Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1897)

91

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΑΝΑΘΗΜΑΤΙΚΑΙ ΤΩ ΑΠΟΛΛΩΝΙ ΥΠΟ ΜΑΚΡΑΪΣ

92

Τά γράμματα εϊνε τό πλείστον έξηλειμμένα.
Πρβ. την εν σελ. 12, άρ. 13 (δ γραμματεύσας
του συνεδρίου) έπιγραφήν.

15. Τεμάγιον λίθου (σωζόμενον υψος 0,15,
πλ.0,12 και πάχ. 0,05) εν ω σώζεται αέρος στε-
φάνου και εντός αύτοΰ επιγραφή:

Γ λ I Ο Σ Γάϊος

ΙΟΥλίΟΣ Ιούλιος

ΑΤΤΙΚΟ^ Αττικός

Γ [I - - -

Άμφίβολον εϊνε άν ό λίθος ούτος προέρχεται εκ
πίνακος οίοι οί προηγούμενοι. Σημειωτέον δέ δτι
ευρέθη και ούτος έκτος μεν του εν άργη του άρ-
θρου τούτου μνημονευομένου άργαίου οικοδομή-
ματος άλλ ύπό τάς Μακράς, πλησίον τοΰ μέρους
έν ω εύρέθη και Ό ιτροΊ]·γού[ΐ.ζνος πίνας.

Προστιθεμένων των πινάκων τούτων τοις έν σελ.
8-14, ύπ' άρ. 1-16, δημοσιευμένοις, εχομεν έν
όλω περί τά τριάκοντα αναθήματα προσενεχΟέντα
ύπό των έν Αθήναις αρχόντων τω έν ταϊς Μα-
κραΐς, έν τω σπηλαίω Β (ί'δε πίν. 1, Β),λατρευο-
μένω Άπόλλωνι.

Τά έπιγραφικά ταύτα άναΟήματα προσέφερον οί
άρχοντες τω έν ταΐς Μακραΐς Άπόλλωνι ένεκα
της σχέσεως αυτών προς τον ένταΰθα λατρευόμε-
νον Απόλλωνα, πατέρα τοΰ γεννάρχου των Αθη-
ναίων Ίωνος, κα.Ο' ά έξέθηκα έν σελ. 23. Πρός τω
εκεί δέ μνημονευθέντι περί του Απόλλωνος τού-
του, ώς Απόλλωνος πατρώου, χωρίω τοΟ Δημο-
σθένους, άναφέρω ένταΰθα και τόδε τό χωρίον του
Πλάτωνος (Εύθύδημος, 302 Ο): αούκ εστίν, ήν
δ' έγώ, αύτη ή έπωνυμία (Ζευς πατρώος) Ιώνων
ούδενί, ούθ' όσοι έκ τήσδε της πόλεως άπωκισμέ-
νοι είσίν ούθ'ήμΐν, άλλά Απόλλων πατρψος δια
την του Ίωνος γένεσιν ».

Σημειωτέον δέ ότι τοιαύτης ού'σης της σχέσεως

τών αρχόντων πράς τον έν ταΐς Μακραϊς Απόλ-
λωνα δυνάμεθα νά ύποθέσωμεν ότι και τον όρκον,.
ον ούτοι τό δεύτερον ώμνυον, κατ' Αριστοτέλη»
(ίδε σ. 23) άναβάντες εις την Άκρόπολιν1, ώμνυον
προ τοΰ έν ταϊς Μακραΐς βωμοΰ (ίδ. σ. 15) τοΰ
Απόλλωνος, άφ ού άλλως διά τοΰ όρκου τούτου·
ύπέσχοντο, άν παραβώσι τινά τών θεσμών, αν-
δριάντα χρυσοΰν ίσόμετρον άναθήσειν έν Αελφοΐς
και άφ' ού το έν ταΐς Μακραΐς ιερόν ήτο έν 'Αθή-
ναις.ό,τι αύτό τοΰτο το έν Δελφοΐς ιερόν τοΰ Απόλ-
λωνος. Ή ύπόθεσις αύτη δεν προσκρούει εις την
μαρτυρίαν τοΰ Αριστοτέλους άορίστως έκφραζο-
μένου, μή ορίζοντος δηλ. ποΰ της Ακροπόλεως
ώμνυον οί άρχοντες, όιότι αί Μακραί ναι μεν κείν-
ται έκτος τοΰ τείχους τής'Ακροπόλεως άλλ' υψηλά,
έν τω βράχω, συγκοινωνοΰσι δ' άμέσως μετά τοΰ
έσωτερικοΰ της Ακροπόλεως διά της έν τω βράχω
κλίμακος θ-κ-Λ-μ και της θυρίδος ^ (ίδ. σ. 26-
27), ώστε ευλόγως δύνανται νά έκληφθώσιν ώς;
άποτελοΰσαι μέρος της Ακροπόλεως, άφ' ού αύτοί
οί άρχαΐοι τον ύπέρ το Διονυσιακόν Οέατρον τά-
φον τοΰ Κάλω, τά υδωρ της Κλεψύδρας και τό
ιερόν της Δήμητρός Χλόης (ά κείνται έκτος της
Ακροπόλεως και δή ούχϊ τοσοΰτον ύψηλά, έν τώ
βράχω, ώς αί Μακραί, άλλά χαμηλότερον), έξε-
λάμβανον ενίοτε ώς κείμενα έν αυτή τή'Ακροπόλει2.
Ή έ'κφρασις άρα τοΰ Αριστοτέλους « είςτήν Άκρό-
πολιν βαδίζουσι και εκεί ταύτά όμνύουσι» δυνα-
τόν νά έκληφθη ώς μή άποκλείουσα τάς Μακράς.
Κατ άκολουθίαν ή ανωτέρω εικασία ευλογοφανής
εϊνε. Ταύτης δέ δεκτής γενομένης, έ'τι μάλλον
καταφαίνεται ό λόγος δι' όν οί άρχοντες άνέθετον
τω Άπόλλωνι ύπό Μακραΐς τά περί ών ό λόγος
άναΟήματα πρός έ'νδειξιν ότι έτήρησαν τον όρκον
των και πιστώς διεξήγαγον τά της εαυτών άρχής.

'Αθήνησι τή 15 Ιουνίου 1897

Π. Καββαδίας

1 ο Έντεΰθεν (από του λίθου τοΰ παρά την Βασίλειον Στοάν) δ' ομό-
σαντες εις Άκρόπολιν βαδίζι.υσιν /αί πάλιν εκεί ταύτα όμνύουσι και μ.ετά
ταΰτ' εις την άργήν εισέρχονται». ( 'Λοιστ. Άθηγ. Ώοΐιτ. Ι^Χ, 5).

2 Περί τοΰ τάφου τοΰ Κάλο) ό Σ/ολιαστής (I, 368,14) τοΰ Λουκ.
Αλιείς (4?: 'ε'νιοι δέ και κατά τον τοΰ Κάλω τάφον άνέρπουσιν [δηλ.
επί της Ακροπόλεως]) λέγει τάδε: « ό μ.έν Κάλως ήρως παλαιός έτ
ιί| ΆχροπόΛει τεθαρμε'νος ».

Περί δέ τοΰ ΰ'δατος της Κλεψύδρας ό Σχολιαστής τών "Ορνίθων
τοΰ Αριστοφάνους (1694) λέγει τάδε: «Κρήνη ίν ΆχροπόΛα ήν
Κλεψύδρα, ής "Ιστρος έν τη ι6 ' μέρινηται»,τά παρά τοις συγγραφεΰ-
σιν άναλεγοιιενος ».

Περί δέ τοΟ ίεροϋ της Δήμητρος Χλόης ό Σχολιαστής της Λυσι-
στράτης τοΰ Αριστοφάνους (830 κ.έ.) λέγει τάδε: «Χλόης Δήρ.η-
τρος ιερόν έν ΆχροπόΛεί» (κατά Φιλόχορον).