραχθή το τοιούτον ε ψιλόν, αν έν τω αύτώ άλ-
φαβήτω ύπήρχε προηγουμένως έν χρήσει, καίπερ
άπο πολλού χρόνου άπηρχαιωμένον, το αυτό στοι-
χεΐον ώς βήτα.

Ανδρέας Ν. Σκιάς

ΔΗΜΗΤΗΡ-ΣΕΛΗΝΗ

[Πίν. 5)

Τό έπι τοΟ δου πίνακος άπεικονισΟέν άνάγλυφον
ευρέθη μεν έν Έλευσΐνι κατά τό 1888 έτος, άνα-
σκαπτομένου του περιέργου έκείνου οικοδομήματος
το0 παρά τον μεσαϊον στρογγύλον πύργον τοΟ τεί-
χους του περιβόλου ", είναι δέ νυν κατατεθειμένον
ύπ' άρ. ΑιΟ. 4353 έν τη Συλλογή της Αρχ. Ε-
ταιρίας έν τω Πολυτεχνεία). Τό άνάγλυφον (υψος
αυτού 0.193, πλάτος κατά το κάτω αέρος 0.17,
πάχος 0.017) σώζον εισέτι καλώς τον έγχρώματον
αύτοΟ κόσμον διαιρείται εις δύο τμήματα διά κυ-
ματίου έζωγραφημένου κυανω και έρυΟρώ χρώματι
έναλλάζ. Και κατά μεν το άνώτερον αύτού' τμήμα
φέρεται άναγεγλυμμένη κεφαλή γυναικεία, ήν πε-
ριβάλλουσι δεξιά και αριστερά ακτίνες έρυΟρώ χρώ-
ματι δεδηλωμέναι, κατά δετό κατώτερον οί οφθαλ-
μοί μετά της ρινός ανθρωπίνου προσώπου- υπό δέ
ταύτα φέρεται έγκεχαραγμένη ή έπιγραφή :

ΔΗΜΗΤΡΙΕΥΚΡΑΤΗΣ

Άνήρ τις δηλ. Εύκρατης τού'νομα άνέΟηκε τή

Δήμητρι το ανάθημα έν ω εϊσι άναγεγλυμμένα αν-
θρωπίνου σώματος μέλη. Κατατακτέον λοιπόν και
τοΟτο εις τά τοις Οεοΐς τοϊς ίατήρσιν αναφερόμενα
αναθήματα, περί της χρήσεως τών οποίων έννοιάν
τινα παρέσχεν ήμϊν και τό έν τούτω τω περιοδικώ1
άπεικονισΟέν άγγεϊον. Ό ίαΟείς άνατίΟησι ώς να-
ριστήριον τω ίατήρι θεώ, εις όν πιστεύει ότι οφείλει
τήν ίασίντου, όμοίωμ,ά τι τοΟ παθόντος μέλους τοΰ
σώματος του. Τά αναθήματα ταύτα λίθινα ή με-
τάλλινα άνηρτώντο έν τω ίερώ τοΟ θεου και προς
τοΟτον τον σκοπόν και το ήμέτερον άνάγλυφον φέ-
ρει άνω μικρόν τρήμα.

Ούχί νυν τό πρώτον άπαντα ήμϊν ή Δημήτηρ
ώς θεός ίατήρ. Γνωστόν είναι τό έκ Φιλιππουπό-
λεως τών εσχάτων ρωμ. χρόνων άνάγλυφον, όπερ
έν τω Μουσείω του Μοηοαίίβπ νυν εύρισκόμε-
νον εχει δημοσιευΟή έν Αηη. (ΙβΙΓ ΙηδΙ. 1801 πίν.
δ2. Συντομίας χάριν παραπέμπω εις τάς σοφάς
παρατηρήσεις του Ι)γθχ16γ3 και έξετάζω ένταΰΟα
μόνον τήν έλευσινιακήν της Δήμητρός λατρείαν.
Εν τή Συλλογή τών ορφικών ύμνων ευρηται

1 Παράόαλε τό έν Κέω, Πά?';> Χ.λ. Ο, έν ώ τό άρ/ιχόν πϊ δέν 1 Αρχ. Έ<ρη(χ. 1890, σελ. 131, πίν. 7.

φαίνεται έπίτηδε; ρ,εταβεόληριένον. 2 Πρβ. χαί ΟνθΓΐ)6θΙ(, ΚυΐΙϋΙηΐ^ΙΙΐυΙυ^ΐβ III, σ. 509· 516,

2 ΖβίΙχοΙίΓ. Γϋγ νβΓί,Ί. 8ρΓ»οΗΓ., XXIX, σελ. 15!. πίν. XIV, άρ. 7.

3 ΙΙρβ. ΙΙραχτιχα Αρχ. Εταιρίας 1838, σελ. 24. 3 Ζβίΐδοΐι γϊπ Γ0γ Ν α γπ ϊ 5 πια Ιΐ 1ί 1885 σ. 291, 1887 σ. 95.