DOI Artikel:
Stryd, Johannes Henri Willem: Attika met arōn molybdina elasmata
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14653#0040
59
ΑΤΤΙΚΑ ΜΕΤ' ΑΡΩΝ ΜΟΛΥΒΔΙΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
00
και του ΖίββϋΓΐΙι ΟδΙΙ. Ναοΐιΐ'. άρ. 13 ' δεικνύ-
■ουσιν δτι οί γράψαντες τοιαύτας Κ,οάς έποιοΟντο
■πολλάκις χρήσιν της συντακτικής ταύτης ■ανω-
μαλίας.
Τό τελευταϊον έλασμα άριΟ. 5 (μήκους 0.185,
■πλάτους 6 έ/.ατ. του μέτ.) είναι κατεσκευασμένον
έξ ίκανώς χονδρού μολύβδου, όστις έφθάρη πολύ
έκ της οξειδιώσεως. Κατά τά φαινόμενα ήτο πά-
λαι συνεπτυγμένον, άλλ' ούχί και διάτρητον. Τά
γράμματα είναι ίκανώς εύρυθμα και εύανάγνωστα.
Τό έλασμα τούτο παρουσιάζει το ακριβές σχέ-
■οιον άρα;" δίδει το όνομα (κα'ι μάλιστα τό όνομα
τοΟ πατρός) του καταρωμένου, τά ονόματα των
καταρασΟέντων ως και τό όνομα τοΟ θεοΰ εις την
δύναμιν του οποίου καταδίδονται οί κατηραμένοι.
Γίγνεται χρήσις της τεχνικής λέξεως καταάώ σύν
τη ορράσει καί ουκ άναΐύσω, φυσικω τω λόγω
ίνα φανερωΟη ότι τό «καταδεϊν» είναι άμετά-
κλητον.
Της άρας τοΟ « 'Αντιφάνος » προηγείται ή φρά-
σις : ΟΕΟΙΑΓΑΘΗΤΥΧΗ, λέξεις των οποίων γί-
νεται χρησις έν άρχη ψηφισμάτων ή συνθηκών
πόλεων και πολιτειών, ταύτας δε πρέπει νά έρμη-
λ/εύσωμεν ενταύθα έν τη αύτη έννοια, δηλαδή ώς
έπίκλησιν προς τούς θεούς
ΙΙάντα τά κύρια ονόματα τά όποια περιλαμβάνει
το έλασμα τούτο άπαντώσι και άλλα/οΰ, εξαιρέσει
τοΟ ονόματος Αντίφανος. (Τό όνομα Σμικρωνί-
όης, όλιγώτερον γνωστόν, υπάρχει έν έπιγραφή
του Διονυσιακοί) θεάτρου, Έφημ. 'Αρχ. 2α πε-
ρίοδ. άρ 168). Ανιίφανοο. μέχρι τοΰδε ούδαμοΰ
άπαντα. Ό τύπος οέ ούτος είναι πρωτοφανής,
■διότι τά κύρια ονόματα τά παραγόμενα έκ της
ρίζης φαν (φαίνω) εχουσι τήν λήγουσαν ης
ή τος καί έξαιρετικώς ας (γενική άντος). ΔΓ δ
συμπεραίνω ότι πρέπει νά άναγνωσθη ' Αντί-
■φαν[τ)ος' το πρόσωπον, τό όποιον έγραψε μετά
τήν λέξιν Έρμην δις το άρθρον γο?· καί μεταξύ
του ΆντιχΜα καί Αντιφάνην τον σύνδεσμον καϊ
κατόπιν προσέθηκε, πιθανόν νά έλησμόνησε καϊ τά
γράμμα Τ τοΟ έαυτοΰ ονόματος.
1 Καταδώ Ελίνην | και Τάχνλλος' οΰ/ί "Ελενον ώς γράφει ό
ΖίβΙκιΓίΙ]' τό τέλος τοΟ ονόματος ΝΗΝ είναι ετι εύανάγνωστον.
3 ννϋηχοί) Ό. Τ. Α. άρ. 158 άναγινώσχομεν . . ΟΣΤΥΧΗΑΓΑΘΗ
τό όποιον συμ-πληρουται εύ/ερώς: &ε]ος τύχη άγα&η.
Έκ τών τεσσάρων έπιθέτων τοΟ Έρμου έν
τω έλάσματι τούτω τά τρία είναι γνωστά έξ άλ-
λων Αττικών έλασμάτων άρών, δηλαδή δόΛιοςΚ,
κάτοχος καί χθόνιος. Τό διά τί ό θεός λαμβάνει
τοιαύτας προσωνυμίας έπ'ι έλασμάτων άρών έννο-
εϊται εύχερώς, ούχϊ όμως και τό τελευταϊον έπί-
θετον: Έριοννι-ος ή Εριούνης, διότι ούτως ονο-
μάζεται συνήθως Ό Έρμης ένεκα της πανουργίας
πρβ. Ιλιάδ. Τ 34, ή ό δίδων τά άγαθά (δώτωρ
έάων). Άλλα Άριστ. Βατρ. 1144, Αντ. Αιβ. 25
και Εύστάθιος, έρμηνεύων Έροοννοος, ώς ό Λ<,'α>-
ώφείων παρά το έρι καϊ το όνώ η χθόνιος παρα
την έ'ραν, άποδεικνύουσιν ότι Εριοννιος ωσαύ-
τως = χθόνιος, καί ή σημασία αύτη πρέπει να
δοθη ένταυθα.
Επίσης δυσχερώς δύναται τις νά δώση άπό-
κρισιν εις τό έξης: εις ποίαν δηλ. έποχήν ανά-
γονται τχ έλάσματα ταΰτα; διότι, εί καί τά 5
ταΟτα έλάσματα έν τω αύτώ εύρέθησαν τάφω,δέν
έπεται ότι είναι της αυτής έποχής, ούδέ δυνάμεθα
νά εχωμεν βεβαιότητα περί τοϋ* χρόνου της κα-
ταθέσεως αύτών. Ώστε μόνον οί γραμματικοί τύ-
ποι τών έπιγραφών δύνανται νά όδηγήσωσιν ή μας.
Τών τεσσάρων έλασμάτων (τό ύπ' άρ. 1 δεν δύ-
ναται νά ληφθή ύπ' όψιν) ή ορθογραφία είναι
ή μετά τό 404 π. Χ. άττική. "Οθεν έάν ή
γραμματική μόνον είναι τά στοι/εϊα της ημετέ-
ρας κριτικής, φανερόν έστιν ότι ή έποχή τών ύπ'
άριθ. 2 καί 3 δεν ορίζεται ασφαλώς, είναι δ όμως
ή μετά τό 404 π. Χ.
Τά ύπ' άρ. 4 καί 5 όμως, ενθα γράφεται ο
άντί ον έν ταϊς λέξεσι τος, άΛΛος, αντίδικος,
έκένο (ε άντί εο), τούτος καί άπαντα ή γενική
καί ή αιτιατική τών εις ης ούσιαστικών ονομά-
των ώς έος καί έα (ΙΊατροκΙέος, 'Αντυκίέα,
ΦιΛοκΧέα), δύναται τις νά συμπεράνη ότι ένε-
χαράχθησαν κατά τό τέλος τοΟ 5ου ή τάς άρχάς
του 4ου π. Χ. αιώνος.
Έν "Αθήναις, τί 1η Ιουνίου 1903
ί. Η. \¥. 8τηΎϋ
1 \νϋΠ5θ!ι ϋ. Τ. Λ. άρ. 90 άράται 0εοόό:η τις· καταδώ
αντην . . . καί δτι εργάζεται προς τον δόλιον Έρμήν. Έν τω
προλόγω ό λνϋιιχοΐι τό «χαίοτι εργάζεται» μεταφράζει οαΐ'Ιί-
Ι>118 86 άοιίίΐ ΠΟ^ΐοί*». Μοί φαίνεται άπλούστερον νά άναγνωσθη
και δ,τι εργάζεται, δηλαδή: χαταδώ αυτήν καί τά εργα αΰτης προς
τόν Έρμήν, όστις έχτελεϊ δολίως τά έαυτοΰ σχέδια.
ΑΤΤΙΚΑ ΜΕΤ' ΑΡΩΝ ΜΟΛΥΒΔΙΝΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
00
και του ΖίββϋΓΐΙι ΟδΙΙ. Ναοΐιΐ'. άρ. 13 ' δεικνύ-
■ουσιν δτι οί γράψαντες τοιαύτας Κ,οάς έποιοΟντο
■πολλάκις χρήσιν της συντακτικής ταύτης ■ανω-
μαλίας.
Τό τελευταϊον έλασμα άριΟ. 5 (μήκους 0.185,
■πλάτους 6 έ/.ατ. του μέτ.) είναι κατεσκευασμένον
έξ ίκανώς χονδρού μολύβδου, όστις έφθάρη πολύ
έκ της οξειδιώσεως. Κατά τά φαινόμενα ήτο πά-
λαι συνεπτυγμένον, άλλ' ούχί και διάτρητον. Τά
γράμματα είναι ίκανώς εύρυθμα και εύανάγνωστα.
Τό έλασμα τούτο παρουσιάζει το ακριβές σχέ-
■οιον άρα;" δίδει το όνομα (κα'ι μάλιστα τό όνομα
τοΟ πατρός) του καταρωμένου, τά ονόματα των
καταρασΟέντων ως και τό όνομα τοΟ θεοΰ εις την
δύναμιν του οποίου καταδίδονται οί κατηραμένοι.
Γίγνεται χρήσις της τεχνικής λέξεως καταάώ σύν
τη ορράσει καί ουκ άναΐύσω, φυσικω τω λόγω
ίνα φανερωΟη ότι τό «καταδεϊν» είναι άμετά-
κλητον.
Της άρας τοΟ « 'Αντιφάνος » προηγείται ή φρά-
σις : ΟΕΟΙΑΓΑΘΗΤΥΧΗ, λέξεις των οποίων γί-
νεται χρησις έν άρχη ψηφισμάτων ή συνθηκών
πόλεων και πολιτειών, ταύτας δε πρέπει νά έρμη-
λ/εύσωμεν ενταύθα έν τη αύτη έννοια, δηλαδή ώς
έπίκλησιν προς τούς θεούς
ΙΙάντα τά κύρια ονόματα τά όποια περιλαμβάνει
το έλασμα τούτο άπαντώσι και άλλα/οΰ, εξαιρέσει
τοΟ ονόματος Αντίφανος. (Τό όνομα Σμικρωνί-
όης, όλιγώτερον γνωστόν, υπάρχει έν έπιγραφή
του Διονυσιακοί) θεάτρου, Έφημ. 'Αρχ. 2α πε-
ρίοδ. άρ 168). Ανιίφανοο. μέχρι τοΰδε ούδαμοΰ
άπαντα. Ό τύπος οέ ούτος είναι πρωτοφανής,
■διότι τά κύρια ονόματα τά παραγόμενα έκ της
ρίζης φαν (φαίνω) εχουσι τήν λήγουσαν ης
ή τος καί έξαιρετικώς ας (γενική άντος). ΔΓ δ
συμπεραίνω ότι πρέπει νά άναγνωσθη ' Αντί-
■φαν[τ)ος' το πρόσωπον, τό όποιον έγραψε μετά
τήν λέξιν Έρμην δις το άρθρον γο?· καί μεταξύ
του ΆντιχΜα καί Αντιφάνην τον σύνδεσμον καϊ
κατόπιν προσέθηκε, πιθανόν νά έλησμόνησε καϊ τά
γράμμα Τ τοΟ έαυτοΰ ονόματος.
1 Καταδώ Ελίνην | και Τάχνλλος' οΰ/ί "Ελενον ώς γράφει ό
ΖίβΙκιΓίΙ]' τό τέλος τοΟ ονόματος ΝΗΝ είναι ετι εύανάγνωστον.
3 ννϋηχοί) Ό. Τ. Α. άρ. 158 άναγινώσχομεν . . ΟΣΤΥΧΗΑΓΑΘΗ
τό όποιον συμ-πληρουται εύ/ερώς: &ε]ος τύχη άγα&η.
Έκ τών τεσσάρων έπιθέτων τοΟ Έρμου έν
τω έλάσματι τούτω τά τρία είναι γνωστά έξ άλ-
λων Αττικών έλασμάτων άρών, δηλαδή δόΛιοςΚ,
κάτοχος καί χθόνιος. Τό διά τί ό θεός λαμβάνει
τοιαύτας προσωνυμίας έπ'ι έλασμάτων άρών έννο-
εϊται εύχερώς, ούχϊ όμως και τό τελευταϊον έπί-
θετον: Έριοννι-ος ή Εριούνης, διότι ούτως ονο-
μάζεται συνήθως Ό Έρμης ένεκα της πανουργίας
πρβ. Ιλιάδ. Τ 34, ή ό δίδων τά άγαθά (δώτωρ
έάων). Άλλα Άριστ. Βατρ. 1144, Αντ. Αιβ. 25
και Εύστάθιος, έρμηνεύων Έροοννοος, ώς ό Λ<,'α>-
ώφείων παρά το έρι καϊ το όνώ η χθόνιος παρα
την έ'ραν, άποδεικνύουσιν ότι Εριοννιος ωσαύ-
τως = χθόνιος, καί ή σημασία αύτη πρέπει να
δοθη ένταυθα.
Επίσης δυσχερώς δύναται τις νά δώση άπό-
κρισιν εις τό έξης: εις ποίαν δηλ. έποχήν ανά-
γονται τχ έλάσματα ταΰτα; διότι, εί καί τά 5
ταΟτα έλάσματα έν τω αύτώ εύρέθησαν τάφω,δέν
έπεται ότι είναι της αυτής έποχής, ούδέ δυνάμεθα
νά εχωμεν βεβαιότητα περί τοϋ* χρόνου της κα-
ταθέσεως αύτών. Ώστε μόνον οί γραμματικοί τύ-
ποι τών έπιγραφών δύνανται νά όδηγήσωσιν ή μας.
Τών τεσσάρων έλασμάτων (τό ύπ' άρ. 1 δεν δύ-
ναται νά ληφθή ύπ' όψιν) ή ορθογραφία είναι
ή μετά τό 404 π. Χ. άττική. "Οθεν έάν ή
γραμματική μόνον είναι τά στοι/εϊα της ημετέ-
ρας κριτικής, φανερόν έστιν ότι ή έποχή τών ύπ'
άριθ. 2 καί 3 δεν ορίζεται ασφαλώς, είναι δ όμως
ή μετά τό 404 π. Χ.
Τά ύπ' άρ. 4 καί 5 όμως, ενθα γράφεται ο
άντί ον έν ταϊς λέξεσι τος, άΛΛος, αντίδικος,
έκένο (ε άντί εο), τούτος καί άπαντα ή γενική
καί ή αιτιατική τών εις ης ούσιαστικών ονομά-
των ώς έος καί έα (ΙΊατροκΙέος, 'Αντυκίέα,
ΦιΛοκΧέα), δύναται τις νά συμπεράνη ότι ένε-
χαράχθησαν κατά τό τέλος τοΟ 5ου ή τάς άρχάς
του 4ου π. Χ. αιώνος.
Έν "Αθήναις, τί 1η Ιουνίου 1903
ί. Η. \¥. 8τηΎϋ
1 \νϋΠ5θ!ι ϋ. Τ. Λ. άρ. 90 άράται 0εοόό:η τις· καταδώ
αντην . . . καί δτι εργάζεται προς τον δόλιον Έρμήν. Έν τω
προλόγω ό λνϋιιχοΐι τό «χαίοτι εργάζεται» μεταφράζει οαΐ'Ιί-
Ι>118 86 άοιίίΐ ΠΟ^ΐοί*». Μοί φαίνεται άπλούστερον νά άναγνωσθη
και δ,τι εργάζεται, δηλαδή: χαταδώ αυτήν καί τά εργα αΰτης προς
τόν Έρμήν, όστις έχτελεϊ δολίως τά έαυτοΰ σχέδια.