DOI Artikel:
Sōtēriadēs, Geōrgios: Anaskaphai en Thermō, [3]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14655#0040
59
ΛΝΑΣΚΛΦΑΙ ΕΝ ΘΕΡΜΩ
00
Τό περεεχόμιενον των επιγραφών.
Ϊ6 περιεχόμενον των επιγραφών τούτων είνε
εύνόητον. Έν μέν τή έτερα, τή Συνθήκη, Αιτω-
λοί και Άκαρνανες συνομολογουσι προς αλλήλους
είρήνην και παντοτεινήν φ-,λίαν και συμμαχίαν,
άναγνωρίζοντες ώς δριον χωρίζον τήν χωράν έκα-
τέρων τον Άχελωον ποταμΌν μέχρι της εις θάλασ-
σαν έκβολής αύτοΟ. Τοιουτρόπως Ακαρνανία θεω-
ρείται πασαήπρός δυσμάς του ορίου τούτου χωρα,
από της έκβολης του ποταμού μέχρι σημείων τι-
νών της προς τα όρη περιχώρου του Στράτου»
δπου 6 άκριβής καθορισμός των συνόρων έπα-
φίεται εις ίδιαιτέραν συμφωνίαν τών Στρατιών
και Άγραίων ή, έν περιπτώσει μή συμφωνίας αυ-
τών, εις τήν απόφασιν διαιτητών. Έπιπροστίθεται
ή άναγνώρισις πολιτικών δικαιωμάτων αμοιβαίων
και αμοιβαίου δικαιώματος ιδιοκτησίας τών Αιτω-
λών έν Ακαρνανία και τών Άκαρνάνων έν Αιτω-
λία, ετι δε έπιγαμίας μεταξύ αυτών. Συναποφασί-
ζεται συνάμα τά συμπεφωνημένα να άναγραφώσιν
εις χαλκάς στήλας άνεγερθησομένας μίαν μεν έν
'Ακτίω υπό τών άρνόντων τών Άκαρνάνων, μίαν
δε έν θέρμω ύπο τών άρν όντων τών Αιτωλών,
πλην τριών άλλων άνεγερθησομένων κοινή ύφ έκα-
τέρων έν Ολυμπία, έν Δελφοΐς και έν Δωδώνη.
Κατόπιν ορίζονται οί οροί της συμμαχίας, καθ
ους έν περιπτώσει εισβολής έχθρων εις τήν χώραν
του ετέρου τών συμβαλλομένων οί άλλοι οφείλουσι
νά σπεύσωσιν εις βοηθειαν έντός ημερών ες, άγον-
τες χιλίους πεζούς μεθ' έκατον ιππέων, ή έν άνάγκη
τρισχιλίους έν ολω άνδρας έντΌς δέκα ημερών, τοΟ
τρίτου της προς βοήθειαν άποστελλομένης δυνάμεως
άποτελουμένης εξ οπλιτών μετά τών εις πάντας
έπί τριάκοντα ήμέρας άναγκαιούντων έπιτηδείων.
Άλλα πέραν τών τριάκοντα ήμερων οί μεταπεμ-
πόμενοι τήν βοήθειαν εχουσι νά φροντίσωσι περί
τών έπιτηδείων, έφ'δσον χρόνον χρήζουσι τοΟ έπι-
κουρικου σώματος μέχρι τής οίκαδε έπιστροφής
αύτοΰ. Έν τή τελευταία ταύτη περιπτώσει το
σιτηρέσιον εκάστης ήμέρας ορίζεται δια μεν τον
ίππέα εις ενα στατήρα Κορίνθιον, διά δε τον όπλί-
την εις ποσόν, το όποιον έξέπεσεν έκτης επιγρα-
φής, διά δε τον δι' ήμιθωρακίου ώπλισμένον εις
έννέα οβολούς και διά τον ψιλον εις έπτά όβολούς.
Περί τίνος άλλου ακολούθως διελάμβανεν ή έπι-
γραφή, δυστυχώς είνε άδηλον.
Έν δε τή έτέρα έπιγραφή αναγράφεται γεωδαι-
τική άπόφασις (Κρίμα γαϊκόν) διαιτητών θυρ-
ρείων, ορισθέντων ύπο του αίτωλικου κοινοΟ,
κυρίου τότε τής περί τον Στράτον προς δυ-
σμάς του Αχελώου χώρας. Διά τής αποφάσεως
ταύτης καθορίζονται τά αμοιβαία σύνορα τών
άκαρνανικών πόλεων Οίνιαδών καί Μητροπόλεως,
αίτινες νυν έμφανίζονται άνήκουσαι εις τό τή Αι-
τωλία τζροστ^ρτΥΐυΛνον άκαρνανικον έδαφος, όπερ
έκτεινόμενον από του Στράτου μέχρι τής θαλάσσης
καί παρά τον Αχελωον κείμενον άπετέλει ώς
αίτωλική κτήσις ίδιαίτερον διαμέρισμα, ονομαζό-
μενον Στρατικόν τέλος. Τό Κρίμα τούτο ορίζεται
νά αναγραφή έν θέρμω έν τω ίερώτου Απόλλωνος
Χρονολογία τών επιγραφών.
Α' Ή Συνθήκη.
1. Τό μόνον ασφαλές δεδομένον, δπερ ή έπι-
γραφή αύτη παρέχει πρός τινα κατά το άνώτα-
τον τουλάχιστον δριον (Ιθπηΐηιΐδ ροδί ηϋβπη) ασφα-
λή χρονολόγησαν, είνε ή έν στί/ω 4 8^ μνεία τής
πόλεως Λυΰυμαχείαί;, ώς πατρίδος ενός τών τα-
μιευόντων του αίτωλικου κοινού, οίτινες μετά του
στρατηγοΟ και τών λοιπών αρχόντων τής συμπο-
λιτείας όνομαστί παρατάσσονται έν τή έπιγραφή.
"Οτι δεν πρόκειται περί τής παρά τον Έλήσπον-
τον Αυσιμαχείας, ήν μετά τής Καλχηδόνος καί
Κίου κατά τέλη τοΟ γ' αιώνος έπί μικρόν σύμμα-
χον γενομένην τών Αιτωλών ό Φίλιππος Ε' άπ'
αυτών απέσπασε (Πολυβ. XV 23. XVII 3), άλλα
περί τής έν Αιτωλία ομωνύμου πόλεως, δεν είνε
χρεία αποδείξεως.
Ασφαλώς ομως γνωρίζομεν, δτι ή αίτωλική
αύτη Λυσιμάχεια μετά τής έγγύς κειμένης Αρσι-
νόης έκτίσθησαν υπό τών Αιτωλών προς τιμήν ή
μεν του βασιλέως τής Μακεδονίας Λυσιμάχου, ή
δε τής γυναικός αύτου Αρσινόης, ήτις κατόπιν,
μετά τήν χηρείαν της καί τον θάνατον τοΟ δευτέρου
συζύγου Πτολεμαίου του Κεραυνού, ένυμφεύθητόν
άδελφόν της Πτολεμαΐον Β' τής Αιγύπτου, τον
ΛΝΑΣΚΛΦΑΙ ΕΝ ΘΕΡΜΩ
00
Τό περεεχόμιενον των επιγραφών.
Ϊ6 περιεχόμενον των επιγραφών τούτων είνε
εύνόητον. Έν μέν τή έτερα, τή Συνθήκη, Αιτω-
λοί και Άκαρνανες συνομολογουσι προς αλλήλους
είρήνην και παντοτεινήν φ-,λίαν και συμμαχίαν,
άναγνωρίζοντες ώς δριον χωρίζον τήν χωράν έκα-
τέρων τον Άχελωον ποταμΌν μέχρι της εις θάλασ-
σαν έκβολής αύτοΟ. Τοιουτρόπως Ακαρνανία θεω-
ρείται πασαήπρός δυσμάς του ορίου τούτου χωρα,
από της έκβολης του ποταμού μέχρι σημείων τι-
νών της προς τα όρη περιχώρου του Στράτου»
δπου 6 άκριβής καθορισμός των συνόρων έπα-
φίεται εις ίδιαιτέραν συμφωνίαν τών Στρατιών
και Άγραίων ή, έν περιπτώσει μή συμφωνίας αυ-
τών, εις τήν απόφασιν διαιτητών. Έπιπροστίθεται
ή άναγνώρισις πολιτικών δικαιωμάτων αμοιβαίων
και αμοιβαίου δικαιώματος ιδιοκτησίας τών Αιτω-
λών έν Ακαρνανία και τών Άκαρνάνων έν Αιτω-
λία, ετι δε έπιγαμίας μεταξύ αυτών. Συναποφασί-
ζεται συνάμα τά συμπεφωνημένα να άναγραφώσιν
εις χαλκάς στήλας άνεγερθησομένας μίαν μεν έν
'Ακτίω υπό τών άρνόντων τών Άκαρνάνων, μίαν
δε έν θέρμω ύπο τών άρν όντων τών Αιτωλών,
πλην τριών άλλων άνεγερθησομένων κοινή ύφ έκα-
τέρων έν Ολυμπία, έν Δελφοΐς και έν Δωδώνη.
Κατόπιν ορίζονται οί οροί της συμμαχίας, καθ
ους έν περιπτώσει εισβολής έχθρων εις τήν χώραν
του ετέρου τών συμβαλλομένων οί άλλοι οφείλουσι
νά σπεύσωσιν εις βοηθειαν έντός ημερών ες, άγον-
τες χιλίους πεζούς μεθ' έκατον ιππέων, ή έν άνάγκη
τρισχιλίους έν ολω άνδρας έντΌς δέκα ημερών, τοΟ
τρίτου της προς βοήθειαν άποστελλομένης δυνάμεως
άποτελουμένης εξ οπλιτών μετά τών εις πάντας
έπί τριάκοντα ήμέρας άναγκαιούντων έπιτηδείων.
Άλλα πέραν τών τριάκοντα ήμερων οί μεταπεμ-
πόμενοι τήν βοήθειαν εχουσι νά φροντίσωσι περί
τών έπιτηδείων, έφ'δσον χρόνον χρήζουσι τοΟ έπι-
κουρικου σώματος μέχρι τής οίκαδε έπιστροφής
αύτοΰ. Έν τή τελευταία ταύτη περιπτώσει το
σιτηρέσιον εκάστης ήμέρας ορίζεται δια μεν τον
ίππέα εις ενα στατήρα Κορίνθιον, διά δε τον όπλί-
την εις ποσόν, το όποιον έξέπεσεν έκτης επιγρα-
φής, διά δε τον δι' ήμιθωρακίου ώπλισμένον εις
έννέα οβολούς και διά τον ψιλον εις έπτά όβολούς.
Περί τίνος άλλου ακολούθως διελάμβανεν ή έπι-
γραφή, δυστυχώς είνε άδηλον.
Έν δε τή έτέρα έπιγραφή αναγράφεται γεωδαι-
τική άπόφασις (Κρίμα γαϊκόν) διαιτητών θυρ-
ρείων, ορισθέντων ύπο του αίτωλικου κοινοΟ,
κυρίου τότε τής περί τον Στράτον προς δυ-
σμάς του Αχελώου χώρας. Διά τής αποφάσεως
ταύτης καθορίζονται τά αμοιβαία σύνορα τών
άκαρνανικών πόλεων Οίνιαδών καί Μητροπόλεως,
αίτινες νυν έμφανίζονται άνήκουσαι εις τό τή Αι-
τωλία τζροστ^ρτΥΐυΛνον άκαρνανικον έδαφος, όπερ
έκτεινόμενον από του Στράτου μέχρι τής θαλάσσης
καί παρά τον Αχελωον κείμενον άπετέλει ώς
αίτωλική κτήσις ίδιαίτερον διαμέρισμα, ονομαζό-
μενον Στρατικόν τέλος. Τό Κρίμα τούτο ορίζεται
νά αναγραφή έν θέρμω έν τω ίερώτου Απόλλωνος
Χρονολογία τών επιγραφών.
Α' Ή Συνθήκη.
1. Τό μόνον ασφαλές δεδομένον, δπερ ή έπι-
γραφή αύτη παρέχει πρός τινα κατά το άνώτα-
τον τουλάχιστον δριον (Ιθπηΐηιΐδ ροδί ηϋβπη) ασφα-
λή χρονολόγησαν, είνε ή έν στί/ω 4 8^ μνεία τής
πόλεως Λυΰυμαχείαί;, ώς πατρίδος ενός τών τα-
μιευόντων του αίτωλικου κοινού, οίτινες μετά του
στρατηγοΟ και τών λοιπών αρχόντων τής συμπο-
λιτείας όνομαστί παρατάσσονται έν τή έπιγραφή.
"Οτι δεν πρόκειται περί τής παρά τον Έλήσπον-
τον Αυσιμαχείας, ήν μετά τής Καλχηδόνος καί
Κίου κατά τέλη τοΟ γ' αιώνος έπί μικρόν σύμμα-
χον γενομένην τών Αιτωλών ό Φίλιππος Ε' άπ'
αυτών απέσπασε (Πολυβ. XV 23. XVII 3), άλλα
περί τής έν Αιτωλία ομωνύμου πόλεως, δεν είνε
χρεία αποδείξεως.
Ασφαλώς ομως γνωρίζομεν, δτι ή αίτωλική
αύτη Λυσιμάχεια μετά τής έγγύς κειμένης Αρσι-
νόης έκτίσθησαν υπό τών Αιτωλών προς τιμήν ή
μεν του βασιλέως τής Μακεδονίας Λυσιμάχου, ή
δε τής γυναικός αύτου Αρσινόης, ήτις κατόπιν,
μετά τήν χηρείαν της καί τον θάνατον τοΟ δευτέρου
συζύγου Πτολεμαίου του Κεραυνού, ένυμφεύθητόν
άδελφόν της Πτολεμαΐον Β' τής Αιγύπτου, τον